Alle inzendingen over Spin

, Die midden in haar zelfgemaakte kunst Uitrust, spin in het web die tevreden Toekijkt en ziet dat het goed is…

Ik weef mijn draden op gevoel en spin intens verlangen in diepere lagen naar eenwording. Onzichtbare trilling meandert als ontwaakt en ik verblijf in zijn intieme fluistering.…

Ik ben verkeerd ingeschat Die spin wordt ook als akelig waargenomen. We hebben gelijkenissen Al verschillen we in grootte Maar we zijn allebei intelligent op onze manier. Een spin maakt haar net om een prooi te vangen Ik ben de prooi waarop ze jagen.…

schuchter licht ontvouwt de jonge dag een wakkere spin verrast een vroege vlieg ik schouw en vang mijn eigen roerselen in gesponnen woorden van papier…

zonsopgang in september mistflarden drijven over gras een vaalbruine spin draagt een kruis er vloeit kleffe zijde uit haar tepel ondersteboven wacht zij in het web gif sluimert in de holte van een kaak trilharen meten elke gril van de wind elke loze vliesvleugelslag maar de druppel glinstert en verraadt haar plan…

Wacht als een spin gespannen op het trillen van de snaren en vang geworpen vruchten in je schoot. Verlos je door het omgekeerde baren. Maar zeg het niet, want dat stuit op bezwaren. Ze maken je het liefst gelijk monddood. Ik heb geleerd geheimen te bewaren.…

ragdun geweven buitengewoon kunstwerkje een stofdoek wappert…

En de spin (in slaap) weet, al even wijs als alle spinnen daarvoor, dat hij zo dadelijk zal aanzien hoe de vliegen licht in ’t hoofd, moegedanst en moegeschaatst naar huis zullen keren.…

Fiets die met Haar stuur naar Toenadering neigt, Tegen het lage Hekje geparkeerd, En bezoek krijgt Van een spin die Beide tuinen door Haar zacht geweven Zilv'ren web met Elkaar verbindt - Ik kom hier net Wonen, maar jij Hebt voor mij al vast Contact gemaakt met Hen die mijn niewe Buren zijn - Hoopvol schouwspel In…

knoopsgat, ragebol klasbak in draden spannen waken, dispuut... zo muggen en vliegen vangen ze riep...”je laatste minuut”!…

De spin zittend op het uiteinde van een rag, wachtend op een argeloos insectje, die eenmaal gevangen in haar web pijlsnel wordt omwikkeld als een pakketje, stervend in haar web wordt vastgevlecht. Maar het blijft een moordend schouwspel, de spin geduldig wachtend op een nieuwe prooi ontdekt een nieuwe maaltijd.…

de Bronstijd Dat zij haar webben weeft En hier haar oude dagen verslijt Stijfjes in haar web Leeft een goudkleurige spin Geheel onopvallend In een gietsel van koper en tin.…

de landloper op straat met introverte ogen onder het hemeldak wakker geschud door een hanepoot van de spin werkend aan een toekomstweb ochtendboodschap voor hem hang niet af van één streng die levensbedreigend is als het doorgeknipt wordt…

loeiend en mekkerend galoppeert zij door de dag Bleerend hinnikend en blaffend brult zij haar gezag Ik spin lik en geef kopjes zolang het mag En dan nog niet dierlijk genoeg in mijn gedrag…

je spel is een bevel een spin die ik bemin een vangnet dat je weeft waarin je glimlach als een kleinood beeft ludieke tover die mijn zinnen streelt sluwe speler die mijn ogen steelt.…

ik spin secuur mijn web en kleur het met wat rode zonnestralen maar binnenkort vriest ochtendvorst zijn eerste ijsverhalen dan vonkt en schittert alles kristallijn alleen mijn prooien zullen ook gewaarschuwd zijn…

"Ik heb extreem geluk gehad", zei de gewonde ambassadeur in Pakistan De Vink, wiens toestel in een spin raakte. Met opgevouwen houding en dichte ogen haalde hij de krant.…

Een spin had uitgebreid haar web gebouwd. Op mijn terrein nog wel en ongevraagd! U zal mij zeggen: hebt U niet geklaagd? Och waarom zou ik, alles welbeschouwd. Het is gewone kost, dat www! Dus eentje meer, daar zit ik niet meer mee.…

geen geluid op een paar oorsuizingen na die ik herken als achtergrondmuziek geen licht op een flakkerende vlam na die me boeit als een nerveus schimmenspel niks levend aan de wand op een spin na die jullie meedogenloos slijmerig samenspint…

Schilder mij niet in jouw kleuren Boetseer mij niet tot jouw beeld Verhuis mij niet naar jouw kamers Spin mij niet in jouw web Vang mij niet met jouw woorden Laat me vrij en ik zal je bandeloos liefhebben…

ik trek een draad en plak hem vast met oogcontact spin mijn web met lach en soepele gebaren de dialoog rijgt kruislings actiespanning op wordt zij mijn prooi of hang ik dadelijk zelf als uitgezogen pop…

Ik ben een spin en draag een kanten kleedje Zo sterk, dat storm of regen mij niet deert En dansend wacht ik nu op een dinertje Daarna een rendez-vous met -mijn ideetje- Een Haagse kamerspin en hij heet Geert…

blozende kinderwangetjes kloppende hartjes rappe voetjes van spin naar touwtjetrek ballengooien en suikerspin oma’s schoenen zuigen zich dieper vast in de modder maar ogen stralen wie wil er nog een rondje in de draaimolen…

de zijde beklijft zacht glanzend in de zon dodelijk ragfijn trilt, ingewikkeld, in geziene facetten het web is haar huis ze zit er midden in en doktert prooien draagt haar kruis als een spin…

en dat is dat Verwacht van mij geen wijsheid Ik lijd een winderig leven Mijn 'stekels' groen in de kruin Welke spin zal in m'n knot een web gaan weven?…

De zachte trilling, als een gevoelige snaar en plots de spin, zij is daar, en er middenin beslist zij over dood en leven zodat zij zichzelf weer door kan geven in eindeloos herhalen van de cirkel van het leven.…

mijns inziens zit deze puzzel heel anders in elkaar wint de eigenwijs het van de overtuiging haal het garen opnieuw uit spin van voren af aan halsstarrig zullen de stukken passen want anders…

De netten van de spin, die in de vensters hangen, En kunnen maar alleen de kleine muggen vangen: De wespe met de bij, en al wat hoger zweeft, Maakt dat het broze rag op hen geen vat en heeft. Wat kan een moedig hart zijn goede weg beletten? Al wat de wereld spint en zijn maar boze netten. En acht, o waarde ziel!…

Gevangen in jouw web kreeg de stilte gewicht onmacht liet mij balanceren op de draden van het web ik leerde mezelf kennen zag nieuwe kleuren en ander licht de wind heeft mij los gewaaid gewichtloos vlieg ik verder zweef op de thermiek op geleide van de wind…

van winterse kou en schraalheid tekort voedsel het bidden op onbedekte knieën toch bloeide ook de lach als lente bloemen bracht de verlosser weer in verrijzenis terug met zijn overal heen reizende discipelen in de heilige drie-eenheid geloof hoop en liefde hun woorden gaven toekomst een boost en naastenliefde een geweldige spin…