10 resultaten.
Op de dood van Sterre
poëzie
4.0 met 119 stemmen 17.628 Of droom ik, en is 't nacht, of is mijn Ster verdwenen?
Ik waak, en 't is hoog dag, en zie mijn Sterre niet.
O Hemelen, die mij haar aangezicht verbiedt,
Spreek mensentaal, en zeg, waar is mijn Sterre henen?
De hemel slaat geluid, ik hoor hem door mijn stenen,
En zegt, mijn Sterre staat in 't heilige gebied
Waar zij de Godheid, waar de Godheid…
Vreemde vrouw
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 138 (Bij 'Suzanna in het bad' van Ferdinand Erfmann)
Ze staat enkel tot op haar linkerenkel
in een afwasteil met water, terwijl ze
met haar linkerhand haar kapsel aait.…
GRAFSCHRIFT*
poëzie
3.0 met 34 stemmen 4.031 * bij de verdrinkingsdood van het oudste kind Suzanna van zijn enige dochter Geertruyd op 11 november 1672
* beleefde=gepaste…
Kapitulatie
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 961 Een blik van trefzekerheid
Opende mijn innerlijke strijd
Raakte mijn zwakste plek:
Onzekerheid
Ik geef me op mijn kop
Dat had ik niet moeten doen
Laat het gaan; stop
Ik kan het niet; ik geef op
En zo verzand ik
Verzwelg ik in onbestemd
verlangen, naar wat niet van mij is
Maar van mij houden zal
Als ik niet verdwijn
In een donker…
Op SUZANNA VAN BAERLE, DE BRUID VAN GERARD BRANDT
poëzie
2.0 met 12 stemmen 3.501 DOOR GERARD VAN ZIJL GESCHILDERD.
Aº. 1652
In gene trouwring blonk ooit Indiaanse paarle
Zo zuiver, als Suzan in ’t huisgezin van Baerle.
Zij dooft met haar gezicht de klaarste diamant,
En stookt in ’t kilste hart een overkuise brand.
De Schoonheid, Jeugd, en Deugd verzamen hier te gader.
Maar ’t rijp verstand verbeeldt het oordeel van haar…
Dijkzicht tussen Het Sas en Kattendijke
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 138 de lijn van de landweg
duwt er dood tegen de dijk
vergezichten voor even afgesneden.
mijn voeten beklimmen de trap
door de dijkenbouwer ontworpen om te schouwen
mijn neus vangt zilte geuren
boven ontrolt zich het landschap 360 graden wijd.
vóór mij laat de teruggetrokken Oosterschelde
zijn zilveren plasjes oplichten in de zon
met glibberig…
Het herfstbos
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.260 Het herfstbos,rijk en vol leven tot de rand
laat zich nog even in de zintuigen zaaien.
Onder de bomen voelt het vochtig,
paddenstoelen pulveren
en spuiten sporen in de lucht,
duizenden levensmoede bladeren
krullen en dwarrelen neer
in cadans met het gekrakra van de kraaien.
In een vijver diep in het bos
komt wat rotte eierengeur los,
onverteerbaar…
OP HET VERJAREN VAN Mejuffrouw SUZANNA BORMANS.
poëzie
3.0 met 13 stemmen 5.668 Het zonnelicht verrijst zo vrolijk als uw wezen.
Als lachte 't u op uw verjaardag toe,
Begaafde maagd, zo zacht van aard, zo uitgelezen,
Wier liefelijk gezicht ik nimmer moe
Lang wens te zien verrukt en opgetogen.
En mij nog lang te spieglen in uw ogen.
1675…
AAN JUFFROUW SUZANNA BORMANS, ZIEK ZIJNDE
poëzie
4.0 met 4 stemmen 584 O Lenteroos, hoe zijn uw bladen
Dus slap, hoe hangt u 't hooft zo neer,
Dat koorts, met zilvren dauw beladen,
Kon strijken aller bloemen eer?
Waarom is schoonheid juist zo teer?
Waar is dat blozend rood geweken,
Dat aangename rozenbloed,
't Geen eedle zielen kon ontsteken,
Om uwe waarde, in minnegloed?
Waar vliegt dat heen met…
Evocatief
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 244 Ach ja, dat was een feeks, zonder meer
Voor jou, Suzanna, leed ik nog het meest
daar je me ontrouw bent geweest
En jij Theresa, was zo mooi
dat je mij volledig hebt berooid
Door jou, Anne, kwam het dat
ik Liliane plots vergat
Anja, 'k was desolaat van jou
maar je liet me in de kou
Angéle, jij was zo belle
ik wou je welle, maar jij mij…