Alle inzendingen over Uitgestapt

Mijn blote voeten lieten stille sporen in het tapijt van de uitgesleten treden die ‘k nauwgezet steeds had gemeden uit angst ‘t rustend duister te verstoren Vlammend laaide m’n vrezen in gebeden het stormend bloed stolde zich bevroren m’n jagende blik zocht wijd en verloren naar schimmen uit een ontzield verleden Ik schreeuwde mijn wanhoop…

Ik heb ‘n vliegangst De laatste piloot heette Valerius Baksteen; Val voor z’n beste vrienden Ik ben doodziek uitgestapt…

Uitgestapt, gekeken banden zijn goed wat ik ermee moet? boordcomputer doet Raar, of zou het zijn de fee uit de Hoorndermeeden ze zag dat ik te hard heb gereden Ze tovert, doet er iets met de boordcomputer fee is alweer weggevlucht ik geef de banden extra lucht…

Heel plotseling bent u uitgestapt Dat had ik niet voorzien...…

vanmorgen ben ik de deur uitgestapt, heb de lucht bekeken ze was blauw en langs de wolken streken grauwe ganzen, grijs tegen licht dichterbij langs ruwe stammen klom een bonte specht omhoog zijn zwart met wit verborg zijn rood voor mijn gezicht ik keek hem op de rug – en wist tussen dat alles het rood, wit blauw van wederhoren,…

Andere passagiers zijn reeds uitgestapt. Ik word een duplicaat.…

ineen mijn kijk op alles paste zich aan de omstandigheden kronkelden door elkaar ik ben het weer eens met de geboden mogelijkheid aan ingeving ontbrak het niet zou het dan toch, ja toch waar zijn hier keek vertrouwen om de hoek dat is de weg, ga je gang jouw keuze wordt gerespecteerd ineens was ik er klaar mee doelbewust ben ik uitgestapt…

heb je dan niet gezien dat ik al jaren geleden ben uitgestapt terwijl jij op dezelfde manier doordenderde verloor ik in de loop der jaren het plezier ontspoorde mijn wagon al snel en hoe ik ook probeerde jou te waarschuwen voor het rode seinlicht om ons te behoeden voor een ongeluk trok je een zware wissel op mij langzaam…

geen ander uitzicht dan het stukje hemel dat tussen de tralies als gevangen ligt geen vluchtweg staat nog open dan de weg naar binnen, waar een soort leven verdergaat alle dromen afgekapt; de trein rijdt nog wel verder, maar jij bent te vroeg uitgestapt elk denken ingekort; als in een cirkelgang rond en rond gedraaid tot je er gek…

wat mensen uitgestapt ze morren ventje meters meegesleurd een mensenkring die groeit en zeurt... en niemand ziet de hand die van de slagersmand de deksel beurt...…

Haar telefoon haperde, steeds belde ze opnieuw En eindelijk, toen 'k klaar was met haar, belde 'k jou, die me append iets uitleggen wou Maar niets snapte ik En daar zag ik je, jij uitgestapt maar, zebrapad oplopend, om mij te halen Die kordate stap, die gedrevenheid daar viel ik altijd voor.…

ik pas voorzichtig voetstappen van degenen die mij zijn voorgegaan probeer hun paden te volgen op weg naar de wolken een misstap is zo gedaan het leek of ik geen keuze had er was niet anders dan het al eeuwen uitgestippeld pad in nauwgezetheid kon ik mij wel vinden maar het dwingen zonder vrijheid ging mij hinderen ben uitgestapt…

jij lieve veteraan jouw vervulde zeer zware opdrachten knap ondergaan het thuisfront gaf jouw liefde/kracht sommigen terug in het gezinnetje/hoofd vol ellende dit hadden zij tevoren niet gedacht met deskundige hulp die donkere kamer uitgestapt/positieve wending/grote ommekeer wij Nederlanders waarderen dit zeer voor…

afgevlakt mijn macht reikt niet over dag en nacht weet van de schemering was al vroeg het kind van iedere rekening speelde tussen zwart en wit wist van geen wijken grijzen zag ik niet zij hadden geen gezicht het naamloos land van gaan en komen voedde al mijn dromen in het halfleven tussen goot en dood in wakker worden ben ik uitgestapt…

De zon staat op, een streep valt langs de bomen voorbij het dromen gloort de werkelijkheid en wij, en route, zijn tot hier gekomen een halte op de snelweg van de tijd hier zijn wij uitgestapt op 3 oktober we namen onze intrek in dit huis komen op adem aan het einde van de zomer schuilen hierbinnen, zien het uitzicht wijd Het is een fabel…

Haar paardestaart Danst op haar pas Klassiek haar hoge hakjes Ze komt een winkel uitgestapt En draagt een zak met pakjes Een jongen fluit Het meisje lacht Maar dan is daar haar vriendje Die ziet de jongen fluitend staan Hij heeft een heel kort lontje Ondeugend als het meisje is Tuit ze met haar mondje De jongen grijnst nu ongeveinsd…

Uitgestapt in Zeeland; Nieuwerkerk Verdween ik in drie hartelijke kussen Er zaten ‘k weetniet hoeveel jaren tussen Het nu en het verleden nog met kerk De kinderen gingen naar dezelfde scholen ‘t Was werkelijk in een vorige eeuw Jij was nog Rotterdammer en geen Zeeuw Ik zat nog achter moeders rok verscholen We kijken met benodigd tijdsverschil…

Zwijgend treed ik Ze daag'lijks tegemoet Zooitje ongeregeld dat vindt Dat ik niet langer leven moet Hoog tijd, vinden ze, Dat ik me van het leven beroof Daar heb ik, vinden ze, Sowieso al te lang mee gewacht - Als het aan hen gelegen had Was ik er al lang uitgestapt, Niet beseffend dat de horde Om morgen toch weer naar school…

dier bezat De schaduw ervan boven ons als paar De bliksemdrager zou verongelukken Uiteenvallen in honderdduizend stukken Eén vleugel in de sneeuw, één in heet zand Ik kreeg van Frans een zoon, zei het hem niet Het kind was zwak en teer, stierf in mijn armen Op kleuterleeftijd, ondanks mijn verwarmen Was ik maar zelf het leven uitgestapt…

grijs ik loop door het stoffige gras en zie in de huisjes de grauwe grijsheid van een doorspekt genoegen lurken aan kranen die geen water meer geven dan komt de regen van insecten, niemand laat me binnen eindelijk vind ik een koe aan een uier zuig ik me in slaap als ik wakker word realiseer ik me dat ik bij de verkeerde planeet ben uitgestapt…

Ik troost haar, dierbare sneeuwwitte astronaut zo ver al van de aarde weggedreven, zo moedig uitgestapt en in de ruimte zwevend zonder bestek en her en der. Zij zoekt - het is een s.o.s. - haar herkomst en haar zijn als kind en niemand niemand, die haar vindt zoals zij was.…

in Leiden’s Lakenhal is De Nachtwacht nu ontdoekt dan besneeuwd en ingevroren naast de Groenoordhal bezoekers kunnen unverfroren - mits tijdig gebeurd geboekt - vastgelegd op de gevoelige plaat in eeuwig rembrandteske staat in de Nachtwacht kaltgestellt dient wel vroeg tijdig uitgestapt want stel de uiltjes zijn geknapt ze worden na afloop…

Ze waren samen "uitgestapt" Mijn God, wat deed dat zeer... Wat sprak jij moedig en zo mooi Je had het over: "Wie Wás Hij???" Je oudste kind, gewoon jouw zoon.. een grote traan biggelde over mijn koon Wat ben jij dapper, lieve nicht Ik kan geen woorden vinden... maar wijsheid in je hart wil ik kerven...…

verhalen oeverloos ongrijpbaar Geluk, ieders levensdoel is slechts gevoel natuurlijke maat voor succes in overleven bereikt door creëren van z’n eigen wereld met ruimte voor magie en wat wonderen alles aangepast, wat krom is recht gedacht De oude vrouw die open doet mompelt ‘hij is niet meer, hij is bij onze lieve heer depressief meneer, uitgestapt…