Alle inzendingen over Tuin OR Paradijs

ik zie je slanke handen op het zwartwit klavier artistieke vingers dansen met intens plezier je volgt met een dromerige blik wisselend zachte golven waarin de melodie zich schikt door openslaande deuren dwarrelen tonen naar de tuin die zich mengen met de geuren van het lentefestijn een paradijselijke plaats om heel lang te vertoeven…

In een wereld die van aaibaarheid overloopt verbeeld ik mij Het Paradijs aan te raken geen wind, wel zon, stabiele temperatuur en veel, heel veel aardige, zeer aardige mensen, bijna aaibaar Ik luister naar hun stemmen bijna fluisterend omfloerst beelden besprekend in de tuin biertjes bestellend op het terras Ik besef me door die wat grauwe…

Mijn vrouwtje roept me: " O echtvriend, hoor!" En fluistert zachtkens Mij iets in 't oor. Een zoet geheimpje Lispt zacht haar mond, Het doet haar blozen Als de ochtendstond. Zij stamelt weiflend, En durft het nauw*, Van dokter, baker En wiegetouw*. Het zoet verhaaltje Doortrilt mijn ziel, Of er een straaltje Der zon op viel.…

"Het bulder vrij op 't woeste meer Ik kijk eens buiten naar 't weer En ga dan thuis wat slapen " Tollens 'Tevredenheid' Ach! waartoe dat eeuwig klagen, Ontevreden, onvernoegd; God geeft niemand meer te dragen, Dan juist voor zijn krachten voegt. Wangunst zie 'k elks hart verteren, Woekrend als een fel venijn…

Een aarzlend reiken Naar de overzij, Een angst, een wijken, Een: neen niet míj, Nog één gedachte, Een snelle droom, Over het zachte Van bloem en boom, Een laatst verlangen Naar akkerland, Hoe de appels hangen, Het najaar brandt; Dan…

Helaas! helaas! de wrede smart Wil zelfs geen dichter sparen- Dat moest mijn teder vaderhart Op bitt're wijs ervaren. Hij, die ons allen heeft gewrocht, Zo wijs en goedertieren, Hij heeft ons ditmaal zwaar bezocht; Ons Jantje lijdt aan klieren. Ik vreesde 't vroeg, ik zag het lang, Ik zag zijn halsje zwellen- En eindelijk kwam…

In deze tuinkamer vol planten kunnen wij wonen nagedacht hoe elke plant zou moeten heten op het ontwerp hebben we onze tanden stukgebeten plaatsen voor mussen zijn we toonbaar niet vergeten. Achter mijn bureau gezeten geniet ik ook van het groen zodra ik ’s morgens de gordijnen weer mag opendoen. Ook deze ochtend schoven de wolken alweer voorbij…

Ik zei de zwerver: "Ik pluk een roos", "Ik pluk de wereld een tuin met bloemen", "Ik pluk de wereld een paradijs", "Ik geef het rode wangen om te zoenen". In Ede zal het zijn! Waar de mensen zonder pijn, Van mijn schoonheid mogen proeven.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Het begon al met het geloei van varkens in de vensterbank dat hoorde niet op vrije dagen met grote plannen De klanten waren in goede handen achtergelaten dat zou ik later wel merken Ik hoefde alleen maar een paradijs van de tuin te maken en een oeuvre van mijn passie De dagen begonnen echter met druipende vensterbanken De zee van…

Als het paradijs nou op aarde is, waarom willen we dan naar de hemel? Toen de aarde werd geschapen, waren daar Adam en Eva, in het paradijs, dat paradijs was dus op aarde, terwijl iedereen blijft zeggen: als je doodgaat, ga je naar het paradijs!…

Het gedroomde paradijs? Elkaar misschien?…

de hemel bleek weer paradijs met Eva en de zonde verleidelijkheid had zo zijn prijs toen eerlijkheid de waarheid rondde ik heb je tuinen laten zien beelden in reliëf gegeven ik gaf je meer dan ik verdien toekomst in je streven het balanceren op een touw is toch te zwaar gebleken het hechtpunt bleek ontrouw aan wat we samen weten de…

de hemel bleek weer paradijs met Eva en de zonde verleidelijkheid had zo zijn prijs toen eerlijkheid de waarheid rondde ik heb je tuinen laten zien beelden in reliëf gegeven ik gaf je meer dan ik verdien toekomst in je streven het balanceren op een touw is toch te zwaar gebleken het hechtpunt bleek ontrouw aan wat we samen weten de…

O Beets, wat zijt gij groot! Als God het niet verbood, Dan zou ik u aanbidden… Nu laat ik dat in ’t midden: Toch val ik voor u neer En breng u lof en eer: Wat is uw muze rijk… En dichterlijk! Vol speels vernuft, o ja! Is wel uw Camera – Doch dat was maar een grapje, Een dartlend eerste stapje; Doch boven Hildebrand Steeg hoog de Predikant…

Wat wil het reuk'loos vloekgespan Dat U ontkent, o Heer? O, komt de nood eens aan de man... Zij buigen voor U neer. Uw Macht en Goedertierenheid- Driest schenden zij haar aan, En 't sterkste voor Uw goedheid pleit, Dat Gij hen liet bestaan. Hoe groot is Uw genade niet, Dat gij dat galgenrot Uw hoge Naam beschimpen liet,…

De zomernacht werd zwart, Toen, zacht en duidlijk klonk er Een klare stem door ‘t donker: Mijn zoon, geef Mij uw hart! Ik aarzelde... verward... Was het de wind die zoefde? En weer zei, maar bedroefder, De stem: geef Mij uw hart! Ik wrong mij op de grond, Tot ik de woorden vond: Heer, ‘t moet door U genomen! En nog eens overviel…

Na warme dagen volgen koude nachten. Als lakens ligt de dauw op bleek en haag Versteven naar wat zonneschijn te wachten En slaat in wolken op en regent traag. De struiken tinkelen met haarfijn ijzel. En in de hof, de dragende appelaar Komt uit de damp reusachtig te verrijzen, Met ronde konen en veel grijzend haar. O eedle boom, die, boven…

Ik ben niet meer met u alleen en op de peluw is er geen o lieveling, die lot en leed zo onafwendbaar zeker weet. Geef mij uw mond en zie mij aan: lang voor de zon, lang voor de maan verzinken in de wereldmist zijn onze namen uitgewist. En wat mijn hand te strelen vond zal liggen in de wintergrond en wat mijn stem aan u bescheen…

En uit 't verstuivend wereldpuin Vorm ons als nieuwe mensen weder, En laat ons leven in uw tuin. ----------------------------- voetschabel: voetbankje…

‘Zij zijn voor sterven en vergaan geboren,’ zo dacht ik vluchtig toen ik bij de rozen was. Maar schrok, en hoorde dreunen in mijn oren: wat is u zelve, ijdel mens, beschoren, zo kort als gij hier wandelt bij de rozen op het gras?…

Over het gras en over het water dwaal ik achter de beminde die ik vroeg en die ik later, die ik nimmer, nimmer vinde. Smalle schelpen zijn haar handen om een eeuwge zee te horen, in zijn wieg en broze wanden zingt haar hart mijn wee verloren. Handen die mijn hoofd niet koelen met hun sneeuw, de lichte, zachte. Hartklop die ik niet zal…

Morgen drink ik rode wijn, morgen zal mijn lief hier zijn. In de warme lampeschijn zal zij liggen, bleek en fijn. Wilder dan een springfontein breek ik uit, en ben weer klein bij haar leden, zoet satijn, diepe bedding, dieper pijn. Morgen drink ik rode wijn, morgen zal mijn lief hier zijn.…

Lang voor 't eerste dagegloren, lang na Venus' gouden schijn kniel ik, uwe stem te horen uit die weelde, uit die pijn, uit die tuin, bedekt, bedwereld met een bloesem van Voorheen. Heer, behoed haar in de wereld, doe uw mantel om ons heen!…

Met hare zachte handen rukken zij open wat jaren lang ten bodem sliep - nemen haar deel, met een glimlach, en hopen op sterren en stromen, ànders licht en diep.…

Zacht branden van de teedre lenden: een wiegeling, een wit satijn aan mijne handen, de gewenden, die met haar leest verzameld zijn tot éne slag en in het stuwen des bloeds niet laten van hun wit. Die stem, die stameling bij 't huwen: wie zijt gij? - En het diepst bezit de tweelingster, haar ogen, weergevonden in de golven en het…

God heeft ons spelende beschreven, als kindren hulploos gaan wij heen. Geen heul is ons in 't lest gebleven, zijn diepe vaderlach alleen. O bloed, bestijg de broze zomen van dit gevonnist, schuldig lijf: gij hebt een koninkrijk ontnomen en gij alleen rekt ons verblijf. Maar hoor, wanneer de blauwe velden der nacht begroeid van…

De man die uwe weelden mint is weerloos als het kleine kind: de wereld ging hem vreemd voorbij als aan zijn borst uw hartslag lei. Maar wat ons saamgedreven heeft is wat in kleine bloemen beeft en gonzend draagt het groot heelal: 't is twee-in-een, en dat is al.…

Mijn kleine, kleine Annabel zij zong zo zuiver en zo schel als fluiten op een glansrivier, zij was geluk en leefde hier mijn kleine, kleine Annabel ik wist uw prille leden wel, de trilling van die bloemenmond wanneer een hand uw haren vond mijn kleine, kleine Annabel de geest is lang, maar wij gaan snel: op 't koude laken ligt uw lijf…