Alle inzendingen over Stil

De kalme uitslaapmaanden zijn voorbij, verdomme, het is juist níet stil in mei !…

de woorden die niet van je lippen kunnen komen breng jij tot leven met sprekende handen met jouw ogen vertel je mij meer dan woorden kunnen zeggen met je glimlach schenk je mij de zin van het leven…

in de stilte wordt zichtbaar wat zuiver is ik spreek niet over kilte maar van rust in een woordloos gebaar woelige stromen drijven naar de zee waar ik in de ontluikende kim een groeiend vertrouwen omhoog zie komen in die stilte van rijzend genoegen waar zand en water komen en gaan vertelt mijn ziel dat eb en vloed mij altijd al…

Het is stil... Zo stil... Gedachten zijn gestopt Zo stil in mij... Niet meer denken Het is stil... Het is stil... Zo stil... Hoeveel kun je hebben Zo stil in mij Dieptepunt gekomen Het is stil... Het is stil... Zo stil... De lange weg terug Zo stil in mij... Waar de stilte het wint De stilte het overwint...…

Nee toen bleef het stil, maar later, een klein maandje later, toen iedereen het al lang vergeten was, werd men overspoelt, door het gene waar we toch zo voor hadden gevreest, die dag, was de laatste...…

Vraag het de gezichten die van jouw zijn. Ze zullen een masker wensen dat van jouw zal kunnen zijn want je bent voor de eenzaamheid geboren en ik de vloek en het geweten dat je nooit zult missen.…

Het is stil in mij vanbinnen. Ontroerd kijk ik naar jou... Je broze lippen wit in je bleke gezicht. Je tere handen beven niet meer. Weg is die verlangende blik in je ogen. Ik voel je liefde in en rondom mij, je allesoverheersende liefde. Ze is niet voor altijd voorbij, zij blijft voor eeuwig...…

dichtgeslagen sprakeloos onder de indruk jong en zo broos. leed en pijn van zich af geschreven slik, -stilte- mag ik, heel even.…

Dit jaar geen zomer het jaar zonder licht slechts koude stilte in een vergezicht Herinneringen uit neigingen van gedachte kleurloze stormen razen over de vlakte Geen echo om naar te luisteren doodse stilte geen wind die kan fluisteren Afgesneden door liefde uitgerukte tongen gesloten oren ogen die kijken in een waas Ziend een fatamorgana…

Vanavond vannacht samen het vierkante tafeltje de asbak die voller werd en lege glazen bedachten zij dat feitelijk alleen objecten tussen hen bestaan alles ondergeschikt zelfs woorden vragend bevestigend Later in de mist die zij niet konden inhalen wisten zij hoe stil ook passie kan zijn…

Zo stil moet het zijn om de dichter, dat, als in de schijn, het duizendvoudig gelichter der fantasie die in de stilte bloeit, - het schoon en rein beeld van de wereld richt er zich op - hij het hoort in het fijn ruisen der stilte.…

de gedachtenis aan een lente zo pril als een eerste narcis maakt mij van binnen zó stil dat ik me even bevrijd om te kunnen ontstijgen uit de schijnwerkelijkheid waarin jij en ik zwijgen…

ik zie dagen, eenzaam en graven niets dan graven een straat die uit het grijze gat kruipt en wijst naar een glazen brug plastic water wuivend als zeewier tot net achter de dode bocht een stronk die met haast rechte groeven knielt tot elk geluid gevangen is en ik zie vogels, niets dan vogels vacuüm verpakt onrustig dromend…

De woorden die niet van je lippen kunnen komen breng jij tot leven met sprekende handen met jouw ogen vertel je mij meer dan woorden kunnen zeggen met je glimlach schenk je mij de zin van het leven.…

Zo stil moet het zijn om de dichter, dat, als in de schijn, het duizendvoudig gelichter der fantasie die in de stilte bloeit, - het schoon en rein beeld van de wereld richt er zich op - hij het hoort in het fijn ruisen der stilte.…

, zo tergend stervend stil…

Je zweeft rond elke nieuwe dag Je zweeft rond in herinneringen Je zweeft rond stil onzichtbaar Je zweeft rond om mijn aura Je zweeft rond steeds weer.... Je zweeft rond onuitwisbaar Je zweeft rond dicht bij mij....…

Het wordt nu stil om me heen Alles beweegt ondanks het stilstaan van mijn tijd Met mijzelf eindelijk alleen Ik en mijn eigen eeuwigheid.…

Het is stil...oh zo stil..…

de flinterdunne stilte landt in de schelp van het ongeoefende oor fluweelzachte voelsprieten beroeren het taaie trommelvlies dat zich van de dove domme houdt niet geraakt, nooit gevlogen hoe vindt gekooide stilte ooit zijn huis?…

Veel woorden niet uitgesproken alleen dat ene Waar nietsvermoedend de vinger wordt gelegd De broosheid van het achterlaten is alles mee gezegd…

Ik lig in bed het is stil of toch niet? Als ik goed luister hoor ik buiten een vliegtuig of is dat een auto? Ik hoor weer niks maar dan hoor ik honden blaffen in het park en katten miauwen. En als het weer stil is denk ik: Wat is de wereld toch lawaaiig!…

In de hoop dat niemand nog iets wil Blijf ik liggen Doodstil.…

Alle ramen heb ik dichtgehouden, alle vogels vroeg ik stil te zijn. Bad de kerk een doofkoord te rijgen voor elke voorgenomen klepelslag die je uit je slaap zou kunnen houden.…

Woorden, woorden niemand luistert niet indien geschreeuwd niet indien gefluisterd Woorden, woorden die al lijken te verdampen bij het verlaten van mijn mond Woorden, woorden niemand luistert niemand die het verstond…

stiller dan de diepste stilte kouder dan de ijzigste kilte eenzamer dan ooit meer verlangen deed ik nooit warmer dan de heetste zomer sensueler dan de slaperigste dromer liefdevoller dan het kleinste kind kleuriger dan het fleurigste lint waardevoller dan de mooiste schat dieper dan de zwartste kat echter dan de grootste waarheid wanneer…

Zonder woorden, zonder beelden, stilte tot in het diepst van je wezen, overgave aan het onbekende, laten gebeuren, laten zijn. Geen afkeer,geen goedkeuring, stilte tot in het diepst van je wezen, laten gebeuren, diep ademhalen, aanwezig zijn in hier en nu. Nada te turba, enkel zijn, aanwezigheid in mededogen, in stilte en vertrouwen,…

Een nieuw jaar, even stil zijn even stil staan Een onbekend pad dat pad ontdekken zoals een kind vol vertrouwen maar vooral samen.…

je zei helemaal niets maar sprak me wel aan sprakeloos was ik…

Stil inhaleer ik de diepte neem de tijd om het op te snuiven mijn geur alleen onsamenhangend nieuw Ik snuif veeg de druppels van mijn betraande neus Stil inhaleer ik de ruimte die leeg lijkt zonder iemand naast me mijn ademhaling klinkt alleen voorzichtig maar toch voort…