Alle inzendingen over VISIOEN OR VERANDERING OR EINDBESTEMMING

't Strand loopt onder water, langzaam onder... Links het duin: er langs een rose rand Rul doortrappeld, ondoorwaadbaar zand: Rechts de zee: een altijd ruisend wonder. En als eens Joannes, de verkonder Jesu Christi, zie 'k een muur, een wand, Opgebouwd door 's krijgsmans stalen hand, Onder roff'len en kanongedonder. Wees nabij…

Ik zag de goden zich met tomeloos plezier verbazen om hun eigen onvermogen ik zag ze spelen, uit verveling zomaar iets proberen, eerst geschrokken, daarna vol verrukking kijken naar de eerste zonnestralen ik zag de tijd beginnen en ik zag het universum eeuwig lachen om een zelfbedachte grap.…

Er ligt een teder groen in morgen een zuiver hart dat van belofte spreekt. Voorbij de brug dralen de dagen in de mist. Ik zie de wilg die mijn tranen deelt de kringen heimelijk vergroot zich onverhuld verwijlt in mijn dromen.…

Ooit had ik zoveel woorden die toch niet zijn gezegd - omdat ze misschien stoorden had ik ze weggelegd. Maar nu ze diep geborgen toch plots weer leven gaan maak ik me minder zorgen: ze zijn nog niet vergaan, maar als het zaad in d'aarde dat ooit wel weer ontkiemt zo bleven ze van waarde en hebben dan gediend in liefde die hen baarde…

O, zeeën van liefde met tranen gevuld de velden zijn al gezaaid met kleuren die komen. Verdriet, is als water ontkomen nieuw leven ontspringt uit de jaren van leed. Wat slecht en niet goed was het loopt al teneinde de tranen gewist.…

In starren nacht lag de woestijn van 't leven, En strekte ver zich in de somb're tijd, Daar was geween en wanhoop, moord en strijd, En boven kwam een zware bloedwolk zweven. Daar bloeiden bloemen, in gestadig beven Geschommeld door de wind van haat en nijd, De rode: bloeddorst, en de gele: spijt, En witte stonden grimmig-doods geheven.…

OPZIJ. Eerste President van Europa Moet worden een vrouw Geen man, geen kerel, geen vent Maar een vrouw zoals zij Uit de voetballerij. De emancipatie van jongens en meisjes Het voetbal tezamen Is haar prestatie Ook de eredivisie voor de VOETBAL-VROUWEN Zij is de vrouw ...voor en tussen de touwen. Met Nelly( Kroes) als hoofd bij de N.M.A…

De jonge man volgde de rivier Zijn aderen Zijn bloed Gehuld in een pantser Hij toonde moed Dat was toen vroeger Nu een oude man net voor zijn dood krijgt hij een visioen Hij begreep die vluchteling wel Luisteren naar zijn verhaal Gaf hem terug zijn vroegere moraal…

het duurt even de droom met korte pauze loom over de dag lusteloos lover hangend over de lichtstreep van de middagzon…

Parijs ontwaakt, de rook is opgetrokken, De hoofdstad, heel Europa is in rouw, De kathedraal van Onze-Lieve-Vrouw Ligt hulpeloos in stukken en in brokken. Voor Sint Franciscus is er volop werk, Elk kruisbeeld schreeuwt hem toe: “Herstel mijn kerk!”…

zag jou staan voor de paradijslijke dichte deur bedekt met een super grote diamant daarvoor de strenge engel met de recente foto uit de aardse krant vol afschuw wees hij daarnaar en wel een ronddraaiende stervende stier dwaas joelende medemensen niemand trok zich iets aan aangaande het gemartelde dier de heilige Rechter…

Welkom klein mensenkind hier op de planeet waar jij gewenst bent verandering nodig is vandaag start jouw toekomst morgen begint je verleden in een roerige wereld waar zachtheid vaak ontbreekt jij als nieuwe generatie brengt ons hoop voor een nieuwe mensheid die het anders wil gaan doen die kan opgroeien tot een evenwichtig rechtvaardig…

thema is wachten, dichterbij dan men verwacht, lacht men zacht om wat de dichter oreert op het perron gepasseerd station eindbestemming waart alom, de tranen brengen ons dichter bij elkaar en dat doet mij zo ongelooflijk goed…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

woord aan woord gehecht zonder een enkele leugen vuile vensters dikke regendruppels als tranen schonen stad na stad flitst voorbij een mager paard graast in een weiland veel makke schapen ingeladen in een bus kilometers vreten Maastricht in zicht koffie nabij voetstappen op klinkers kinderhoofdjes lang een warme achterste op een…

maar Fritz zwijgt zoals altijd en tuurt net lang genoeg om de nachten te doen veranderen in koortsige visioenen net als je bedenkt dat het nog steeds een kwade droom is sta je in de kruidige keuken van de veldwachter die op grote grijze sokken aan komt lopen en vraagt wat er is “ik beken, ik heb Fritz vermoord hem de hersens ingeslagen…

Ieder persoon kan En wil wat doen Noem het een visioen Noem het situaties belichten Ik Noem het Dichten…

Maar over het hoe te doen heeft men geen visioen. Pietpraat, van vroeg tot laat.…

En plotseling hoorde ik mijn naam mijn visioen was opeens voorbij ik was weer in de werkelijkheid maar het is en blijft een heel mooi deel van mij.…

bruinrood en bitter die liaan van de ziel, een zuivering van lijf en verrijking van geest door visuele visioenen!…

hij was de straat ontstegen maar in zijn taal kwam je haar tegen hij vocht en zocht zijn eigen wegen klampte aan aan grote kunst hongerde naar aandacht en erkenning wist het onbegrepen zijn als eindbestemming maar in een semi-artistieke bui kan hij de straattaal niet vergeten spuugt gal op allen die niet weten…

een lint van wachtenden kilometers lang lange rijen eilandjes bewoners opgesloten  in hun ruimte stilstaande momenten van bezinning en onrust onontkoombaar gevangen  in de wachtrij voor de eindbestemming  een enkeling  in de stilte van de nacht waant zich voor even alleen in een lege wereld …

Werelden die blijven veranderen, wanneer onze lichamen verteren. Wanneer we onze geesten geven. Wanneer wie we werkelijk zijn, weer naar huis toe gaan.…

Wat uit de mededeling van de speaker blijkt: “U heeft uw eindbestemming nu bereikt.”…

In de sterke handen van mijn eigenaar laat ik heel het bos luide dreunen horen, die dronken dansers mogen bekoren, houd soms maat, strelend voor de polkaminnaar. Wild beuken als een dolle moordenaar, dan fijnhakken, houwen naar behoren: verwoestende vlijt bij ochtendgloren, koele wind, lome hitte, tergend zwaar... Binnenin me woedt grote…

eindelijk daar zijn we dan op de eindbestemming…

De boemeltrein met eindbestemming Emmen, Die had bij Ommen tijdig moeten remmen, Maar reed tot schrik van ieder te ver door. Bij ProRail staan ze weer eens in hun hemd, Kan ProRail ook niet worden afgeremd?…

Is er liefde, wederzijds vertrouwen, dagen zij elkaar uit om de eindbestemming te ontvouwen? Ligt er hoop op onbestemde plaatsen of is er slechts het zijn? Hoe krullen nerven zich, krommen vingers naar een ongekende levenslijn?…