Alle inzendingen over Stil verlangen

Feest een stad vol feest en ik voel me zo triest Alsof de zon bevriest er geen warmte is geweest Losmaken doet me pijn ik zie je steeds gaan en komen 's nachts in mijn dromen in een schijnsamenzijn Verslagenheid alles kwijt stil verlangen naar jou Man waar ik mee leven wou maar leegte is de realiteit In mijn buik huist de pijn mijn…

waar eens het stil verlangen woonde huist thans de kilte van weleer dromen waar ik toen van droomde gaf ik elders in beheer nooit bleef alles bij het oude altijd was men in de weer het hechten aan het zó vertrouwde deed mij later toch nog zeer van alle regels op de hoogte weet ik hoe het verder moet ik zal me vast nog eens bedenken…

Of is wat toen zich openbaarde niets meer dan slechts de tirannie, de drang om wat we nooit ontwaarden tòch te begroeten als vergaarde herinnering of nostalgie – een stil verlangen dat ontaardde?…

Een mens kan enkel bloeien in het licht wanneer de warmte van de liefde hem omringt en doet ontluiken, zonder haast, in stil verlangen. Als de krokussen in ’t gras, heel stil, verbaasd.…

Een biscuittje bij de thee korrel blijft in stil verlangen aan d`r volle lippen hangen lispelt dorsten met haar mee lepel wordt afwezig roer in de goudgelige stromen die warm in het kopje dromen zilver wervelt parelmoer Porselein ginnegapt breekbaar terug met vlaag melancholiek tuimelt zwervend in bouquet Kruimel zandt in het verzet…

Nieuwe klanken klinken luid verbonden in echo’s woord Het gevoel van binnen voluit stroomt door het bloed ongestoord Vragen zweven vrij naar buiten geurend door de wind gevangen Het hart vol van besluiten in het antwoord stil verlangen De geest luistert met open oor innerlijke stem spreekt goed De groei vind zijn eigen spoor…

Tijd van verwachtend komen hoop op verbetering voor vrede vriendschap in mijmerend dromen stil verlangen naar begrip dagen steeds weer eender troosteloos en grauw in wereld vol materie afgunst haat en nijd geef de vrede ban de strijd laat het licht weer schijnen er komt nog zoveel tijd ieder tot steun te wezen in een samenleven die…

Wees stil en luister naar jezelf. Luister naar je stil verlangen. Laat de minuten langzaam gaan. Kom dichter nu en hou mij vast. Laat los die nare stroeve last. Negeer die wurgende gedachten uit voorbije lange nachten. Begeer je eigen blije lach. Begeer de blijheid van de dag. Nog één minuut, dan laat ik los.…

In de nachtelijke dromen mijner leven staat de “7” ver en vaag omschreven als stil verlangen op wat geluk doch het valt in zeven delen stuk bij ’t hanen kraaien in ’t ochtend gloren die mijn droom wreed komt verstoren mij de dag laat zien zonder fantasie tuur nog zoekend rond of ik de “7” zie dan in ’t zonlicht gewaar ik een vriend en zag het…

Wat groen en wit en heel veel zon, ze doen me van de lente dromen, al is de winter nog steeds hier en kaal zijn ook nog al de bomen, er hangt iets van de lentelucht temidden van de winterzangen; ik weet het wel, het is vooral een kwestie van een stil verlangen maar dat houdt mensen op de been ook op vandaag, voor velen feest, maar laat…

kom kleine meid kies voor geluk wat kan jou de wereld schelen je bent mijn grote puk ze maken liefde stuk door in het grijs te leven geen up's en down's maar altijd meer ontvangen dan ooit weg te geven nooit mocht jij dat koppie hoger steken ze maaiden onverhoeds je stil verlangen uit het gras brachten je terug naar wie je…

Ik wandel door de leegte en alleen de wolken zijn mijn gezel Ver, heel ver hoor ik een zilveren lach de stem van de jeugd… denk ik toch… of is het verbeelding misschien… het smachten van mijn eigen, stil verlangen… Zacht raak ik de schors aan van een oude beuk, eindeloos hoog die zijn schaduw werpt over mij en mijn mijmeringen Wees…

Sluit even je ogen en Ga diep in jezelf En denk aan alle mooie momenten Die er in 2015 zijn geweest Koester ze en neem ze mee In het nieuwe jaar Dan wordt 2016 vast een geweldig feest Ik wens iedereen dan ook Fonkelend licht Een blij gezicht Blozende wangen En een stil verlangen Naar een vredige kerst En 2016 iedereen zal omringen Met…

elkaar En we leefde ons eigen leven Nooit zagen we elkaar Maar nu ons leven is veranderd sta jij weer aan de deur mijn droom en stil verlangen ik hou zo van jou neem je teder in me armen afscheid neem ik niet…

Waarom zal ik het mijden, dit stil verlangen naar vervlogen tijden ? Jij zult me geen liefde meer schenken, misschien zul je vanavond nog even aan me denken.…

verlangen Gedachten spreek ik niet gauw uit Ze zijn van mij, niet van een ander Gedachtig blik ik ver vooruit...…

Hoewel zij niet wist wat het was hetgeen zij bij broerlief zag hangen begeerde zij zo’n hebbeding, trok zich terug vol stil verlangen. Moeder vroeg: ‘wat is er kindje ik zie aan jou je bent niet blij, anders kijk je altijd vrolijk lucht je hartje maar bij mij’.…

verlangen of zwijgend God .…

Waarom kan de tijd niet terug al was het maar voor even Dan zou ik toch nog heel vlug Jou een dikke knuffel geven Ik zou het niet kunnen laten met veel humor en een lach Om nog lang met je te praten Ik wou dat ik je nog steeds zag Het is een stil verlangen naar dierbaren die er niet meer zijn terugblikkend naar een bewogen jaar met intens…

de beat dreunde er door opgeblazen rook stemgeluid van schorre kelen klonken als vage klanken in de verte uit het donker jouw geur overtroffen het zweet dat gestroomlijnd langs je schouder naar beneden gleed mijn ogen volgden met stil verlangen de stroom van kleine straaltjes naar omlaag elke beweging veranderde de richting terwijl…

Kijk daar, daar is hij zoals het hoort Klanken van muziek uit heuvelland wekken stil verlangen op. ‘Hier vind je wat of wie je zoekt’ zegt iemand Lichtvoetig loop ik mijn toekomst tegemoet, laat me op vleugels drijven Dan dringt dageraad door. ‘Nee,’ zeg ik vechtend tegen tijd ‘laat me blijven’…

De nevel gaat niet weg, ze ligt omsloten in een waas van ijle lucht die nu en dan weer vlucht naar stil verlangen van horizon tot horizon. Als ik dan aan de kim mijn onvermogen zie, vlieg ik op vleugels van de adelaar, de toekomst tegemoet zonder vrees.…

verlangen Zij ging voor altijd van ons heen kijkt uit de wolken op mij neer naar haar toe gaan is mijn plan als Uw engel mij brengen kan ik mis mijn mamma, lieve Heer…

bomen gaan wijd open hun takken krijgen knoppen stil, verlangend hopen op bladeren die ontpoppen de mensen komen buiten lachen, praten, luisteren naar de merels die mooi fluiten in groen geworden struiken de winter zal vertrekken zijn koffers staan al klaar op reis naar andere plekken misschien tot volgend jaar!…

Eindeloos grauw zwarte dagen, in een onmetelijk leed zwevend Kan ik geen enkel mens vragen houd ik de hoop op liefs levend In de stilte van 't stil verlangen dwaal ik in 't duister van de tijd Hoef ik geen pijn nog te vangen daar ik wandel in de eeuwigheid Hoor ik nu opeens zacht praten door het leven, zover achter mij Maar de tijd vertoont…

Eindeloos grauw zwarte dagen, in een onmetelijk leed zwevend Kan ik geen enkel mens vragen houd ik de hoop op liefs levend In de stilte van 't stil verlangen dwaal ik in 't duister van de tijd Hoef ik geen pijn nog te vangen daar ik wandel in de eeuwigheid Hoor ik nu opeens zacht praten door het leven, zover achter mij Maar de tijd…

En deze trillend willen geven in stil verlangen…..…

Jij mij ziel, fluisterend zacht Zonder woorden, versterkende kracht Ongekende gevoelens, gedachtes verward Jij mijn liefde, in mijn hart Jij mijn dromen, stil verlangen Grote angsten, door jou gevangen Gebogen vingers, verkennend verweven Jij mijn gedachte, woorden verzwegen Jij mijn ogen, ziel betoverd Bedrukte emoties, tranen veroverd…

Er is een stil verlangen in mij die met U wil praten, maar achter mijn ogen kriebelen de tranen en mijn mond beeft vreemd, voelt kurkdroog aan. Ik weet dat nu de woorden weg zweven. Op zo’n ogenblik ben ik alleen zie door een nevel van tranen het Licht niet meer.…

Eindeloos grauw zwarte dagen, in een onmetelijk leed zwevend Kan ik geen enkel mens vragen houd ik de hoop op liefs levend In de stilte van 't stil verlangen dwaal ik in 't duister van de tijd Hoef ik geen pijn nog te vangen daar ik wandel in de eeuwigheid Hoor ik nu opeens zacht praten door het leven, zover achter mij Maar de tijd…