Alle inzendingen over Tijd OR Verleden

Ons vertrekpunt behoort aan het heden, Het einde is toekomstig het verleden. Een reis door momenten, geen ogenblik rust. Puur en slechts overgave, De tel waarin jij mij kust. Geen verschil tussen oogwenk en uur, Het einde is aanvangend avontuur. Wij worden zijn en waren. De onderbreking lag al vast, Besloten in het eeuwig ongrijpbare.…

iets wat bewees dat jullie niet samen hoorden Een ex is een ex voor nu en altijd Je kan het wel weer samen proberen Maar het verleden herhaalt zich in de loop van de tijd…

Onze tijden herleven, we doden de tijd terwijl mijn ogen herbeelden. Een cirkel leek mij ideaal, geen begin, geen eind, van alle tijden. Toch slaan de deuren dicht, zwijgen de muren, zonder wederhoor.…

Het was de tijd van tropisch hardhout het was de tijd van slagroomsoesjes van meisjes in hun te strakke bloesjes daarvan was het allemaal de tijd het was in een ander leven waarin je jong en onschuldig en bovenal ongeduldig was.…

De tijd is als een mooie vlinder Die vliegt van bloem naar bloem Over het pad van gebeurtenissen Het pad dat leeft De geschiedenis is als een stofdoek met mooie kleuren Kleuren die dwarrelen voor je ogen als schitterende sterren Een raadsel met antwoorden Die zich bevinden in ons verleden Een klok met jaren als cijfers Zo interessant dat…

De tijd geeft ruimte aan het zijn. Want er is genoeg van beide. Het één is niet groter dan maar in balans spreken we van heden. Meestal realiseert men zich Dat vooral in het verleden. Die vorm van bewust zijn Bepaald het leven van alledag Toch zijn we het gelukkigst Als u zich dat niet realiseren mag.…

Op de oude telefoon staat nog haar stem op het antwoorapparaat alsof het gisteravond was dat ze zei: Bel je me gauw Veel zou ik er voor over hebben om haar te kunnen antwoorden maar helaas kan dat niet meer daarom druk ik af en toe maar op de herhaalknop…

geen voltooid verleden ooit beloofd…

leiders feestdagen wensen voor hun gelovige mensen heersen in torens over het land zetten hoorbaar de tijd naar hun hand…

Het deed met denken aan de dag dat ik door de natte straat van het verleden liep. Ik wist spoedig zou ik dansen dansen om verdwenen verdriet. Werd het die middag warm? En wisten we dat allemaal? Reizend langs de paden, wegen, meren en dalen. Stranden vol kabaal. Het gewone.…

die het genieten nu belette de tijd vangt mij niet meer in zijn kansarme netten…

ratelend bonken uren van de helling minuten springen op in het stof van seconden dagen brokkelen af smelten zonder spoor weken drijven oeverloos voorbij maanden als een zee seizoenen golven in de oceaan waar jaren deinen geen vloed gaat hoger dan de hemel het springtij wacht die ene kans…

Rechts met de Bijbel: voltooid verleden tijd!…

Ik leer zien wat belangrijk is door na te doen hoe jij kijkt Ik voel wat jij voelt door na te doen wat jij voelt Als een brabbelende kind volgt mijn kennis mijn lichaam dat jouw bewegingen volgt Hoe dichterbij hoe beter mijn weerspiegeling is maar nooit precies hetzelfde zelfs als het water glad is en dat is weg zodra ik erin duik…

Ik krijg betaald en ik koop het bed waarin ik wil liggen in het land van mijn keuze het land van de revolutie, van vrijheid ....en gelijkheid waar iedereen weg moet ....die zegt of steunt dat anders beter is het land zonder mensen ....die huisgenoten en buren uitzonderen ....om hun afkomst, geslacht of liefde het land zonder volgelingen…

Raven op mijn schouders om me de weg te wijzen en mensen te roepen om hen te ontmoeten De jongen die op het strand tekent met kleurige keien, tweemaal daags en ze natelt voor hij weggaat wetend dat de vloed komt met golven die langer zullen leven dan hij De man in de kamers vol tafels met kwartsen uit de landen waar hij zocht naar heiligheid…

Samen op het bankje onder de kersenboom de aflopende dag langzaam de nacht in laten zakken Weer een avond samen onder de kersenboom Denk niet romantisch aan de fonkeling in een glas het vlammetje van een kaars in de schemering intiem samen onder de kersenboom Dat zou surrogaat zijn en ons geen ruimte laten te voelen wie we vandaag…

De snelheid van de trein trekt voor mijn ogen de massa uit de wereld, vormeloze strepen tekenen onwetenschappelijk de formule van Einstein op de ramen Soms is even in beeld wat het is, als je stil staat Dan kun je zien wat het is, iets tijdelijks in zijn raadselachtige vlucht van schijnbare illusies Alles bestaat onwetend hoe…

Nieuwjaar, ik kies mijn wenkbrauwen Ster, Parijs of Prinses de lijnen van mijn geluk als de randen van mijn kijken en ik bescherm me met geuren ga nooit de deur uit zonder deze zekerheid van de zegen van boven, de rode loper op mijn bedachte weg Rekken en strekken met sierlijke bogen van liefde om te voorkomen dat mijn lichaam inzakt…

Ik denk terug, terug aan vroeger tijden, aan het leven met een ander soort lijden. Het leven waarin de mens nog genoot, maar dat leven is begraven … dood. Misschien heb ik wel teveel gedronken, en ben ik blind, blind voor het heden. Ik droom weg, droom van het verleden, zit ik zwijgend in gedachten verzonken.…

De tijd blijft het herhalen, en overschaduwt het gelaat... Van onbezonnen vreugde, in kilte schuilt verraad... De vloot der passie zinkt... zoals het langzaam de zee in glijdt het boek nog onbeschreven, onvoltooid verleden tijd...…

Ik kwam gek uit de hoek. Ik struikelde over mijn woorden. Ik zei maar wat. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik zei niks. Ik sloot me aan bij de vorige spreker. Ik had kapsies. Ik was onzakelijk. Ik had geen geld. Ik had klamme handen. Ik schaamde me. Ik had geen geduld. Ik was naïef met wijven. Ik kon niet dansen. Ik was stug.…

Mijn verstand zegt loslaten, heb vertrouwen. Mijn gevoel zegt iets anders, innerlijk rouwen. Verlangen naar weleer, naar wat is geweest. Een veilig bestaan, kalm en bedeesd. Vol liefde en respect. Doelend op wederzijds verlangen. Geen enkele emotie kan deze gedachte vervangen.…

groeven door een landschap van rimpels opgehoogde wallen onder ogen zien het zicht vervagend grijze strepen wolken gouden haren trekken draden door de tijd…

In tijd een fórs aantal jaren verder, met elke week iets nieuws op de markt, schaam ik me niet meer, als ik iets niet direct snap, ik zeg gewoon... weet ik veel... Ja, ik weet bést véél!…

Ik ben nog niets vergeten, niets uit mijn geest gewist. Zouden wij ooit samenkomen, wie weet wat het lot beslist? Jij hebt nog steeds een plekje in mijn leven, echte liefde gaat toch nooit voorbij. De tragedie van ons tweeën, die zoete pijn, want nu ben jij niet vrij. Toen had ik moeten weten, wat mij te wachten zou staan, Anders had ik…

misschien dat mijn vrouwelijke alter ego u in de toekomst nog eens lastig valt maar ik heb het met u gehad ik ben geschiedenis reageer maar tot u een ons weegt dan haal ik mijn gram…

rond de gerijpte boom tilde ik gebroken tegels uit vergangen grond geplette wortels rauw geschuurd onder blinderend grijs ontsnapten rafelend aan het patroon van gesmoorde vrijheid later, veel later na vergruizing van kil beton dekte ik de open ruimte met jonge aarde toe…

gevormd door mijn verleden lijkt het heden zonder toekomst blijkt de tijd die mij nog rest slechts een fractie van een leven dat voordat het echt begon gedoemd was op te geven…

De rimpels in het water Zijn de scheuren in mijn hart En in plaats van ze te lijmen Wil ik een nieuwe start. Je gezicht in duizend stukjes En toch wil ik ze zien Weg moeten ze, en jij ook Zodat dit over gaat, ooit, heel misschien. En de tranen die vallen Zijn als het meer dat voor me ligt Met die kleine puzzelstukjes, Weggedreven en…