Alle inzendingen over Teveel vrij?

als ik wandel door de straten van mijn jeugd komen de herinneringen terug helder als water ik ben weer een kind tussen de grote mensen onbevangen vrij en blij loop en spring ik door het gras dat groener lijkt dan het ooit was mijn gedachten worden wreed verstoord door het geluid van teveel verkeer ik loop door de straten van mijn jeugd…

de woordenvergadering verliest zich in een zoektocht naar rijm het onnadenkend samenvoegen leidt tot wartaal de ogen van medelingen zijn geleend van anderen of zwemmen in teveel sentiment wat alleen staat klinkt zo hopeloos verloren nee, de waarheid ligt ergens anders meer in het vrije vers en in het samenzijn van letters in liefde dus…

Door teveel tobben. Door teveel doen. Door teveel eten. Zwartgalligheid bestaat nog steeds. Een aandoenlijke aandoening is het. Een teken van leven.…

ik moet je nu toch laten gaan al ben je een deel van mij mijn leven zal heel anders zijn ik laat je geest nu vrij ik heb teveel aan jou gedacht vergaf mezelf niet meer het afscheid komt nu naderbij dat is echt hartezeer ik ga nu verder zonder jou dat baart me best veel zorgen mijn levenscyclus zet zich voort de jouwe blijft verborgen…

Wilde je niet bellen vanavond, Teveel uit te leggen, teveel vragen. Mijn hersenen een verwarde storm, Midden in een oceaan van gevoelens.…

weer speel je met de wind en zendt mij buien in onzekerheid neem mij in het blauw dans naakt de hemel dichterbij en vrij oplossend in de wolken zwarte aarde geurt het mogelijke wortelen het delen van de plaats voordat je weer vergaat uren duren langer omdat liefde tijdloos is kom bij me, teveel jaren voelen als gemis geef…

Heel veel uren zat ik te wachten Heel veel uren was ik alleen Heel veel uren in die lange nachten Heel veel uren achtereen... Heel veel uren in jou gestoken Heel veel uren gedacht aan jou Heel veel uren niets besproken Heel veel uren..., kom nou gauw! Heel veel uren heb ik verloren Heel veel uren heb ik verspeeld Heel veel uren je gezeur…

zoals ik haar beminde bemin ik haar niet meer ooit bij haar schaars verschijnen wierp ik mij voor haar neer hoe zij mij verleidde, verblindde verleidt zij mij niet meer zij is nog wel de mijne maar niet zo als weleer ligt zij op mijn terras kan ik dat niet verdragen als ware zij de duivel kan ik haar deo gratias verbazend snel verjagen…

de pot wat voller dan normaal twee keer doortrekken dan maar…

Zwijgende scherven, diepe gezichten en dwalende ogen die verliezen wat ze kennen, wat gebroken, kapot of verloren niet meer verandert onder een deken van moedeloze as en vuiligheid. Als een schaduw die alleen met klevende beelden nog bestaat. Zolang het verhaal van woede en wanhoop niet verandert waar gevonden woorden niets meer bewegen…

natuurlijk zal ik wel weer een gedichtje schrijven maar of het ook daadwerkelijk gelezen gaat worden dat valt nog te bezien er is een teveel aan dichters een overvloed aan dichtzucht en een enorme hoeveelheid verzen zoveel zelfs dat we dreigen onder te gaan in die onstuimige zee aan grote woorden...…

Met overdadig van iemand houden, tormenteer je Jezelf Doet jezelf tekort in zowel woord als daad Een kwelling die voelt als terreur Aanhoudend mijn eigen Graf delf Ongewenst. Gewild. Leef! Vóór 't voelt als verraad Een duivelin zonder vleugels als feeks zonder gewaad De helft Van al het goede is Verworden tot kwaad…

in de poëzie is bijna elke regel er één teveel met dit gegeven kwam ik mezelf tegen met een potlood in de hand gereed om te schrappen wat nog overbleef was een leeg blad…

Het maakt niet uit of ik iets maak En wat ik maak dat maakt niets uit Zet thee of koffie, maakt het uit Of ik wat zeg of schrijf of fluit En als ik op een dag verzaak Zoals vandaag, scheelt dat een duit? Ik dacht het niet, maar als zo vaak De laatste tijd waar ik op stuit Is licht gezever, flauw vermaak Geneuzel uit gesloten kaak En leuterkoek…

Waarom zijn mannen soms niet dol op vrouwen? Welnu, die vraag waarom ze homo zijn Beantwoordt ons de fruitvlieg in het klein: Ze drinken te veel jonge ofwel ouwe. Dus als ze maar geheelonthouder worden Komt het met onze homo’s weer in orde.…

Alsof een hoer het vrijen heeft bedacht als vrije keus – ’t is altíjd overmacht.…

Het beest in mijn hart Smekend om vrij te worden Ik laat je maar gaan…

Je wilde graag weg uit dit aardse bestaan Ik zei, blijf nog even ik laat je niet gaan Je wilde gaan zweven heel hoog en heel lang Je kon dit niet weten het maakte mij bang Opeens was je weg uit ons aardse bestaan Ik kon niet meer vragen om samen te gaan Ik moet verder leven heel knus en heel fijn Omdat in de hemel slechts engelen…

ik barstte uit het keurslijf van sonnetten de lettergrepen waren eensklaps vrij en dansten vrolijk in een woordenbrij verlost van alle regeltjes en wetten geen veertien zoutpilaren op een rij geen metrum dat mij ooit nog zou beletten mijn woorden en mijn zinnen te verzetten ik voelde mij een veulen in de wei de volta ging verloren in de…

Ik doe ze uit En voel me vrij Ik roep..en besluit: Weg met die oordoppen van mij!!…

Ik zat zolang in een diep dal en langzaam maar zeker voel ik me vrij. Uiteraard heb ik nog wel eens last van een dipje maar daar ben ik nu sneller overheen. Mijn hart stroomt weer sneller over van blijdschap. Voorheen voelde het als een koude steen. Ik voel me weer blij en gelukkig. Ik kan het leven, denk ik, wel weer aan.…

ik wil zo graag vrij je heb je het mobieltje bij je maar, kan je dan wel brei je? schatje, ik kom zo bij je ik praat met het hands vrij je nog even om de ronde rij je dan gaan we heerlijk vrij je!’…

Daar zit ik dan In dat hoekje Ik schrijf in mijn dagboekje Daar zit ik dan Niemand kijkt me aan Ik zie iedereen langs me heen gaan Daar zit ik dan Maar eindelijk komt er iemand naar me toe En vraagt vriendelijk: Kom mee met mij En wees vrij…

Schilder mij niet in jouw kleuren Boetseer mij niet tot jouw beeld Verhuis mij niet naar jouw kamers Spin mij niet in jouw web Vang mij niet met jouw woorden Laat me vrij en ik zal je bandeloos liefhebben…

Kom kleine vogel Zing in kristallen klanken jouw lied Ik zal je echo horen Kom kleine vogel Laat je vleugels dansen op de wind Ik zal jouw schaduw vangen Kom kleine vogel leer mij leven zoals jij Zweven, zingen dansen Vederlicht de hemel proeven vluchtend vogelvrij…

Het leven is mooi Maar sommige mensen leven als een vogel in een gouden kooi Vrij, maar toch gevangen Ze hebben alles wat ze nodig hebben Een huis, voedsel, vrienden en familie Maar ze zijn nooit echt vrij Vrij om te doen wat ze zelf willen Vrij om te zijn wie ze zijn En dat geldt soms ook voor mij...…

Laat me leven En maak me vrij....…

Kom, de toppen te zien blinken - en de huizen, ver en klein, en het dal te zien verzinken in de wijde zonneschijn, - en de zaligheid te drinken van alleen en vrij te zijn. Sneller aldoor gaan de bomen, gaaan de woningen voorbij. Tot de overweg gekomen wijken en verdwijnen zij, en de verte ligt voor dromen open, en voor liefde vrij.…

vandaag speel ik mijn mooiste lied ik tast de juiste toetsen als zachte haartjes op je huid jij hebt mij in 't licht gezet vandaag zing ik geen afscheid ik hield je dicht bij mij al was het in een droom we speelden ons weer vrij…

elkaar oneindig lang Je warme, heerlijke handen zijn overal Ik geniet van elke aanraking nu het nog kan Alles wat je doet is heerlijk Alles wat je doet is goed Je weet wat ik wil en hoe het moet Je laat me genieten en dan ineens gaat het snel zo heerlijk en zo fel Hoe jij mij aanvoelt en hoe jij mij verrast Hoe meer ik met je wil vrijen…