Alle inzendingen over Tijd OR Moment

Ik heb u eens ontmoet, een lang vervlogen dag t is jaren her, de plaats ben ik vergeten t was eerst en enig keer dat ik u zag U was bekend, ik had het moeten weten U las wat voor, het waren vast sonnetten De verzen zaten strak gebeeldhouwd in t corset Van rijm en ritme volgens oude wetten Maar ach een kniesoor, die daar nu nog steeds op let…

Het moment dat je Achter komt dat de tijd rijp is Wat je klein hield los te laten gaan Het eigenlijk niet eens een gemis is. Dat als iemand je waardeert hoe je bent. Je de hele wereld aan kan gaan.…

het moment is weer ter plaatse verscholen tussen nu en even moeilijk te benaderen, zoals te doen gebruikelijk in een zee van tijd, een glooiende weide groener dan blauw, aanwezig als strijklicht onder een hellingshoek alles vloeibaar, nergens steen altijd plaatselijk en ontdaan van elke zwaartekracht ja, ik krijg de wolken steeds…

hersenspinsels vullen kieren in de dag elke minuut is ingevet ter voorkoming van roest, kwijtraken of verzaken elk uur is gearchiveerd, elk manco genoteerd geharnaste barsten dienen zich aan muren scheiden ruimte van samenzijn wolken regenen alvast helder kleurt bleker -niet op voetnoten bedacht- thee schudt zich leeg in een beker het moment…

Hij is bijna vier en sprong voor het eerst in het grote mensen zwembad. Met een flinke aanloop, natuurlijk hey hij is al bijna vier. Mama was trots, want minstens de helft van die sprong was mama’s werk geweest. Een kwartje vertrouwen, een kwartje enthousiasme, een kwartje overredingskracht en twee kwartjes geduld. Mama’s hebben altijd een…

er viel een snelle blik van ‘t oog -ik kan het geen aanraking noemen verwisseling van woorden leek op een gebeurtenis zo kort als een fractie of een moment, ergens tussen voortduren en beleven, een vlek op de vlakte van de muur de U van het uur, een volle seconde genoeg om onherroepbaar te zijn Ik wacht een ademteug Herdroom het…

Alleen in de kamer in het holst van de nacht Ik heb het er weer niet te best afgebracht Allang niet meer nuchter, maar net nog niet dronken Toch stiekem nog één keer mijn glas volgeschonken Alleen op de bank, het is bijna te stil De stem in mijn hoofd zegt precies wat ik wil En ik word als mezelf, er is niemand die kijkt Van de stilte, de nacht…

ziezo. ook al zijn zij vast aan tijd en lijf gebonden de zomer blijft voor altijd aan dit ogenblik verbonden. het schone zal zich mettertijd van hen verschonen maar het geheim werd leesbaar in dit lied vertaald. ook al is de weg dan weg, zij blijven samenspraak: liefdesklanken blijven klinken evenwijdig in de tijd.…

De aanvang van de stilte likt de stilte open met een zucht. De val van het duister splijt de dijen van het licht. Duisternis bevrucht. De drang van het heden om verleden te zijn, nu en in de toekomst, wordt onhoudbaar wanneer het haar jurk oplicht. Ze spreekt het aan met open ogen, onvoldaan. Het graaft verwoed in haar, zoekt een reden van…

Met z'n allen bij elkaar, starend naar een punt, in gedachten verzonken, vergeet ik de tijd. Dwalend door mijn fantasie, voel ik de stilte en de spanning van het moment. Even is er licht. De tijd wordt gevangen in zwart en wit. Dit moment voor altijd.…

Een moment van rust In een wereld vol onrust Een moment van bezinning In een wereld van drukte geen tijd In een rustcocon gevangen Waar de wereld niet bij mag Jij alleen weet daar de weg In een moment van rust Een moment van rust Ademhalen zoals jij dat wilt Even helemaal niets In een moment van rust...…

Er was een klein moment dat wou zo vreselijk groot, maar bleef geweldig onbekend tot na haar dood.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ik overlegde dat: Je snapte mij in die momenten. Maar acceptatie is geen overgave Dat blijkt pas door de tijd Meegaan in een moment kent ook zijn eigen strijd…

Een geluid Een snik verraad Een gevoel Een emotie te veel Een gehuil Een traan te veel Glinsterende ogen Er is licht te veel Happende tanden, die verscheuren willen Er is geweld te veel De stilte van de dood Er is stilte te veel…

´Je raakt me´ zei ze Warm teder fluistert haar adem waaiert over haar huid tinteling op het topje van haar vrouw zijn ´Ik wil je wel´ zei ze Tergend langzaam knopje per knopje bloot van elk kledingstuk ontbloot In dat ene moment was zij alleen, alleen maar zij, het allermooiste kleinood...!…

Tijd staat soms schril in oneindig loze momenten uit het verleden stille prenten vallen de uren en dagen stil Totdat de tijd ons inhaalt sloom en constant bleek en broos vervaald gebouwd op wankel drijfzand Momenten, die traag vervagen tijd aaneengesmeden tot in lengte van dagen langzaam weggegleden…

hoe ouder je wordt hoe meer je beseft dat tijd tijdelijk is gisteren wordt vandaag en daarna morgen vervlogen jaren worden momenten die belangrijk waren gebruik je toegemeten tijd om je daden te testen op belangrijkheid neem de tijd om naar jezelf en naar anderen te luisteren wanneer je voor een ander al was het maar één moment…

Kleine witte wolkjes drijven langs de hemelboog. De ondergaande zon kleurt ze hier en daar wat roze tegen het zachte blauw. Het wordt avond. De zon zakt achter de huizen aan de overkant. Nog even, en de schemer verdeelt zich over bos en veld De merel zingt nog zijn jubelend lied. zwart tekent hij zich af in het schaarser wordend licht…

het is een bezigheid neen, niet al te druk maar boeiend genoeg om tijd aan te schenken het delicate ervan is het moment -dat unieke moment wanneer ik kan zien hoe van die grote eik de schaduw valt hoe stil de aarde dan kan zijn…

één moment verstild in tijd tel ik wensen spaar ik dromen één moment waarin het lijkt dat hart en ziel samenkomen in één sentiment... het gevoel dat je veilig bent…

Niets is vitaler dan de tijd die op ieder moment op eindeloos veel manieren wordt gedood maar niet zal sterven alvorens niets meer is.…

Ik mis de tijd De tijd zonder zorgen Een tijd van vreugde Op een zondagmorgen Een tijd van mooie momenten Met broer en zus Een tijd van jonge liefde En de eerste kus Die tijd komt nooit meer terug Ook al zou ik dat soms wensen Maar helaas gaat dat niet Alles heeft zijn grenzen…

op momenten kan ik ineens rake gedachten krijgen in een flits dus razendsnel heb ik stof tot nadenken dat kost wat tijd en wat blijkt na afstand volgt een gewijzigde mening herzien opnieuw bekeken ontdaan van het moment…

het is een bezigheid en neen, niet al te druk maar boeiend genoeg om mijn tijd mee te verslijten het delicate ervan is het moment -dat unieke moment wanneer ik kan zien hoe van die grote eik de schaduw valt en hoe stil de aarde dan kan zijn…

Momenten van stilte. De bakens van rust. Om de kwelling van de drukte die de stilte niet lust. Momenten van verlangen om een ander bestaan. Wanneer de vogelgezangen ons opnieuw de oren open doen gaan. Momenten van stilte om een gebrek aan tijd. Om het dictaat van de klok dat niet aan weemoed lijdt.…

In spontanitijd werken tijd en toeval samen, in een tijdloos moment. In creativitijd verwerkt tijd ons dagend inzicht, tot een tijdloos leven. Méér kan leeftijd niet doen.…

als wil Ik het moment vangen in Mijn hand die zich meteen Daarna sluit, maar tussen De kieren van mijn vingers Is het al weer gevlogen In de tijd, en mijn leven Niet meer dan louter vergankelijkheid…

Alles nog in knop tijd kruipt verder als klimop onmeetbaar en dan op het juiste moment is onthulling van de lente daar…