Alle inzendingen over Uitgedoofde zon

De zon glimlacht allang niet meer spontaan, maar is op doktersadvies aan de antidepressiva. Bovendien is de zon zwaar aan de drank en spuit hij geregeld heroïne in zijn hete lavastromen. Ik heb de zon geadviseerd om eens te komen kijken hoe de aarde zijn zonnestralen misbruikt, maar dat vond hij te rigoreus gevaarlijk, wat hem siert.…

zijn hart kent de kilte die tocht onder de deur al jaren terug gesloten voor degenen die beter niet maar het kan nog bloeden druppels zonder kleur opgeleefd en uitvervaald een verschoten orgaan dat enkel nog kan slaan vanuit zijn eigen natuur levend, maar veel te zuur spreekt hij in azijn de taal van verdord met in zijn herinnering…

we warmden ons vele jaren bij de open haard van ons vuur maar vergaten er tijdig nieuwe blokken in te gooien…

datzelfde altaar Met alles overheersend verlangen en smoorverliefd probeerde ik haar te vangen Ik wil samen zijn, zei ze fluisterend maar beslist Van mijn diepe geluk zij de unieke componist Zij was mijn grote liefde en ik gaf alles voor haar Maar ik begreep niets…het bleek illusoir Weer die flits in haar hoofd Haar leven en mijn vlam voor altijd uitgedoofd…

de zon kapt op de helling een heiligdom van stenen letters voor altijd gedreven het gesproken woord is uitgedoofd hagedissen scharrelen schichtig rond stille woorden op gewijde grond rotsvast gehecht als toverwoord de zon brandt verder ongestoord.…

Quil u van hart tot hart hier welkom heten tis beter zogezeid dan één op één u moest verdorie anders toch us weten hoe vaak mij voor de mond komp wattik meen Durris al zo veel ongein in de zin en daarenbovendien nog per gezin ook tienmaal zoveel onzin in de gein dat Son en ik u graag ten dienste zijn We maken zo met alle Nederlanders…

warm-geel licht dapper vechtend moe gestreden na een lange herfst zonne-kracht haast ongemerkt verworden tot zwak schaduw-spel laagstaand aan de hemel-grens bijna uitgedoofd mid-winter zon juist nu zo zonder zon-geschonken warmte dat mensen willen zijn iets van dat ene vonkje licht in elkaars gedeelde dromen elk jaar weer…

In een versleten omgeving, verloren en uitgedoofd, verdwijnen wij uit, wat eens was. Gevolgd door een mist van dierbaren, gebroken uit een lichaam van kristal, opgaand in het mysterie, van wat komen gaat.…

Maar als ik me bloot durf te geven blijkt dat ik alles dat meekomt met de zon niet aan zal kunnen en dus alsnog wegzak uit het leven…

blinde vlekken dode hoeken in mijn hoofd geheugenlekken herinneringen uitgedoofd schier onwetend wat de dag hierna mij biedt snel vergetend … en zelfs dat onthoud ik niet…

als een uitgedroogde kameel in de woestijn strompelt mijn “ik" door mijn hoofd wegzakkend in het zand brandt m’ n kop vol pijn uitgedoofd als een kaars van zijn vlam beroofd…

Zomaar een zomeravond nog voor de zomer begon Heb ik jouw warme, lieve blik Op mijn netvlies gezet Die ogen waar ik 6 weken van dromen kon Straks zie ik jou daar weer Vragend zullen mijn ogen De jouwe gaan ontmoeten Ze zullen vragen naar meer Zal jij al open staan voor nieuw leven Gekwetst bedrogen geknakt bezeerd Heeft zij jou achter…

Diep van binnen Zijn mijn laatste woorden zoek Druppelen mijn zoute tranen Net over het randje Van de volgelopen emmer Ik zou wel willen schreeuwen Ik zou wel willen huilen Ik zou wel willen krijsen Maar ik doe het niet Diep van binnen Is het laatste hoofdstuk uit En toch kan ik het boek Niet wegzetten in de kast Ik pak het steeds weer…

Het besluit is gevallen Het boek is uit Zomaar dichtgeslagen door hem Of heb ik stilletjes gewacht tot hij het boek zou dichtdoen? Het besluit is gevallen Ik moet mijn pad Weer alleen gaan kiezen Zal ik dat snel met plezier weer kunnen? Het besluit is gevallen Een nieuw boek uit de kast gepakt Met nieuwe hoofdstukken Hoe zal ik die…

Sommige momenten zijn onbetaalbaar onberekenbaar onbewaakt onbepaald onbeschrijfbaar onverklaarbaar waardevol tastbaar goud zo’n moment was zaterdag Café Esprit Amsterdam Jij en ik ook ik besef dat ik met jou met ons voorzichtig moet zijn en zal zijn…

Geschonken kusjes door jou op gestolen slapende momenten bewaar ik in een laatje bekleed met jouw tederheid vannacht verlangend naar meer véél meer……

Kom geef me je hand en laat je gaan ontdek wat liefde echt kan zijn dat liefde oprecht kan zijn Kom geef me een kus en laat je gaan proef wat liefde fijn kan zijn dat liefde klein kan zijn Kom geef me je hart en laat je gaan voel wat liefde goed kan zijn dat liefde moed kan zijn Kom kijk in mijn ogen en laat…

Hij zag me wilde mijn stem mijn liefde, mijn zorgen voor hem Ik gaf me Heel mijn stem Al mijn liefde Iedere morgen aan hem We gaven elkaar haat en nijd dagenlange stiltes bitter verwijt dus na maanden verdriet van te verkeerd geven ben ik weer rustig en blij In mijn jonge leven geef ik de mooiste stem de beste zorgen,…

scharrelen en dwarrelen bedekken en bevlekken jagen en vervagen geuren en verkleuren verzachten de gedachten omwoelen het gevoelen Fel gekleurd bij zonneschijn vervagend door de nevels Winden vol venijn plettend op de gevels spiegelglad op wegen zacht glinsterend in de regen ik tol mee in ieder blad het ritselende leven door zo…

Het lezen van diepte In dit heelal Zit niet in de top Noch die in het dal De diepte zit in je val Daarna krabbel je op Met opgeheven hoofd vertel je Dat vuur in je ogen Nog niet is uitgedoofd…

Als Als dit Voorbij zal zijn Is er een voor en een na En een tussentijd Van dagen Opgelijst In kader met zwarte rand Zal er nog zomer zijn Ontsteken we het vreugdevuur Dansen we blootvoets op de uitgedoofde sintels tot in het vroegste uur. Als Als dit voorbij zal zijn.…

Alle liefde is ernstig bekoeld, vuren roken een uitgedoofde macht. De bomen naakt en zonder kleed happend naar zon, loos bikkend de steenhouwers van uitgeputte hulp. Ik weet niet wat nog wordt gevoeld aan waarde, aan echte levenspracht. Ik vecht door al is het wreed, zonder hart en bloed likkend als vampier, terug in mijn schulp.…

spruit ongestoord een verwilderd woord ontbloot zoeken je uitgedoofde ogen in mijn schaduw troost.…

van en zing een vrolijk lied en hoop dan dat de zon je ziet dat maakt je blij en zorgt dat je geniet…

de maand is op onze relatie ook ik ben moe jij uitgedoofd als een ster schijn je op me neer maar ik wil meer meer meer alles wilde je voor me doen maar alleen dit kleine ding gewoon bij me zijn en mijn hand vasthouden me een knuffel geven of een zoen de maand is op jouw lichtje ook het is donker…

bibberend van angst moed en tranen staken uit je zakken lekkend vanuit de ooghoeken keek je me smekend aan de uitgedoofde vlammen met ingebeitelde wonden schaven helpt hier niet balsemen van zachte woorden verlichten geen pijn van krammen diep ingeniet…

Uitgedoofd Wacht mij de kale berg Door bomen verlaten Brandt ginds de barre maan Tachtig maal malen pedalen Twee keer meer mijn hart Omringd door tijdgenoten Vlucht ik de toekomst in Verwonderd dat met zovelen Het eenzaamheid is die verbindt…

Verbolgen zijn, 't zint me niet dat je heel de dag, de zon pas ziet als ie bijna rusten gaat! De weerman zat er weer eens naast had vast -en zeker weer haast: om voor 't donker thuis te zijn! Verbolgen zit 'k nu dus hier, mist heel de dag, terwijl 'k wenste: da'k de zon, voelde en zag!…

me heen zag de confrontatie van generaties leven met rode lava in lagen hete as en steen nooit laat ik meer de spanning groeien tot een furieus fataal moment ongebroken ben ik bijna uitgedoofd maar leef nog vurig in iedere kloof…

Zijn uitgedoofd lichaam dwaalt nog door het landschap van La Mancha zonder licht. Zonder, denkt hij bedroefd, moet de vergrotende trap zijn van zon. ------------------------------------- uit: 'Het nut van de poëzie', 2003.…