Alle inzendingen over Stiekem vertrokken

(voor Rutger Kopland) Je naam passeerde bij de lessen Nederlands een naam die staat als een menhir die mijn leraar Nederlands uitsprak alsof je Alexander de Grote was en later wisselde ik je gedichten uit met mijn geleerde penvriendinnen omdat er zoveel meer tussen de regels lag dan wij konden bevroeden we zagen de tedere diepten in wat…

Stiekem kijk je naar mij Vanuit je ooghoek Elke beweging volgend Stiekem kijk je naar mij Vanuit je ooghoek Denkend dat ik het niet merk Stiekem kijk je naar mij Vanuit je ooghoek Of wil ik dat alleen maar…

Een poepje laten is wat ik wil stiekem, reukloos en heel stil Als een dame, netjes en beleefd zonder dat iemand het door heeft Maar het werd een grote bout stinkend, meurend, echt heel fout Van dame was geen sprake meer Ik was opeens een echte heer...…

Het afscheid namen wij in stilte als twee grote mensen Zij doofde het licht te vroeg uit verbrak haar rozenkrans en verdween voorgoed…

Even dacht ik, verroest daar komt de zon maar het was van korte duur, de wolkenpartij won en nu is het weer somber.…

Niet de citroenboom, niet de absint en de nacht, maar haar absentie: de witte jurk over de krans van een oude muur; de lelie omkranst de herinnering aan slanke handen, gescheiden van de aarde en haar gezicht, de boom is haar stem, de rozen zijn in haar gesticht, vertrokken om het zoet der liefde te verspreiden en naar eigen inzicht…

ze nam de deur, de auto in en ze vertrok ze liep, en was weg mijn leven uit, ik was stil zwijgzaam, bot ik wist wat ze ging doen ze ging weg ik zag het in haar ogen ze vertrok het was zwaar, en ik was stil... zweeg het dood, de pijn is hard en rauw eerlijk en koud de eerste vriend die ik kreeg toen zij van mij vandaan reed…

in de spiegel kijkt zie je dan ook jouw eigen pijn en dat je totaal niet lijkt op de vrouw die je wilt zijn Je speelt slechts een kleine rol met een enorm groot ego je bracht mijn hoofd op hol en dat is nu nog steeds zo Terwijl ik zo voor je sta vertoont mijn hart nog naschokken het is hoog tijd dat ik nu ga want de liefde is allang vertrokken…

de zomervogels trokken naar het zuiden we raakten los uit elkaars armen de verlatenheid streek neer om niet weg te gaan verstarde verlangens bevroren in het ijskoude licht hoe naakt was de waarheid die rillend aan ons kleefde toen de noorderzon zonder ons vertrok…

We zitten te praten maar je bent al vertrokken en wat ik gezegd heb heb jij niet gehoord De muziek en het glas ze brachten je elders naar andere oorden met ander genot Ik zie nog je handen om het wijnglas gebogen en voel hoe je adem de mijne ontmoet maar je ogen, ze dwalen je zinnen ontwijken Ik zag hoe je wegging al ben je er nog…

Liefkozende handen jouw zachte lijf, lippen op de jouwe vingertoppen maken tepels stijf. Zó verleidelijk o , zo fout, beslagen autoramen vreemde lijven zo vertrouwd. Gedachten op hol door handen en stem, je maakt me week maar jij hoort bij haar en ik bij hem. Toch nóg een zoen handen om je gezicht, een laatste streling…

Onder het verkeer buigt zich een hangbrug krakend over het water In zijn schaduw ligt het brede rivierbed bedekt met kiezels en geel speelzand In de zwevende hitte klinkt het zachte ritselen van een krant Erachter glimt in de brandende zon een met waterparels bedekte bronsbruine huid Ze heeft bijna alles behalve de krant…

Stiekem kijk ik om het hoekje hoe je de was ophangt in de tuin in je korte rok, soms zie ik je broekje als je je strekt naar de knijpers aan de lijn je bent gemeen, want je weet heel goed dat ik naar je sta te kijken en ervan geniet ik zie heus wel de glimlach op je lieve snoet als je je omdraait en me zogenaamd niet ziet om tergend de…

(voor Mirjam Bruijn) Stiekem stap ik op de trein en reis ik naar Milaan, zoek daar naar wegen om jou te vinden en zal als een magere Franciscus op de poorten van je ecodorp beuken.…

'Toch doe je stiekem of zie ik soms spoken?' 'Nou schat, ik acht me echt niet aangesproken.'…

Ik heb van veel zaken diep berouw de dood komt nu zeker gauw jij bleef mij al die tijd toch trouw jij was de enige die bleef en droeg er zorg voor dat ik nu nog leef maar ook jij weet dat dat alles tevergeefs was de dood staat om de hoek te wachten en niemand kan die verwachting nog verzachten of het is diegene die mijn kist stiekem reeds…

De Kamer heeft een stiekeme commissie Waarvan een lid heel slinks in het geniep Met een geheimpje naar de kranten liep En iedereen vraagt zich nu af: 'Wie issie?' De huichelaar, de gluiper, de schijnheil Een stiekemerd,...en dus geheel in stijl.…

ik heb stiekem naar je gekeken ik heb je stiekem gezien ik zag je in mijn dromen of was het echt misschien.. we gingen stiekem dansen je weet het vast niet meer maar je nam me in je armen ik vleide mijn hoofd op je schouders neer..…

Geniepigheid wordt in veel kringen toegekend aan de wereld van 't kind ook stiekem gedrag veelal in gelovige kringen met heel veel ge- en verboden Geniepigheid in politieke kringen in een wereld vol volwassenen is stiekem gedrag zelfs verheven tot een Commissie met het grootste gebod tot zwijgen!…

Wij vertrokken ooit heel stiekem bepakt voor wereldreis naar Istanboel per Oriënt Express naar ons gevoel De eerste trein liep via Haarlem Hadden we tot lijnrecht zuidwaarts besloten via Abcoude - helaas zullen we het nooit weten of we dan ook de trein uit zouden zijn gesmeten om in de Koepel verzekerd te worden ingesloten Die bavoflikken…

Niet vaak schoon ik mijn kamer - Nu toevallig toch en toen vond ik je haar een lange, blond of bruin, dat zie ik niet ik stuur je hem met wat verwarde woorden over 'het beste zo' en een vertwijfeld koud matras.…

buiten zie ik de winter langzaam sterven oren tuiten van de stilte mijn gedachten zwerven familiefeestjes, polonaises, monden die bewegen klanken dringen sterker door 'schön ist die Jugendzeit' later handen losjes op de schouders 'smoke gets in your eyes' allen die vertrokken zijn schuifelen voorbij 'sie kommt nicht…

Ze zijn vertrokken met de noorderzon Het huis zonder stemmen zonder voetstap Dat dit...kon de buurt uitgepest hun huis geen thuis Niet het gekraak van de trap van hun rokken:geruis Ze zijn vertrokken nee:'opgerot'.…

Wie heeft er stiekem iets gelekt, hier in ons kikkerlandje? Wel iemand uit het kabinet, dat lek is als een mandje.…

De stiekeme trots wanneer je jezelf voorbij loopt, uitgeput neerzakt en niet toegeeft aan je gevoel. De stiekeme trots wanneer je voelt dat je verdwijnt, langzaam maar gestaag en dat nooit meer op wilt geven. Die stiekeme trots maakt dat ik elke dag weer faal, wanneer ik opsta en nog steeds besta.…

Stiekem komt hij om het hoekje gluren maar hij krijgt nog niet echt grip toch zal het niet lang meer duren dan weet je, daar heb je hem, verhip! Dan zal hij stormen laten razen en takken rukken van de bomen nee, de tijd is niet ver weg dan zal de herfst zeker komen.…

af en toe stiekem blozen Of het ooit zover zal komen is voorlopig in duisternis gehuld Maar als je keuze voor mij zal zijn is je hart voor altijd met liefde gevuld…

Geniet geniet van de zon geniet van mij ik geniet van jou daarom leven we om te genieten van elkaar geniet van het moment. Bij een boom in het bos sta je zomaar even te kijken naar elkaar. Ik kijk in je ogen, zeg het me maar.…

Ik keek stiekem door het sleutelgat zag een volslagen vreemdeling daar waar ik had moeten staan ik ben maar weggegaan had ik dat maar nooit gedaan.…

ging ik uit, geheel onverwacht op stap met enkele maten om enkel wat plezier te maken en dan opeens zag ik je staan je was nog steeds met hem te saam jullie dansten als een gelukkig paar een slow, op muziek van een gitaar plots zag je me zitten in de zaal dat was voor jou een duidelijk signaal om achter zijn rug om wat te pronken en stiekem…