144 resultaten.
Levenspijn
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 456 alweer éen van die dagen
dat ik een omgekeerde egel ben
mijn stekels beschermen niet
ze prikken diep in mijn vel
wegkruipen onder gebladerte
helpt dan niet voor de pijn
elke centimeter van mijn lijf
voelt nu rauw doorspiest…
anders niet
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 60 laat het leesbaar
zijn gemakkelijk
zonder
stekelige wendingen
laat het in mijn
straatje met stokpaardjes
wonen zonder hobbels
en in galop
laat het zijn
wat ik ook vind
zonder subversieve
tegendraadsheden
laat het sterk lijken
op wie ik denk
te zijn anders
niet…
Wachter
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 97 en
dat is dat
Verwacht
van mij
geen wijsheid
Ik lijd
een
winderig leven
Mijn 'stekels'
groen
in de kruin
Welke spin
zal in m'n knot
een web gaan weven?…
Buut vrij
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.162 De lach verbeten
tot een grimas
grijnst naar
stekels en
grijze krullen
gebeten door de
jaren snijden
tanden de tijd
in wat ooit
een wasbord was
ooit was ik hem
nu ben ik mij
het kind speelt
verstoppertje
de oude boom buigt…
stekelig gedichtje
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 220 pootjes bloot
eendjes snateren
over de wateren
van de Kromme Rijn
diffuus licht
vocht in de lucht
mensen genieten nog even
volop
nazomers genieten
met een voorzichtig
zonnetje op je kop
fietsen fietsen
allemaal fietsen
en dan een klaphek
hooo.
met daarachter
een bankje
even strekken
die benen en inwendig
bedank je
dit moois…
Zijn stekels zijn voldoende
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 221 geknakt
maar in het blad beweegt
de egel op zijn pad
voedt de jongen die zij heeft
gehad in zorg en samenspel
hun opvoeding ging snel
de massa is weer klaargestoomd
door leiders dromen en bedrog
zij is bevrijd van tegenspraak en
wordt geleid langs zwarte schapen
die aan de schandpaal staan te blaten
de egel zoekt geen macht
zijn stekels…
Heb mijn stekels opgezet
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 227 een vallend blad
zijn tijd gehad
bijeengeveegd met velen
jij zag dat mijn kleur
anders was de vorm
meer kartels had
ik heb mijn stekels opgezet
toen ik begon te krimpen
het pril al eerder afgelegd
groeide langzaam en
ben lang heel groen gebleven
volwassen word ik nooit
koos verkeerde luchten
zag herfst voor winter aan
verwisselde…
stekelig gedichtje
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 126 pootjes bloot
eendjes snateren
over de wateren
van de Kromme Rijn
diffuus licht
vocht in de lucht
mensen genieten nog even
volop
nazomers genieten
met een voorzichtig
zonnetje op je kop
fietsen fietsen
allemaal fietsen
en dan een klaphek
hooo.
met daarachter
een bankje
even strekken
die benen en inwendig
bedank je
dit moois…
Stekelige ontdekking
snelsonnet
4.0 met 1 stemmen 243 Er is een nieuwe wespensoort gevonden
In alle kleuren van de regenboog
Misschien hield de ontdekker het niet droog
Om deze vondst op Nederlandse gronden
Voor deze bontgekleurde nestenrover
Is in ons land beslist 'n plekje over…
Kikkerdril en stekelbaars
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 437 er zijn geen sloten meer
vol kikkerdril en stekelbaars
het schepnet ligt te rotten
hoor alleen de nieuwbouw weer
na sloop nu voor de tweede keer
geflipt was ik door tiel
het etiket hadden we afgeweekt
natuurlijk niet het punt
dat uitgeknipt en opgestuurd
iets heel verrassends voor ons deed
wat kroos en waterblad
we dachten zo de wereld…
Stekelig Blij
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 95 VUURWERKBLIJ
Referendum of
manifest: politici
maak ons vuurwerkvrij
BLIJE PILLEN
Doe nog maar een pil
dan word je vanzelf weer blij
maar dat is de vraag
HOOFDDOEK
Een hoofddoek is ook
een overgave van het
vrije blije haar
BLIJE ARTIKELEN
Behalve die 1
telt de grondwet nog honderd
eenenveertig meer
ONZIN
Volg je me nog steeds…
Wuift de wind
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 350 Wuift de wind mijn zorgen weg
nu ik op het naaktstrand beschutting zoek
achter gedoofd vuur
ik pluk een pen uit stekels van de egel
die zich oprolt in mijn keel
en mijn woorden smoort
voetschilder zal ik zijn
in alle stappen terug.…
In de verte wenken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 Een handgrote
Japanse vaas
een hulsttak
scherpe stekels
een kaars
nog niet aangestoken
een stapeltje
kraaknette boeken
een uitnodigend
vers gebaar
bergen drijven
op de vaas
wolken
in de verte
wenken
hoge toppen
sneeuw…
voorzichtig vrijen
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 1.992 verkennen
knorren grommen pijn
met wilde hartstochten
alsof varkens vochten
met refrein fortissimo
al knorrend ging dat zo
op achtergrond gekrijs
van meeuwen op het ven
voor de verliefden was het prijs
maar wel een beetje eng
stekeltjes prikken vol venijn
nee nee mijn rug niet likken
want anders doet je tong zo’n pijn
doordat mijn stekels…
De Hulst
poëzie
3.0 met 2 stemmen 612 Daarom heeft hij zo’n stekelige glimlach.
Hij zag alleen wat in de lijn der klim lag.
En verder is zijn kennis maar beperkt.
Hij neemt de ruimte op zijn geboortegrond,
Waarop ook anderen hun voordeel zoeken.
Zeker, hij gunt hun dat, máár – er is rang!…
steekspel
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 276 gifgroen
je stille bes
je ingesneden blad
vol stekels
hagen
schragen
blijmoedig hulst
in deze dagen
de zomer
daagt bloedheet
het najaar
tot een steekspel uit
rode bessen
steken dan
een heilig vuur
in groene kragen aan.…
Kruis met rozen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 93 Schoon en stekelig te gelijk.
Een last die jou doet blozen.
Een pelgrimstocht tot in het hemelrijk,
Want de weg naar God gekozen
zal zeker de juiste zijn.
Vrede gloort na aards verpozen
in een eeuwig leven zonder pijn.…
Beschilderd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 Langzaam gingen de luiken dicht
gelijk 'n egel, stekels op en zo
verborg ze haar gezicht in haar handen
daar vertrouwen was beschilderd
rennend in een cape met capuchon
was hoe ze zich nog buiten vertoonde
maar groeten, deed ze niet weer
daarvoor was het bos te donker…
niet alles komt goed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 98 ze bouwt haar
onbreekbare taal
uit stenen
zonder te verdwalen
zweeft ze tussen wijzen
van doen en laten
ongelovigen jaagt ze
in hoge stekelige bomen
haar tong is haar hart
uit stenen
bouwt ze haar
onbreekbare taal
niet alles komt goed
weet Cassandra…
ontbreken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 161 aan de gerafelde kant
danst de wind
wiegt het licht
een langzaam
veranderen in aarde
het zachte breken
naamloos verborgen
in een lange winter tussen
alles wat duister is
deze stilte heeft stekels
een verdwaalde dichtregel
glijdt langs het venster…
windgefluister
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 300 waar de wilde kastanje
stekelig wordt
geelgroene blaadjes
vergaan in bruin
lonkt de herfst
in haar groet naar de winter
duistere dagen
waar grijs overheerst
vergaat elke kleur
in de strijd met zichzelf
het lied van de zon
fluistert de wind…
de nacht biedt amper uitstel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 433 in de ijle geheugenruimte
raak ik ontroering
verzoen me met
de stand der sterren
en andere mysteries
toch alsmaar oog in oog
met het pijnlijke oppervlak
van de dingen
met die stekelige en
steriele verlangens.
de nacht biedt amper uitstel.…
De wespenkoningin
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 320 Zij, stekelig,
voelt zich bedrogen,
zoekt vasthoudend
alle voegen door.
Voegt zich ten einde raad
naar ‘t burgerlijk fatsoen,
vlucht ontheemd naar
‘t “Burger King - plantsoen.”…
In de egeltjeshouding
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 'k Heb mijn stekels wel
Maar ik zet ze maar
Zelden op -
Liever treed ik
Degenen die mij
Naar behandelen,
Zoals zo vaak
Al gebeurd is,
Tegemoet in mijn
Favoriete egeltjeshouding:
Opgerold, stekeltjes naar
Binnen gekeerd, weinig
Weerstand oproepend,
Het leven doorrollend
Zonder er echt
Aan deel te nemen…
Grasgebed
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 120 Onder de waterspiegel
krioelt een gehorzel
en ik knijp het uit mijn net
marsmannetjes en bloedzuigers
geeuwen plakkerig in de mazen
en ik zie zoals een eikel
uit de voorhuid glijdt
zo ontbloten zij stekels
en zuigers en de tandwielen
die hen aandrijven
aquatische insecten
priemen een plekje
in mijn weekdier
van een hart…
in lagen nietigheden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 516 wanneer kunnen
we beginnen met
het opschonen van
dingen die niet
echt belangrijk zijn
weg met de refreinen
in woorden steeds herhaald
ze zijn mijn aandacht
niet meer waard het is
jouw sorus niet de mijne
ik ga mijn gang
ben al te lang gebleven
in lagen nietigheden
die ga ik nu te lijf met al
mijn opgespaarde stekeligheden…
Heide
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Heide
Rood bruine huid van
Moeder Aarde
Stekelig zacht
Nodigt uit
tot rust
tot liggen
tot koesteren
tot gestreeld worden
Diep oerverlangen
Nooit voldoende
tot de dood
tot ik het mezelf geef
Tot ik het jou vraag
te geven aan mij
Zo
ik aan mezelf
In verbinding te zijn
met mij
met jou
Nu hier
Dan daar
op jouw heide…
VREEMDE BADGAST
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Nu is hij aan de Vlaamse kust gestrand,
is van Belgische voeten gecharmeerd,
daar is pietermanneke gesignaleerd,
met zijn stekelige kop in het zand.
Al voetenkussend moddert hij wat aan.
Pieter kan zijn mannetje staan!…
Bosextract
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 114 De zomer laat
met haar vuurrode longen
lijsterbessen, rozenbottels,
en wilde bessen zingen
dwaalt langs de
fluwelen binnenkant
van een beukennotendop
eikels steken een pijpje op
kastanjes tonen hun stekels
het warme brons nog verborgen
tot aan de herfst
in vruchtbaar genot
zwerft de zomer door het bos…
slaap zacht mijn liefste
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 828 slaap zacht mijn liefste
mijn hand zweeft boven je hoofdje
liefde is een krachtige wind
mijn lippen strelen je ogen toe
slaap, als de roos die je bent
krijg ik het hart of de stekels
ach, het maakt me niet uit
ik straal wat warmte
in het licht van mijn hoop
ze is van breekbare zon
slaap maar, in mijn hart…