Alle inzendingen over Uitgesproken liefde

Ouder Van kinderen Jaren gaan tellen Dan kijk je achterom Een heel leven gaat voorbij Jaren met liefde, vreugde en verdriet Honderd procent inzet, soms niet zo gemakkelijk Dank wordt niet altijd vrijmoedig getoond of uitgesproken Met een cadeau en woorden doe ik je tekort Ik geef gevoel: fijn dat ik je kind kon zijn…

uitgesproken geel kleurt zonnige gedachten ze glanzen warmer…

vertel mij hoe zal ik schrijven over de Liefde, wiens naam louter door de stilte in mijn hart kan worden uitgesproken over de geboorte van mijn sterven in haar peilloze diepte waar het verstand blijft grijpen naar de tere takken van haar kruin ze afhakt, verbrandt voor eigen gewin over de eenzaamheid voorbij de oevers van de tijd waar…

wat houvast in liefde zou beleven abstracten, als antwoord teruggekomen uitgesproken, wat het leven wou sleutelen, de drijfveer vol debuut en spanning, terwijl het leven als muze in mij ongewijzigd blijft. De kunst van art ..een hart.. fascinerend, de ontwikkelingsgang de rust, van realisme.. die mij alleen beviel.…

Nu is het dan uitgesproken Je kijkt mij aan Wachtend tot ik wat zeg Niets is meer zoals het was Je bent vreemd gegaan Het geheim is uitgesproken Stilzwijgend kijk je mij aan Zeg dat het niet waar is Je ogen spiegelen in de mijne Niet is meer zoals het ooit was Je wilt nog uitleggen In je stem de onmacht Zeg dat het niet waar is Maar…

sprekende verzen zij las ze als kleurige bloemen hij bracht ze als vlinders tot leven luisterrijke klanken als van zingende vogels kunstvol bij elkaar gebracht zo dichterlijk zacht dwarrelde hoop in allerliefste dromen voorbij als een bloesemregen rijkelijk florerend, echter kwetsbaar als beginnend mei * dichterlijke vrienden…

Woorden zo grof Uitgesproken uit woede of het verafschuwen van iemand op een hogere graad Een woord zo vol van betekenis Maar vier letters groot, ter tegenstelling Toch voor velen een kwelling om dit te horen, soms al na een kleine ergernis Duidelijk onderschat Wat het manifesteren ervan aan schade geeft Uitgesproken alsof het geen enkele…

De kaars brandt aan beide kanten in de holte van de nacht, beider natuur zijn mijn verwanten, in tegengesteld vuur, een vonk die smacht, je lichaam geeft een herkenbaar woord, het liegt niet, wordt de waarheid niet verstoord,tussen eind en het begin van de uitgesproken zin, of een stop er tussenin, de lust der liefde is niet alleen ontleend…

niet gekust het reikte verder dan mijn ogen was ongezien en ongehoord als onrust steeds in slaap gesust haar liefde wordt mijn rust…

Is zonder woorden spreken wat niet kan worden uitgesproken. Gedichten schrijven is tasten in het duister zodat het ongekend geheim dichters kan bereiken. Zo wordt de brug geslagen. Zo gaat het licht weer aan. Niemand heeft geschreven. Niemand heeft gesproken. Niemand spreekt. Niemand sprak. Liefde zwijgt.…

zou willen zoenen als hij mij verhoort en ik met een engelenkoor liefde ga betuigen aan wie ik toebehoor…

Veel woorden niet uitgesproken alleen dat ene Waar nietsvermoedend de vinger wordt gelegd De broosheid van het achterlaten is alles mee gezegd…

Zinnen zweven door de lucht Niet uitgesproken woorden Geen geluid bereikt mijn oren Wanhopig oog en diepe zucht Stilte scheurt door helse hoofden Zeg het, zeg het, verdomme dan Samen wetend dat het niet kan van ons valt niets meer te geloven Er is niets uit te leggen of uit te spreken Maar over, uit, de liefde klaar Ik hoor de deur…

In de zwarte doos van 't verleden blijven herinneringen bewaard van grachten-nachten lang geleden uitgesproken seksueel van aard. Grachten-liefde mag niet verdrieten man en vrouw zoeken fysiek beleven geen relatie voor het leven intentie is probleemloos genieten.…

jij raakt de bloem die zich in vorm en kleur geurend aan jou overgeeft koestert haar met warmte en liefde terwijl zij wiegend bloeit een samenspel zonder afhankelijkheid in woordloos groeien jij weet het koren zonder uitgesproken woorden tot grote hoogte te bewegen brengt zelfs haar blauwe gasten in het geel tot hemels leven…

er zitten gaten in mijn hart ze vullen zich met liefde -maar ze stromen leeg tot niets hun weg nog weet waar ik nimmer meer vergeet dwalen kinderen langs blinde vlekken uitgesproken klein vergroeit hun grote leven tot ze zomaar ouder zijn, vergeven aan wat ooit hun basis was buiten leeft de wereld mee, ze draait haar dagen rond de as…

Die woorden, nog niet gezegd, niet uitgesproken, die meende ik hoor, ik meende ze echt.…

, aan het feit gelegen dat deze amateur, die dus niet wist hoe of het zat met naam en z'n adresgegevens ondertekend had En uitgesproken irritant en stijlloos vind ik dat!…

blijf mij halverwege ontmoeten nog groen in onzekerheid geniet van wat niet uitgesproken wordt maar door fascinerende kronkels wordt verwoord in plaats van te dicht bijeen begeerte te vergeten…

Waarheid die tussen Woorden hangt zonder Te zijn uitgesproken, Die langs de kantlijn Omhoog kruipt waar Ze niet wordt gezien Maar wel degelijk Aan de oppervlakte komt…

Zo naakt als ik me voel zo zal je me nooit kunnen zien, en wat ik werkelijk bedoel is dat je mijn ziel misschien hebt blootgelegd, tot op het bot, dingen hebt gezegd en woorden uitgesproken tot mijn liefde was ontloken.…

Breekbare zinnen vormen een geheel en zijn een deel van mijn binnen Proberen woorden te vinden keer op keer ze aaneen te binden totdat uitgesproken is wat eens gebroken is…

de kou rilt onaangekleedde gedachten kleuren anders dan voorheen niet eerder uitgesproken wensen krijgen een podium nog voordat de zonsopkomst de dageraad verraadt…

Voordat iemand of iets de vlucht verstoorde, Waarna het vliegtuig wel leek uitgevlakt Was er met de bemanning nog contact, Historisch worden dan de laatste woorden. Niet dat het nabestaandenleed verzacht, Maar het is haast symbolisch: ‘Goede Nacht’.…

ik vernieuw liever het oude ouder wordende herinneringen ze omringen mijn hart liefde in memoriam ik hou nog steeds van jou…

­ Eén blik van jou vol warme genegenheid raakt t­ot in mijn ziel geen schaamte of verlegenheid ­Eén woord van jou vol liefde uitgesproken laat m­'n hart op hol slaan heeft het vuur in me ontstok­en Eén zoen van jou vol passie en hartstocht zorgt dat mijn knieën knikken ik ben totáál verk­ocht Eén nacht met jou verstrengeld in elkaar…

Ik ga geen sorry zeggen Voor 10 jaar tederheid Mij niet schamen voor de liefde Ook al raakten we die kwijt Ik wil niet denken in rancunes Daarom laat ik soms een traan Moet ook stoppen met dat piekeren Waarom het zo heeft moeten gaan Een open einde is nooit leuk Zonder uitgesproken woord Waar vragen blijven vragen Al wat rest aanzienlijk…

Diepte van gedachten niet uitgesproken met woorden of door blikken van ver gekend ingekeerd wezen achter gesloten deuren afgewend uit zicht geopende luiken ook al is de poort dicht.…

de uitgesproken woorden reisden op zachte toon naar binnen om daar de zwachtels van zijn ziel te halen hij kon zich laten vallen andere vonken vingen hem op in het onmetelijke universum alles van waarde bleef…

Verstilde woorden, geen uitgesproken gedachten, verlangens, Fantasieen. Wat blijft zijn herinneringen aan ooit gestelde vragen, eens gegeven antwoorden. Er is niets te raden, te ontrafelen nog, geen uitgesproken gedachte of wens. Ik zie alleen een lege mond, lege ogen en oren, ik zie mijn geliefde, een stil lief mens.…