Alle inzendingen over Tussen De Coulissen

Vanuit de craquelé coulissen weeft de tijd haar eigen onvergankelijk keramiek.…

Droge woorden krimpen na in de coulissen. De eenakter is gespeeld. Zacht roffelen handen op de stoelleuning. De leeuwenkop blijft stoïcijns, de mijne ook. In de hoek rommelt een actrice met rekwisieten. Haar lispelende mond zegt niets, zij is geen zuster van de karmelieten, hoewel haar ogen bedelen. Armoedige grond moet bemest.…

de lichten aan kleur in de coulissen moest op toneel en wachtte op je blik jij was er wel maar mensen veel te veel toch sprong de vonk weer over in magie jij gaf mij sterren aan zag de hemel in je ogen ik liet mezelf volledig in jouw warme aandacht gaan ben geland op het gevallen doek in toegift heb ik jou mijn hart en ziel gegeven…

De uitgebluste maan gaat depressief zijns weegs en verdwijnt achter de coulissen van een nieuwe dag vol glans en geen van de sterren is nog zichtbaar aan het firmament dat zonneklaar de zijde van de sterkste heeft gekozen alle wulpse vrouwen blozen de deken van de morgen ligt gespreid hup, een vluggertje en dan ontbijt.…

de glimlach van de clown net onder de in zwart geschilderde traan de valse trompet achter de coulissen de zoete lucht van zaagsel het spel op de wagen in de schijnwerpers achter nevels gevangen het applaus duizendvoudig de grote finale in het midden even een klein kind te zijn gevangen in de illusie gegrepen en weggevoerd door de lichten…

op hoge poten verlaten herinnering en verwachting de werkelijkheid mijn troebele, immer aanwezigen verdringen elkaar buitelend in de coulissen klaar om me naar alweer een ander doolhof te leiden om beurten klaren ze de klus vergelijking en voorstelling staan te trappelen en werpen zich in de strijd met zwier leiden ze me om de tuin de niet gekende…

zij is niet meer maar wel zichtbaar dat doet zeer was hier nog lang niet klaar huil ik keer op keer zij praat niet als ik het uitschreeuw van binnen mijn handen raken zo dichtbij wil haar wekken, met mijn eigen leven toedekken hoe kan dit nu zo roerloos ze is toch mooi nog jong was dit nu haar leven nee, ze is er nog,…

Tussen toen en nu En je terug vond Na een lange reis Van pijn en verdriet Ver van ons bestaan Intens hartverwarmend Toeval of het lot?…

ik de bron jij de monding en tussen ons de stroom…

een haarlok op haar ronding. het licht durft bevallig te vallen. ze bedekt zich enkel met naaktheid, tot aan de ring om de vinger. als ik haar lok eens aanraak gebeurt er iets of, hoe spijtig, niets vooral vandaag liefst nu, traag.…

Wat zich tussen de levenslagen bevindt, zou ik willen duidelijk maken. Ik zou kunnen beschrijven waarmee het allemaal begint met de liefde en het lot van mensen, om ze tenslotte in en met hun diepste wezen te raken, zodat de boodschap bij blijft en groeit waar het allemaal is ontbloeid.…

Tussen bermen fluitenkruid en klok geluid tussen kale kastanjebomen die zoals de kerken naar de hemel grijpen langs de gracht, tussen honden en hun bazen, tussen hardlopers loop ik zondagsmorgens naar de film, verboden vroeger in mijn jonge jaren De film was Green Borders over vluchtelingen tussen Wit-Rusland - Polen heen…

Tussen ons ligt een wereld van verschil niet zeker van onverschilligheid kom laten we samen dansen nu het is de tijd van de flamingo’s hoe we zwieren en drinken in de nacht luttele centimeters van de werkelijkheid het ontwaken lijkt langer te duren dan gewoonlijk misschien dat deze ochtend extra aandacht verdient maar jij denkt nog aan…

zwijg maar niet als stilte je teveel is laat woorden maar stromen in diepgang, oppervlakkigheid of wat je maar wilt schreeuw het maar uit als je daar behoefte aan hebt zing het desnoods in alle toonaarden die je maar bedenken kan want het blijft toch wel tussen ons…

Geuren van krentenbrood versgebakken en van lavendel, woorden vliegen door de lucht echo's tussen de muren en de hoofden en het eerste groen meldt zich met natte sneeuw en lage temperaturen Ergens klinken en zingen jouw gevulde zinnen tussen de mensen buiten en binnen.…

Alleen slingeren tussen zij en zij.…

Dit is wat telt: iets tussen ons, dat je er bent, gewoon mijn griet.…

podium van vergeten goden coulissen van versluierde mist hemel van bewegende sterren weten dat jij alles wist wachters van geketende vrouwen wespen in de avondlucht waarop kan ik nog vertrouwen mijn leven zweeft in vogelvlucht de tijd is niet te vangen eeuwen zijn voorbijgegaan wolken aan een zwarte hemel drijven nu voorbij de maan…

Uit de coulissen van het Hippodroom kwam deze danseres. Haar fonkelogen verraden hoe zij hoerde zonder schroom. Zij pronkt beaat, haar woord klinkt onvertogen. Zij droomt nog wat onwennig in haar weelde. Of ziet zij lonkend naar de tegenwand de laatste minnaar die haar warmte streelde, haar luister gaf en macht van hogerhand?…

moest virtueel auditie doen kwam binnen met een knuffel en de zoen in een entree vol zelfvertrouwen dacht de hoofdrol te gaan spelen maar in de choreografie konden wij voor groot publiek onze emoties nimmer samen delen danste de sterren van de hemel met jou was je godvergeten trouw in ons voortdurend samenzijn achter zoveel coulissen…

binnen: tussen, nl. lager in de vallei leegten - dalen het zuipt er: het doet er niets dan druipen het stuift er: nl. van de droogte het nijpt: nl. van de kou hillen - heuvels, hoogten wee - wei jeune ik mij - voel ik me thuis…

De logica is tegenwoordig zoek Bij het bakken van de pannekoek Sinds het meervoud, zogezegd Op de pannenkoek beslag heeft gelegd De koekenpan valt nog wel te verdragen Hierin kan immers meer dan één flensje garen Bij de koek echter rijzen mij slechts de haren En daarom wil ik de koekenbakker vragen Die dit taalkundig misbaksel heeft bedacht…

Nietjes schieten door waardevolle liefdesliedjes en schieten schietgedichtgebeden voor een vijandig kruisverhoor Tussen nietjes bundelt wit papier alle woorden in het heden die zeggen : Ik ben niet meer hier maar ervan tussen, ervandoor…

Zittend aan het water tussen het hoge riet werp ik traag m'n hengel dít is, waar ik van geniet. Kijk even naar de dobber er zwemt een eend voorbij ze snatert luid, pas op ik heb jonkies achter mij. Als 'n standbeeld staat 'n reiger dromend aan de overkant óf hij staat te wachten op zijn lief...heel elegant.…

M'n leven na 'n aneurysma tussen vrolijk en chagrijn maar mag blij zijn ***dat ik nog leef***…

In een vreemde stad Deels bekend Deels niet Zit iemand te schrijven over Waarom hij daar zit Tussen mensen, ertussen Tussen bezoektijden 15– 17u / 19-21u Het is nu zes uur precies Tussen winkeltijden Ze zijn net gesloten Was het maar donderdag Tussen filmtijden 14.00u 18.45u en 19.30u Maar die is verder lopen Tussen Gezond…

met jou stijgen naar het dauw op onze lippen door het volle maanlicht heen ongetemd verlangen tussen roze dijen…

Het bekende vertrouwde onderdak binnenste met uitzicht op muren planten in potten, een perzikenboom maar klein en intiem, mijn geboortestad in deze windstilte, dit niemandsland, de zondag, geluid van een tikkende klok, geliefde muziek om bij wakker te worden onbekend moet nog worden veroverd theorie snelt praktijk hier vooruit naar een…

je praat tegen me over het strand en in de wind lopen, over Mozart en mijn haren die geuren mooier dan ooit breng je verzen, gedichten die ik het meest heb liefgehad naar morgen en nog zovele jaren bemin ik jou om je speelse overmoed en zo oneindig veel maar jij bent al bezig met herinneren, met een oogwenk, diep weg in een gezochte…

tussen hemel en zand tussen gevoel en verstand zit een zee van verschil emoties volgen de golven van eb en van vloed tussen hemel en zand is het af en toe hoogwaterstand dan kust de hemel het water mengen mijn zoute tranen zich met het zout van de zee tussen hemel en zand is er geen ja en geen nee geen vragen en geen antwoorden geen…