Alle inzendingen over Teddy Scholten

Zo Hollands als de erwtensoep met spek. Het volk is één, al zitten er scholieren te sms'en, kletsen met z'n vieren. Een kind sproeit roze Fristi in mijn nek. Bejaarden hebben hier hun vaste stek voor stamppot, boerenkool met worst, papieren servetjes in hun bord tegen het klieren. Ook havermout met basterd is in trek. Het restaurant heet…

Hier woont een filosoof met geitenogen en bleke, uitgezakte pukkelwangen. Medusahoofd wol gruwelijke slangen, onrustig golvens of juist vastgezogen. Maar alle zeemansmythes zijn gelogen. Dit dier zal nooit de Nautilus*) omhangen. Alleen de krab versteent, die wordt gevangen. Het weke dier krimpt om zijn onvermogen om meer dan kliederaar…

Acht otters, bot- en graatvrij, draaien dol en hoepelen en tollen door het water. Wat de een doet, kan de ander acrobater met maar één oogmerk: louter voor de lol. Doen nooit iets rustig, altijd kwiek kwiek kwiek, voelen aan alles met hun drukke handjes, krabben hun jeuk, gapen met spitse tandjes en steeds met een verhoogde motoriek. Een…

De mooiste vlinder is de orchidee. En deze vlinder, in de vlucht gevangen, voorgoed aan blad en stengel opgehangen, is hagelwit; de vleugels van een fee. Of beter nog, een witte negligé, wijd golvend en de rand omzoomd met lange frivole franje, teken van verlangen naar wild en nachtelijk plezier voor twee. Aleen de bijen komen snoepen, overdag…

Hij schommelt rond en doet zijn ding. Maar wat dat ding is, heb ik nooit kunnen doorgronden. Gluurt rond, zijn zwarte goggles voorgebonden, een Piper Club-piloot op boevenpad. Hij is mijn alter ego in het nat. Zijn vinnen minuscuul, zijn lijf te rond en nog giftig ook. Zo blijft hij onverslonden. Geen vis die zich ooit aan hem overat. Maar…

Ruik maar heel licht In de zolderkamer. Tussenwanden weggebroken - Aardige aannemer wel - Hij ving wat muizen En vond een verdroogde kikker. - Die giet ik in goud De vorm bleef behouden - Alle ruimte voor Pingpongtafels en een Modelspoorlijn - geen kasten meer. Je kent het niet Meer terug - de trap draait linksom En de deuren zijn van…

Stadsduif ver van huis geraakt doodgebeten door de kat ligt als vod in mijn tuin tussen eigen veertjes sneeuwwit babykussendons mijn liefje mijn duifje hoe deed het pijn Gekooide duifjes sterven mak zoetjes aan, veer voor veer. er was eens een sprookje dat niet bestaat altijd word ik behoed tegen rukwind moordenaar wervelstorm…

Wat drijft de onderzoeker meer dan eer? Nieuwsgierigheid, het houvast van het weten wat denkt een vis, hoe zwermen de planeten Hij dwaalt, verdwaalt en vindt en zoekt naar meer. Meten is weten. Wie verzon die leer? Hij meet en meet en raakt nooit uitgemeten. De meetlat breekt, door houtworm aangevreten, de bliksem slaat zijn weerballonnen…

Een natte vlam, een vonk, geel-blauw gekleurd: De vis met tomeloze schoonmaakdwang. Alles moet schoon. Het is er een gedrang van grote vissen wachtend op hun beurt. Zelfs voor een haai of rog is hij niet bang. Hij is dompteur en zwemt hun bek in, speurt naar etensresten, al wat hen besmeurt. In trance keert het beest hem de andere wang…

Dit is hun picknickplek. Wij zijn met velen maar zij met meer. Onze chauffeur, de kok en de reisleidster zwaaien verwoed met stokken. Allengs stokt elke hap in onze kelen. Een baviaan belaagt me onverschrokken, maar ik wil toch mijn brood niet met hem delen. Dat wil hij ook niet; liever alles stelen. De evolutie wordt opnieuw voltrokken…

Eens kijken of een hert nog kleiner kan, ik maak bonsai, heeft de natuur gedacht. Saté-prikkers als poten, hazenvacht, vrij kilo vlieggewicht. Daar staat hij dan. De kantjil uit de Oost: made in Taiwan. Het brekebeentje leeft slechts in de nacht. Alles is groter, alles is verdacht. Gevaar, gevaar! Zijn staartje trilt ervan. Hij heeft dan…

Een hels lawaai bespringt me dominant: Een kettingzaag op volle sterkte loeiend. Misschien een tuinman, denk ik, bomen snoeiend. Het is een amoureuze olifant. Hij duwt zijn kop tegen haar zachtste zijde. Zij zet zich schrap tegen haar muzikant en houdt zo tegen al die hartstocht stand, of tracht ze slechts om vallen te vermijden? Ze staan…

Dit opgerolde kwaad, meetlint van zonden, ligt schuldeloos te slapen bij de ruit. Rondom hem liggen lappen oude huid. Wie zoveel zont, vervelt ook onomwonden. Al eet hij vlees, hij adviseerde fruit. Maar Eva kon zijn boodschap niet doorgronden. Hij ratelde nog wel zo opgewonden, flitste zijn vleesvorkje wild in en uit. Het paradijs is kort…

Zal ik zijn wie ik ben, Zal ik worden wie is was, Zal ik verdrinken in een zee van chaos, Zal ik mij snijden aan een bed van glas? Moet ik doen wat in mij op komt, Moet ik luisteren naar de rest, Maar als ik het zelf ook niet begrijp, Wie weet het dan het best? Zien mensen mij wel eens staan, Als ik buiten van de kou verga? Weten mensen…

Ze buffelen bedachtzaam in het rond. Hun wollen truitjes zijn te heet gewassen zodat ze maar tot aan hun middel passen. Daarachter volgt een strakke blote kont. De staart gerafeld touw, een kruitvatlont. Geen goeiig loeien, maar een dreigend bassen hoor je; het scheuren van de taaie grassen en als ze verder lopen, beeft de grond. De stieren…

Het nieuwe jaar begint met zachte vlokken die zachtjes dalen en onwillig landen. Het aarden wordt hun dooi, of ze zich branden aan warme aardkorst, hete huizenblokken. De aarde drinkt de sneeuw met grote slokken en raakt verkild tot in haar ingewanden. De vlokken winnen door hun massa. Wanden van groen worden van spikkelwit doortrokken…

Hij stapt behoedzaam en ziet grijs van zorgen dat hij geen muis of mier of mens vertrapt. De rafelige oren vaal gelapt, een slurf hangt uit, het slimme oog verborgen. Als zak van Sinterklaas zou hij voldoen, met in het rommelige vel cadeaus zoals entreekaartjes voor circusshows, veel pinda's, boekensteunen, een klaroen. Ik weet…

Een mus is niets, een bolletje van veren. Een mussenbeetje lef, een scharrelaar. Een fluitje aan de voorkant en een paar futiele vlerkjes om te manoeuvreren. Een vlegel om op kruimels te trakteren en zeker geen recordverbeteraar Een hagellading lood is even zwaar. Maar wie zou ooit zo'n beestje liquideren? Hij heeft zijn toekomst…

Verliefdheid is: het vreemde pad betreden waarbij geen richting staat. Wel paddenstoelen die waarschuwen voor drijfzand, modderpoelen. Fata morgana's dienen strikt gemeden. Je draagt een rugzak van het merk 'Verleden', die zich bij elke stijging zwaar doet voelen. Een helder beekje om bij af te koelen. Straks komt een uitspanning:…

Stapelgek ben ik, ik geef het toe, Heb al mijn toekomstdromen in drank En middelen op zien gaan, Mijn theater heb ik coute que coute In de benen willen houden, het geld Dat ik van jou zou lenen heb ik Allang uitgegeven, politie en deurwaarder Staan voor de deur Het maakt me allemaal niet meer uit Hoe ik hier uit zal komen, ik doe…

Daar lag aan de stoet uit aller streken de klipper en de keulenaar, het driemastschip, zijn tuig ten hemel en de ertsboot breed en zwaar, de Lloyd-vloot met provincie-namen alle elf, als ik me niet vergis de Caland en de Lady Tyler, de Scholten, die gebleven is.…

Ik zit bij Teddy op schoot, hij is enorm, warm, veilig, groot en grommen kan hij ook. De allereerste keer, schrok ik me half dood. M’n lieve tante Pietje, jij geeft mijn wereld warmte en een veilig gevoel. Steeds als ik aan je denk, m’n lieve tante Pietje, weet je wel wat ik bedoel.…

En toch, dat werk, met roem bedekt, Had Scholte Stugginks gal gewekt! Daar kwam hij! Zonder ba of boe; Gelaarsd, tot aan de heupen toe; Een knubbelstok in iedre hand Kwam onze Paai, en stak van land, Zo vaak de preekklok werd gehoord, De brug bezijden, in de voord!…