Alle inzendingen over Stenen Kus

Met een banvloek op de deur lag zelfs de dood vooringenomen in het voorportaal der Liefde tussen heiligen van steen waar hij alleen ging als verdoemde en als schandvlek werd verstoten van het zondagskind dat feestend in hun armen werd gesloten Want zij hielden voet bij stuk achter facades die zij troonden en van kansels waar geluk steeds…

zo zin je te aaien en te knuffelen minnekozend aan je hele lijf te snuffelen je handen plat te knijpen je lippen zwoel te verwennen ik ben niet meer te temmen zou alle zeeën doorzwemmen en heel, heel ver rennen voor één kus van jou…

De kus van het leven De kus van de dood De kus van de liefde De kus in het vroege ochtend rood De kus vol met passie De kus vol met vuur De kus van het afscheidt De kus van het laatste uur De kus….…

jouw lippen beroeren mijn mond zo zacht zo intens compleet afgerond zinderingen komen door lichaam en geest ik verdwijn van de wereld ik ben er geweest! Metske,2016…

Haar kus verliet de rode lippen hoopvol meegevoerd in de wind zoekend naar een innige liefde om in tederheid te worden bemind Maar die dwalende kus bleef zoekende verdroogde lippen vielen verhard uiteen zij ontving nooit de liefdevolle rode rozen slechts een roos gebeiteld in haar steen Zij had en gaf veel liefde…

jij bent mijn kind Iets wat ons aan elkaar verbindt Ik had nooit gedacht dat het zo zou zijn oh schatje wat is het leven met jou fijn. ik wil je nu iets beloven Ik zal altijd in jou geloven. Je kan altijd bij mij terecht. Weet dat ik voor je vecht…

Die anderhalve meter blijft nog even u weet wel het nieuwe normaal nou laat ik u dit zeggen dat is abnormaal en laten we hopen tijdelijk abnormaal en die noodwet van de baan want nood breekt al wetten en wat die afstand betreft zo close zijn Nederlanders niet ook niet zo heldhaftig, strijdig, gastvrij dat heeft de 2e wereldoorlog…

ik wil doder zijn dan jij ook kouder de bloemen koelen ouder ben jij dat witte die zo rust kus de stilte op je wang ik ben te warm en niet bang huil graniet en steen ik ben alleen maar zo alleen met jou…

ik wil doder zijn dan jij ook kouder de bloemen koelen ouder ben jij dat witte die zo rust kus de stilte op je wang ik ben te warm en niet bang huil graniet en steen ik ben alleen maar zo alleen met jou…

Lang geleden gewacht, hart van steen Onbereikbaar, onaantastbaar Eeuwen geleden gevormd, erosie verkleurd Natuur bracht ons samen, dichter bij elkaar Het gaf ons een gezicht, de versmelting voltooid Jij gaf me die kus…

voor steen…

Drie stenen zitten op een steen. Acht stenen liggen er om heen. Daar onder liggen er nog negen. Andere daar naast en tegen. Een steen steekt half uit het zand naar buiten om zich nog eventjes te uiten. Leer, kinderen, dit uit zijne mond: houd steeds een vuist boven de grond. ------------------- uit: Tirade 1968…

Bergen als bultruggen. Hellingen waar je een tor wordt, stilte hoorbaar toeslaat, tijd vlug weggulpt langs watertjes... Je nadert een persoonlijkheid. Stapvoets voer je een gesprek. 'Het is goed om hier te zijn.' (Beamende kreet van een lammetje.) 'Je wil er gretig tegenaan, hè? Let wel: winden krijgen vat op je. Ik kan wel tegen wat…

Kus mij met gelijk, kus mij met geduld, kus mij met de stilte, kus mij met het gedicht, dat ons zachtkens bemint, kus mij met de avond, kus mij met de morgen, kus mij met de storm, kus mij met de engelen, kus mij met de talen, kus mij met de vrede, kus mij met de overwinning, kus mij met de trouw, kus mij met de stilte, kus…

Weet, dat als je kust, zonder zee geen kus(t) bestaat.…

Maar tegelijk brand met deze kus ook een vraag op mijn lippen…… waarom?…

kus je sus je wel bespraakt streel je heel je zoek geraakt buiten sluiten onvolmaakt zin je min je vrij gemaakt…

Onverwachts, ongepland en onnadenkend Kwam de kus zo diep als het water Van de Middellandse zee Langzaam genietend van elkaar Om de smaak te proeven van hem Bibberend op haar benen Het was zo heftig als een aardschok De wereld stond stil Hun lichamen in vuur en vlam Haar ziel is gestolen Voldaan, verkocht en voor de eerste keer verliefd…

Daarom zal ik dus kruipen door gaten en vuur binnen laten in een ontmoetende kus. Daarom zal ik dus van kilte leeglopen zodra ik ben gekropen naar 't vuur van Uw kus. En tijd spreidt met stille vlijt een bed van eeuwigheid open, waar wijd Uw liefde mij verbeidt.…

Passioneel bevlogen Jij kuste onbewogen Een kus van kille dood Lijkbleke lippen waren rood Het voelde als een dorre woestijn Als een soort afstandssein Of als zout in mijn wonden Alsof we niet meer kussen konden…

zonder woorden vertelt jouw gezicht expressie in kleine mimische verschillen razend boos bang verdriet geluk lust laat je gaan je ogen schitteren nu vuur jouw mond vormt een zuurstofvolle levensvlam kus me.…

de eerste echte kus ze was zo groen als gras het deed haar nachten wakker houden denkend, dat ze zwanger was…

Of, geheime geliefde, als alles stokt en er in dit leven geen ruimte is voor een gepassioneerde affaire met jou, dat het bij erotische dromen blijft, aftrekken en vingeren, wees dan wijs en doe me zomaar een plezier en kus me!…

De eerste, “eerste – kus” van mijn leven, Heb ik vast aan mijn moeder geven. Verder kun je van zijn leven, Geen eerste kus meer geven, Tot je het einde gaat beleven. Een leven dus, Tussen de eerste en de laatste kus.…

golven wanneer dan ook geen enkel woord draagt de eeuwigheid, aan beide zijden alsof er wind zou waaien, heen en weer laat het zijn het voorjaar dat komt twee vogels onvolmaakt zichzelf in het vinden en almaar mooier beschrijf me niet maar laat ons het strand als licht een lelieblad en een beetje niet meer willen missen kus…

de nacht bracht mij de schaduw van je kus in mijn verbeelding was het als een vleug van heimwee een plotselinge glimp van een nieuw lief tenslotte weet ik nu zo machtig is illusie betoverend, als overgave aan muziek troostend maar ook terug bij het verlangen tot aan de laatste toon die opgaat in het niets dan, tegen beter weten in…

de dag staat op de zon schilfert zilver met een gouden rand dageraad wakkert wolken en takkenkransen aan tot een volle kus op de mond ik mag er weer zijn…

kus verteert hen de hond blaft niet de hond schouwt…

Een kleine gevoelige meid wachtte al zo lang soms bijna smekend op die welterusten kus die heel vaak niet kwam waar ze mee moest leven ooit heeft ze huilend onder de dekens opgeschreven wat die gemiste kus voor haar betekent het is een geheim verteld op de mond in plaats van in het oor een kus is de boodschapper van…

Maar kus of borst, of hand, of oog, Of wat men immer kussen moog, De kus is zonder leven: De mond, de lieve mond alleen, Heeft kusjens in vol zaligheên, En weet ze weer te geven.…