Alle inzendingen over Vader en moeder

Het zijn moeders die zorgen, dat een grootgeworden man, zijn vaderliefde delen kan. Mannen zijn kinderen gebleven, die in liefde verwekken willen. Vaders die moeders vinden. Dichters hun muze. Leven liefde.…

en moeder, en een bijl roestend in de schuur…

stilstaan bij de mensen die je voorgingen bij ’n vader, ’n moeder, ’n man, ’n vrouw, ’n kind stilstaan in de regen stilstaan in de wind…

We aten thuis altijd aardappelen uit diepe borden Ik verveel me en in gedachten zie ik bij de trap in de gang, vlák voor de kapstok weer mijn Moeder staan Ze lacht vriendelijk naar me, zoals ze altijd deed maar nu is alles anders, alles is verleden tijd geworden wég Vader, wég Moeder wég geborgenheid Mijn computer…

en ontoereikend worstelde met Brabants verleden in eindeloze bossen gewonde soldaten die de rivier overstaken doodsgedichten prevelend afscheid nemend van alle vaders die moeder, een verpleegster om het karakter van de rivier te lezen met haar onschuld.…

wie wil er nog wat van weten van die gehandicapte vent geen vrienden geen sociale buur z’n vader en moeder kwamen nooit meer liever doen alsof je hem niet hoort en dan hopen dat hij jouw perfecte leventje niet verstoort alleen was hij niemand bevestigde dat hij nog leefde het enige wat ze zeiden was dat het er stonk omdat hij al drie…

We hebben een familiekoffertje Daar zitten belangrijke dingen in Brieven van vader aan moeder Belevenissen van een doorsnee gezin.…

Door vader en moeder kan ik alles beleven, al was het anders dan verwacht. De altijd op en neer gaande beweging, het goede, het slechte, de pijn in mijn hart. Misschien heb ik het niet goed begrepen, de traan heeft gewonnen van mijn lach.…

grijze ganzen kondigen de winter aan ploegen voren in een angstige lucht met daarachter de contouren van de dom en de leegte van de stad na sluitingstijd lege agenda in zwart leer gevangen argwanend de onbeschreven pagina’s wachtend op wat gaat en is geweest de Alzheimers van de nieuwe tijd vader en moeder nog even samen als kinderen spelend…

Wij staan hier aan het graf - stemming wat onwennig omdat de dood nooit je vriend wordt Wij staan hier aan het graf stemmig en al wat zekerder want de dood hoort bij het leven Wij staan hier aan het graf van onze vader en moeder weer door de dood verenigd. --------------------------------------------- Toelichting: op de postume 98ste…

vader en moeder allebei.…

En telkens sta ik weer in pyjama voor het oude raam en controleer de auto's die in die jaren even voor het gewijde uur naar de kant van de weg zwenken en stoppen lijken mijn vader en moeder in zichzelf verzonken verbonden met iets dat groter is dan zij gedachten waar ze goed naar moeten luisteren die het waard zijn om telkens terug…

Elk jaar opnieuw schieten ze als pijlen omhoog de hosta's met de ziel van mijn vader en moeder Ik groef ze uit hun aarde en plantte ze in de mijne en elk jaar opnieuw als ze hoog genoeg ontrollen zij langzaam generfde en gekerfde krachtige prachtige bladeren en dan op de dertiende mei de verjaardag van mijn vader zullen…

Hij stond te treuzlen in de schaûw der linden En zag zijn ouders door de kier der blinden: Vader, de pet op 't hoofd, las traag de krant, En moeder morrelde in het koffiekooltje, En naaide aan broertjes blauwe kamizooltje, En keek, scherp luistrend, even naar zijn kant.…

De twee werden vader en moeder van Kaïn en Abel.…

Zie je je vader en moeder daar staan? Zij wachten op jou tot je weet wie je bent. Zij hopen dat jij straks de wereld kent. Zie je de sterren en voel je de wind? Iedereen hoopt dat jij wel iets vindt. Iets dat verstopt is, dat niemand kan zien, Enkel wie jong is die vindt het misschien. Heeft het te maken met wat je graag wil?…

De kinderen zijn de inzet Maar die kinderen waren er nooit geweest als Vader en Moeder niks in elkaar hadden gezien in die tijd, dus is het ook voor vaders op afstand die de kinderen niet mogen zien Vaderdag, dát wilde ik in naam van Vaders en kinderen even kwijt!…

, mijn moeder, Mijn gezin, door hen Kon ik mij richten Op wat onvermijdelijk Mijn toekomst zou zijn: De plaats waar ik Ten diepste mijzelf kon Vinden, kind van de planken, Kind van het toneel, door Hen heb ik weten te Voorkomen dat ik wellicht Levenslang in een Inrichting zou zijn gekomen…

Woorden worden in mijn mond gelegd Die jij straks tegen je vader zegt. Waarom zag ik dit thuis niet meteen Mijn moeder is wreed en gemeen. Bij ons thuis geen democratie Maar een vader en moeder die goed zijn in hypocrisie.…

pretje, geen grapje Vader en Moeder van het heelal hebben dat bepaald Ach weet ik veel Dat weet ik niet, dat voel ik zo En nu wil ik leven op Pluto, eeuwig lang leven!!…

We zullen ons geven zoals een vader en moeder dat behoren te doen. Maar! Ook wij maken geheid fouten, maar doen zeker ons best om jou daarvan te behouden. Simpelweg omdat papa en mama zielsveel van jou, onze Nicky houden.…

Welkom in het gezin dat af en toe voor je zorgen zal, als je vader en moeder uit werken gaan. Welkom lief kind, je moet nog geboren worden, hebt nog geen naam, maar weet wel dat je als kind áltijd op de eerste plaats zult staan.…

of moeder jou herkennen…

Elke dode, waar dan ook, is altijd iemands zoon of dochter altijd iemands vader of moeder, altijd iemands vriend of geliefde. Het heeft geen zin om op te roepen tot alertheid en waakzaamheid. Niets of niemand verijdelt dit soort aanslagen. Ook geen vingerafdrukken, geen grens, geen wet, geen superministerraad houdt die waanzin tegen.…

Roepen adieu vader en moeder mijn andere dierbaren ook gelijk, tot ziens zuster, echtgenoot en broeder ooit maak ook ik deel uit van het Hemelrijk.…

Boven de aarde, onder warme dekens onder stevige daken, op goed geluk in elkaar gekropen, in zichzelf gedraaid terwijl de wereld zich opent als een hand terwijl vingers andere vingers zoeken andere vingers andere vingers en de vissen wiegen de zee tot rust en de schepen hun vracht en de radio de vader en als een zachte doek de vader de moeder…

ziekenhuis deden ze er iets op en toen ging de pijn aan mijn handen weg maar de andere pijn is altijd gebleven en mijn vader en moeder zijn dood alleen de zee is gebleven zoals ze was en ook de kwallen…

Als een vrouw haar man dreigt te verliezen kinderen hun vader zijn moeder haar zoon broers hun broer en het ligt allemaal zo open als een open wond dan kijken we ernaar behandelen we elkaar en bereiden ons voor op genezing met medisch handelen en goddelijk gebed of een natuurlijke dood Met elkaar zijn we gebet in het lijden…

In onze vaders en moeders. In onze dochters en zonen. Zo reizen onze genen verder, eeuwen nadat we zijn gestorven. De reis die onze genen maken, zal nooit meer eindigen. En wat is het lot van ons stervelingen? Wanneer ego's eindelijk durven zwijgen. Wanneer moed het wint van blinde angst. Pas dan begint een Never Ending Voyage.…

Ga mee, fluisterde ze, je vader en moeder slapen, sluip het huis uit, laat alles achter, je hebt om te eten en wonen niets anders nodig dan mij.…