Alle inzendingen over Traan

Immense groeven trekken over haar gezicht Uitgesleten door tranen Als water dat zich door rotsen Een weg kan banen Zo zacht zo mooi Maar toch zo hard…

En dus zal ik ook jouw tranen niet meer zien, je snikken niet meer horen je schokkende schouders meer zien,want het vertrouwen is weg,net als jij.…

Haar tranen werden ogen het plastic weer katoen haar leugens ongelogen het projectiel gewoon een schoen De buren haalden adem van bezemkast naar hal de katten weer op tafel de wereld weer een bal Maar dit regime is teer de 10 zijn snel geteld haar ogen als het weer: ook vaak verkeerd voorspeld…

Het waren mijn tranen die ik dronk na het proosten met mijn ziel Alleen jij mijn beste ik zal onvoorwaardelijk drinken Alleen jij mijn beste ik drinkt tot de laatste snik....…

Goed dat ik onwetend ben wat morgen brengt vandaag is halverwege gisteren stierf een mens vandaag ook en regen intens regen vanuit jouw wolken zal goed voor bloemen zijn leuk idee jouw wereld onze verantwoordelijkheid.…

Geniet van elke nieuwe dag, door mijn tranen kwam de lach, wat kan mij nog hinderen. denkend aan......…

een einddoel voor samen schijnt door die tranen een helder-schoon licht…

En ik rijg mijn tranen als parels aan een snoer leg ze om mijn hals en draag ze door de dagen heen hoor de stem van hem die zei……..” gisteren was ik jarig” ik feliciteerde hem en hij zei, er kwam niemand op bezoek dus daarom vertelde ik het aan u ook de tranen in zijn stem vlocht ik mee soms blijf je stil en je draagt omdat het…

zilte tranen op mijn wang het is donker ik ben bang ze blijven komen uren lang ik krijg mezelf niet in bedwang steeds weer denken aan jou en mij dat het over is en voorbij verdoofd door pijn de weg nu kwijt vervaagd van de realiteit droog ik triest mijn gelaat kijkend naar de dageraad een nieuwe dag breekt weer aan ik strek mijn…

Al heeft het leger ook prachtige banen, dit bedrijf brengt steeds weer tranen, voor macht en geld ronselt men jonge dienaren, zo sterft menig soldaat te jong van jaren. Het leger biedt geen perspectief, onthoudt deze woorden, ik heb jullie lief.…

Ze vangt ze in het afvoerputje geplengde tranen ze huilde ze in een windvlaag ze koesterde ze baadde ze zwom er in tot ze eindelijk los kon laten go with the flow bubbels stromend water lentefris…

Een traan rolt Vanuit ’n hoek van m’n oog In een boog Bolt Over m’n wang naar benee Zoals het water Van vloed naar eb Het strand verlaat Het zilte water zich bang Terugtrekt naar de zee Om zich te voegen Bij alle tranen Die ooit in al hun banen Stroomden Van alle zanderige gezichten Als stille gedichten Naar oceanen Van week ach…

Muisstil is ze, mijn buurvrouw van boven. Tot de schemer, dan hoor ik hoe ze lange lyrische Russische zinnen zingt, die als zachte parels plengen op mijn doorweekt plafond. Van het verdriet dat haar verteert begrijp ik natuurlijk maar weinig. Maar als ze met vakantie gaat, zal ik beloven haar Russische planten water te geven. En stiekem…

blijf alsjeblief nog even bij me maak van mijn tranen een zucht van pijn voel ik bijna niks ‘k word zo rustig van je bij me en vrolijk, weet je nog hoe we dansten in de lucht? mijn lichaam weegt zowat niks maar mijn ogen zijn zo moe doe ze met je warme handen toe…

mijn tranen zijn alleen voor jou die voor de liefde vechten wil ze komen van zo ver en van een heel dor land op kale rotsen dus zorg dat jij je bed in donkere tijden met je liefste deelt dat zij dan naast je loopt te zingen…

Geen traan meer want zij werd door de nacht veilig opgeborgen. Geen zilte spoor op het aangezicht, enkel de stilte en het fletse licht van de door weemoed omfloerste morgen. Geen traan meer te ontwaren, geen zichtbaar bewijs van verdriet. Alzo houdt de stille morgen de bitterheid verborgen van zieletranen die niemand ziet.…

manden met bloemen zeggen sorry kreukels in lakens vertellen een verhaal de bomen in het bos zijn bomen tranen drinken ogen vallen niet op niet op mij…

Als vreugde verdriet overwint, stromen tranen het dal der duisternis voorbij.…

Lopend aan het strand stromen de tranen over haar gezicht vallen in water en zand. Golven voeren haar tranen met zich mee bevrijden haar nemen ze mee naar de horizon. Gedragen door de wind nemen de golven ook mee het verleden van het kind nu ze eindelijk is geworden een vrouw.…

gevoelloos zie ik haar staan doelloos verdriet raak me niet meer aan laat het gaan om haar gevoelig doelloos lief oneindig lief te hebben ik kijk je aan en laat laat haar traan gaan...…

druppels blijven stromen stromen in de gedachten van mijn dromen kan me niet verschuilen niet verstoppen voor deze waterval wil alleen nog huilen huilen tot ik val vang me vang me dan ben jij sterker dan ik dacht ik val val oneindig maar land eindeloos zacht…

voor tranen zij stromen tenslotte als opgegeven verzet aan het eind van een verloren feest hoe ver voeren zij nog terug in een verkwist verleden opgestuwd stroomopwaarts laat de druk zich het beste voelen…

Hoeveel zwarte dagen gaan er nog komen waarin weer zoveel tranen van verdriet zullen stromen…

Tranen zijn de zalving voor ons gemoed…

Je ogen zwaar beladen met tranenregen in het hoofd Het lukt je niet deze last te ontladen en je hele lichaam lijkt verdoofd Al wil je graag en voel je je kapot, soms zitten tranen gewoon op slot…

zo veel emotie te veel verdriet hangt hier rond en er is veel pijn…

Ik voel een traan in mijn ogen Verzetten heeft geen zin Langzaam begint te traan te lopen Helemaal omlaag, totdat hij valt, vanaf mijn kin Hoeveel tranen zullen er nog komen? Hoeveel verdriet ligt er toch in mij verscholen Stopt het dan nooit?…

Maar niemand ziet mijn tranen, Voor mij is de zwarte weduwe al langs geweest. De vuur en vlam in deze clown, Is al lang bij hem geblust. Hij wacht nu op zijn dood, Voor zijn wel verdiende rust.…

Warm zijn haar tranen toch is ze omringd door onrust alles om haar heen voelt kil. Diep in haar is het verlangen zoeken naar rust en warmte die ze maar niet vinden kan.…

vraag niet om tranen ze komen vanzelf emmers heb ik tot de rand gedruppeld gejankt, gekrijt geweend en wat niet al net als ik dacht het is voorbij kwam er opnieuw een zwarte wolk keukenrollen heb ik vol gesnotterd schoongespoeld ben ik van top tot teen hè, hè, dat lucht op…