Alle inzendingen over Simon Carmiggelt

Elvis Presley is dood Frank Sinatra is dood André Hazes is dood Simon Carmiggelt is dood Prins Claus is dood En ik voel me ook al niet lekker…

Melancholie en mislukte aardse dromen, Simon Carmiggelt kon ze met Een mooie 'kronkel' belonen.…

'de vermoeid ogende man besloot toch maar even plaats te nemen op het met graffeti besmeurde bankje in het park' met deze fraaie volzin voor een mogelijk stukkie wil ik de 100ste geboortedag van Simon Carmiggelt onder de aandacht brengen...…

Ach ja, ’t was zo vertrouwd, Simon Carmiggelt: Een glimlach, soms een stille traan die biggelt.…

door Simon Carmiggelt geobserveerd Wim Kan met oud jaar op tv schreef Remco Campert cursiefjes liefhebbers lazen gretig mee Met in het Zuiderpark Ado Den Haag en Parkpop Kerstbomen rausen in 't Laak nee geen stad kan hier tegenop Haagsch gevoel Haagsch gevoel begrijpt u nu wat ik hiermee bedoel?…

Als laatste traan biggelt Carmiggelt over de wangen van het woord zijn melancholieke stem kronkelt en probeer als de traan van Carmiggelt echtheid weer te geven van zeer gewone dingen er biggelt een traan over Carmiggelt maakt alle woorden nat er biggelt werkelijk een traan over Carmiggelt.…

Een echte surprise party werd het Simon. We hebben na afloop nog lang op je gewacht, maar je kwam helaas niet meer opdagen. Gelukkig was je toch volop aanwezig. Gefeliciteerd nog Simon. Achteraf dan maar. Lang leven ook je kronkelboeken! Lang leve de genialiteit van het gewone. Lang leve de eenvoud en het ware.…

Als knaap was Karel bij de welpen. In 't honk zei de akela: 'Kleine krullenkop!' Hij ruimde altijd al zijn rommel op en thuis ging hij dan ook nog moeder helpen. Zo groeit men op tot een rechtschapen man en wordt getrouwd door een gespierde Lien. Zij was niet helemaal zijn smaak misschien, maar och, er kwamen…

Zijn dochter koos hem eerst als held. Hij zonde zich in haar behagen, totdat Freek Bolmans op kwam dagen. Toen lag hij op de vuilnisbelt. In wezen lag hij daar wel goed. Zo'n man van achtenveertig jaar, altijd gehoorzaamd door zijn schaar, moet leren waar men liggen moet. Maar hij ging haten als de pest. Eerst Freek, die haar gestolen…

Ik voel mij somber. Ei, wat zal ik doen? Een platte geest dronk nu een glaasje. Maar ik ben een poëtisch baasje en ga mijn weemoed in een versje doen. Dat is het voordeel van mijn gave. De burger kan zijn ei niet kwijt, terwijl ik, rustig mijn neerslachtigheid gelijk een paardje voor mijn kar laat draven. Is het volbracht, dan ben ik opgelucht…

Bij Vught dacht ik: 'Hier is broer Jan gestorven.' En 'k zag mijn vader, met zijn oud gezicht rood opgezwollen, toen het doodsbericht zijn late leven toch nog had bedorven. Voor moeder kwam een eind aan haar pakketten. Zij streed, zolang Jan zat, met eigen wapen, stond aan 't fornuis haar moed bijeen te rapen, zond zeven broden, zeven…

In 't kust-pension kwam liefde hem bezoeken. Zij at haar visje en zijn hart werd warm. De zoutpot gaf hij haar met blijde charm' en hij sprak Engels zonder een woord op te zoeken. Zijn lieven thuis geraakten in het duister want in zijn knieën kwam een oud gevoel. Hij schertste wervend naar zijn zondig doel. Zijn nieuwe pak gaf hem 'n ongekende…

De ster strijdt moedig tegen 't vet, dat haar contracten bibberig besluipt en zachtjes naar haar lieve konen kruipt. Zij houdt dieet en gaat naar bed. Duur is de roem, eet zij het eraan af? De mensheid roept: 'O kijk, daar staat ze.' Toch is zij maar een heerlijke melaatse, want waar ze komt zet men de straten af. Zij mag etagekelners…

De hese toonaard van haar 'ja meneer,' doet hem zijn brieven onbekookt bekorten. Wat ook aan zijn ethiek mag schorten, hij is gehuwd en stelt zich nog te weer. Haar zoele blik drijft spanning in zijn post. En 't brievenboek legt zij zó innig neer dat haar elektrisch haar hem zacht en teer het voorhoofd streelt en weerstand kost. Met droge…

In 't kust-pension kwam liefde hem bezoeken. Zij at haar visje en zijn hart werd warm. De zoutpot gaf hij haar met blijde charm' en hij sprak Engels zonder een woord op te zoeken. Zijn lieven thuis geraakten in het duister want in zijn knieën kwam een oud gevoel. Hij schertste wervend naar zijn zondig doel. Zijn nieuwe pak gaf hem '…

Dit kleine prinsje, kraaiend, blij en rap, is 't enig wezen in het aardse tranendal voor wie hij in een afgrond springen zal. Nu ja, maar stellig van een hoge trap. Van vadertrots zwelt hem de weke krop, want dit is nu toch 's levens suikerstang. Hij sabbelt, maar het duurt niet lang. Het zoet slinkt weg, de knaap groeit op. En geen notaris…

Carmiggelt deed me laatst een verzoekje of ik wat kronkels wou halen uit zijn hoofd zijn stad had hij een mooi verhaal beloofd en niet die vage schetsen uit het boekje op zijn bank mocht ik van hem vertoeven zodat ik meer aandacht kreeg voor de stad het liefst had hij de eerste zin in het klad want hij wou mijn bekwaamheid beproeven soms…

Lieve Simone, Waarom moest jou dit nou overkomen? Waarom kon je niet hier bij me blijven? Ik mis je elke dag steeds meer. Die mooie tijd die wij samen hadden, elke dag doet het weer zeer. Ik moest afschijd van je nemen, Dat deed ik met heel veel pijn. Ik kon altijd op je vertrouwen, En blijf altijd van je houden! xx IK MIS JOU ZO!…

je wilt het toch niet wagen een In Memoriam een dichter deelt royaal met taal geschreven zijn eigen wereld uit wordt dan gelukkig opgenomen in de eeuwigheid…

Silvana Simons? Kuzu, Öztürk en gevolg? ik denk het van niet! [senryu]…

Licht melancholisch menselijk tekort Vervat zowel in proza als gedichten De moeite om voor even uit te lichten Daar de auteur toevallig honderd wordt Want ach, 't is rond Carmiggelt na zijn leven Als Juffrouw Nifterink zo stil gebleven…

Simon is hij? In mij, levende adonis, jouw liefde, een blik die buik injaagt om daar voorlopig kwaad te rechten. Eén dagje stad op meers gesproken lichamen, geur en de wonderen stil naar de grootse metropolen van ver.…

De reis naar Antwerpen menig jaren terug. Achter de rug Van engelen Huist geen wetenschappelijke Verstrengeling Van oud zeer Noch wederkeer Alles gaat sneller dan Ooit Berooid Nooit De kat blijft prakken Nagels diep Het blijft wel plakken Werelds diep…

lood in mijn schoenen Schieweg eenennegentig drie Stolpersteine Simon, Roosje en David voor altijd dichtbij…

Als mijn vader het boodschappenlijstje voor Simon de Wit invulde, schreef hij achter elk artikel (goed en goedkoop). Hij is nu oud maar beschikt nog altijd over een grenzeloze fantasie. ---------------------------- uit: 'Van 8 tot 5', 1975.…

in dit Buddingh'loze tijdperk heb ik soms het idee dat ik de enige ben die zijn gedichtenbundels nog wel eens uit de kast trek zoals met Carmiggelt de kronkels zijn begraven zo vergaat het de verzen en daarmee de dichters zo je ooit hebt gedacht dat verzen worden geschreven voor de eeuwigheid moet je dit maar snel vergeten schrijf…

Zacht, een lied dat hard klinkt, tussen de gordijnen die, als zij gesloten zijn alles verborgen houden Zodra zij zich openen, een magisch gevoel De witte diva, steeds een ander persoon Het lied klinkt zacht toch sterk Op de bank, decors die voorbij schuiven Veelzijdig, voortbewegend Haar lied, steeds anders dansend met of zonder pijn…

zelfs op één been poogde hij nog levenslustig rond te hippen zong nog gedichten als een jonge vogel nu zwijgt hij met gesloten ogen op zijn laatste vlucht…

Dichter Vinkenoog Ik kreeg hem in het oog de vink die over zijn werken boog, een gedicht inspecteerde en zeer goed bij de laatste graantjes pikkend. De nieuwe bejaarde, dat was hij de geraniums voor zijn raam die hij vermijdt naar de tuin bij de welriekende rozen een strijd in tijd. Hoor aanhoor de kraaien zei hij, dat is het…

Ik kreeg een mail van Simon Vinkenoog: "Ik ben hierboven goddelijk ontvangen Met vuvuzela's en met feestgezangen, Ze zongen allemaal: hij leve hoog! Nee, ik ben op dit hemels welkomstfeest Mijn leven lang nog nooit zo high geweest!"…