25424 resultaten.
De vrouwen die ik heb gekend
poëzie
5.0 met 2 stemmen 672 - maar groeide er ooit tot in de boom
wat werd in bast gedreven?
Zo draag 'k, - mijn eigen vreugde wáard -
in naderend minnens-duister,
mijn ongenaakbare min, bewaard
onder scheuren-schone kluister.…
leeftijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 143 is er een goed moment
voor zintuiglijk vergeten
pijnloos liefhebben of
lijfelijk herschikken
zit er vertraging in elk ogenblik
zoals mos op de bast
naarmate dagen verkorten
als er geen vragen meer zijn
kunnen we verder, we waren al laat
we versliepen ons in eindeloos tijdsbestek
dronken zielsveel van ons hemelwater
deelden ooit één…
Vallende wind
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 53 ze aaide
de bast die
groen zwart
afgaf aan
haar handen
geen vies gezicht
ze wist wat
er komen ging
in het eerste
contact na de storm
het was chaos
geweest toen
de aarde onder
de kracht van een
vallende wind spleet
naaldbomen
met een kort
dikke puntwortel
voor de kap in een rij
vielen in bosjes op de zij
een enkeling is…
zinderende dromen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 667 zinderend, zwoel zwevend
over lichte luchten van liefde
aaiend, omarmend, vragend
een koninklijke kus, keizerskroon
zalig zoekend, zacht
over armen, ruggen, bast
teder tekenend toekomstmuziek
strelende handen hoog
waaiende, wollige woorden
fluisterende, wuivende zuidenwind
groene, geurige, nieuwgeboren giften
ritme, rite, ringenkind…
beeldhouwwerk
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 808 Ik heb zo'n groot stuk hout,
(de bast vliegt langs mijn
minirok en hoge laarzen)
als ik erin snijd denk ik aan jou:
de nerven in het hout zijn je rimpels.
De wind draait langs de glooiing
van je armen en je benen, terwijl je
hoogstwaarschijnlijk schreeuwt
als ik je edele delen scalpeer.…
Rijpt vorst kristallen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 64 mist vreet stilte
onder huilende takken
waar druppels spatten
op het rottend blad
vocht schuurt langs
basten van bomen
spiraalt naar toppen
in watten gevat
onzichtbaar
sombert het bos
zijn witte vachten
in koud kille nachten
in het eerste licht
rijpt vorst kristallen
is stilte weer terug
zonder vallende drup…
REGEN
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 503 Een hoest of niesbui
en dan ook nog snipverkouden
We kleden ons te dun,te dik
zijn regenjas of paraplu vergeten
Soppen in pas gekochte schoenen
laarzen vergeten in een kast
Ja,hier in Holland
een blote bruine bast...?
Vergeet... het maar.…
Lappenpop
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 70 *
Berk beklopt z’n bast,
draagt z’n zaden onbewust
tot een takkenlast.
*
Uit de mest van een
gevleugeld paard, vlecht het kind
vrede in een ponystaart.
*
Tot lappenpop gesneden.
met messen achter prikkeldraad,
hoop op mijn steen gewet.…
Wolkenvlucht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 239 De plek is gebleven
maar jij bent opgelost
spoorloos verdwenen
Zelfs de braamstruiken
met hun scherpe doornen
herinneren zich jou niet meer
In de holte van een boom
groeien drie paddenstoelen
in de bast daarboven,
gekerfd een hart en twee namen
hoog boven het hoofd gegroeid
niet meer te lezen
De warmte van de zon
is onder je vleugels…
Dood hout zorgt voor nieuw leven
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 106 ooit was hij oersterk
reeën schuurden vaak hun vacht
aan de bast van deze pracht
een kanjer van een zilverberk
maar hij moest het zwaar bekopen
stond voor velen in de weg
de kettingzaag werd in zijn stam gezet
zo triestig kan het bomenleven lopen
zo, het dode hout is wat er rest
enkele zwammen proberen te overleven
tevens wat gekraak,…
in schaduwen die huilen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 814 ik bleef hangen
aan het prikkeldraad
je eerste zin
in schaduwen die huilen
ik kan me niet verschuilen
in de woorden die ik las
muren met gebroken glas
vrijheid die in scherven brak
je hebt de boom betast
haar bast weet van verjongen
de kern is nu spijkerhard
herinneringen zijn verdrongen
ramen ogen donker
in het bos fluisteren de…
KRAAAAK
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 449 De rillingen kropen door zijn stam, tak en bast
met een zware klap sloeg hij tegen de aarde aan
en zo eindigde dus een eeuwenoud leven, .....
ALS EEN ZWAAR EIKEN DEKENKAST !!…
Ik keer mijn huid
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 955 lekkend langs mijn gewonde bast
zoekt water vaste grond in aarde
waar zaad verholen wacht
op kiem verwekkend baren
doch gezichtsvelden wilde bloemen
wiegend in diepe dalen
verwelken onder het wolkenwier
van mijn vruchteloos verlangen
want in mij vergroeit de levensader
langs schier verweerde ribben
en onbezwangerde schoot
bloeiend rood…
‘ Op een steen gewet ’
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 215 Boom beklopt z’n bast,
in z’n talent gerustgesteld
draagt hij de takkenlast.
In de kleur van een
gevleugeld paard, vlecht ik
verlangen in een ponystaart.
Geluk op een steen gewet,
met messen achter prikkeldraad
tot lappenpoppen versneden.…
Een pijnlijk raken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 zacht wiegen
de boompjes dicht
naast jouw stam
jij hebt ze
jarenlang
luwte gegeven
jonge spruiten
markeren de liefde
van samen leven
toch schuurt
af en toe nog hun bast
in een pijnlijk raken
is het licht
even zoek dat hen
gelukkig moet maken
hopelijk kan jouw steun
hun lente doen groeien
naar een warm zomers bloeien…
Kaalde ruim voor herfsttij
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 104 er zitten
diepe scheuren in de bast
met zwart contrast
door regenval getekend
zijn kruin
heeft hoog gestoken
in het zomers blauw
de groene waas viel gauw
hij kaalde
ruim voor herfsttij
al in de lente stak dood hout
het nieuwe blad voorbij
zijn ringen worden dun
de diepe wortels weker
hoeveel lentes hij nog heeft
dat weet alleen…
de jaarringen heb je geweten
netgedicht
3.0 met 35 stemmen 11.111 je hebt
mijn boom gemeten
je vingers
op mijn bast
de jaarringen
heb je geweten
waarin jij
voor de helft past
aan wortels
kon je niet veel vinden
je storm
verstond geen kracht
de takken
droegen nauwelijks bloemen
ze bloeiden
slechts als jij ze zag
jij hebt me
aan die boom verhangen
alleen de dood
kwam later pas
je dacht…
Waar komt chocola vandaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 267 enten wij daar
kleine stokjes met druipend vocht
we kerven ze keer op keer
een harslaagje is niet meer genoeg
we vermengen het
met kindertranen vers en vochtig
van jonge wangen
Weet u Mijnheer zo´n mes
zo scherp als snijden kan
dwars door een ziel
zal´k maar zeggen
zo vind je ze nog hier
dat de onderstam uitsplijt
en te zacht van bast…
Aan de overkant
gedicht
2.0 met 17 stemmen 6.327 Aan de overkant
wordt een boom omgezaagd
op de kade liggen takken
de boom ploft neer
het licht valt op de stenen
vier mannen in oranje overalls
leggen stalen kabels om zijn bast
hij wordt opgehesen
de boom komt langs het raam
de kamer verdwijnt in zijn schaduw
de mannen schreeuwen
de boom trekt verder door de lucht
die blauw is als een poppenoog…
Beleven van het zijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 98 het landschap
is niet meer alleen
ik voel het weer langs
bast en takken strijken
hoor het koren rijpen
in het zengen van de zon
ik loop niet
want de paden voeren me
langs bos en heidegrond
waar ruizelen en ritselen
alles vertellen over groei en bloei
van verleden in heden tot nu
er is geen scheiding maar
slechts eenheid in gebeuren…
Koude schoonheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 131 Een maagdelijk witte nacht
geschilderd door van Gogh
met duizenden stippen
in reflecterende verf
geluiden dempen hoorbaar zacht
en in de verte bast een hond
wind streelt het dorre hout
langs contouren van boerenerf
van zilver schijnt de grond
in licht van wassende maan
die glans gaat in verstijfde water door
alsof alle leven stil blijft…
Het nieuwe loof
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 410 mijn dierbaar zaad, de weg is lang
zoek het licht dat door mijn vingers glijdt
volg niet mijn armen, proef hun streven
ik bedek er ’s winters mee de grond
vergeef me dat ook ik nog strijd
en zelden in mijn schaduw kijk
ook ik laat takken varen
heb wonden in mijn bast
vanwaar het mos mijn rug op klautert
heeft het bos geen toekomst…
Ruizelde zijn kroon
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 60 ik zag hoe
jij steeds op
een bijzondere
wijze contact
maakte met de
wereld om je heen
raakte in de
verte de kleur
van een bloem
die open was
gegaan toen
jij in beeld kwam
streek met je
hand langs de bast
van een boom
fluisterde onhoorbaar
fijne dag lieve oom
hij ruizelde zijn kroon
je struikelde bijna
over een steen
die…
Verwintert naar lente
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 123 ik wist nog
de wuivende takken
waar bladergroen
de wind volop ving
nu jagen vlagen
fluitend door kaal hout
striemt regen tegen
basten als zegen
want ook leven
verwintert naar lente
kant en klaar wachten
knoppen op zon en voorjaar
nog heel even
is ons plechtig beloofd
met valentijn zullen de
eerste bloemen verschijnen
wil melker…
oesterzwam
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 691 op de bast van de beuk
groeit de vrucht van de vlok
een web van schimmeldraden
ik zie een tros van schelpen
met een ingerolde rand
van blauwgrijs tot grijsgeel
ze rusten op een witte steel
op een viltig behaarde voet
gele lamellen dragen lila sporen
als het vlies scheurt glippen ze weg
wind draagt hen naar een toevallige plek
naar…
Als jonge loot
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 94 ik wilde hoogte
was altijd gericht
op onontbeerlijk licht
heb talloze keren
mijn stam gerecht
tegen constante wind
al als jonge loot
vocht ik met struiken
die woekerden in ruimte
groeide snel maar
werd afgevlakt door
een hoog bladerdak
toen ik dat overwon
kreeg ik als vriend
de warm stralende zon
heb nog geprobeerd
mijn bast…
Eik
gedicht
2.0 met 270 stemmen 49.922 Wijs in stoffig groen,
gekloofd van bast, gelobd van blaren.
Wat staat hij al die jaren toch te doen
behalve het stilzwijgen te bewaren?
Zijn wortels graven diep, al wat ze kunnen doen
om niet opeens ten hemel op te varen.
Bang om te vallen in de blauwe kom
van het heelal, houdt hij zich stoer en stom.
Robuust orakel!…
Uurwerk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 328 De wind, de beeldspraak
van het zwijgen in verhalen ,
gehuld in bast van bomen,
eiken en de espen reiken met
magere armen vol ongeduld
uit naar vingerdunne twijgen.…
Wijsheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 153 Nu kras ik,
armer dan de armsten, in de basten van
bomen mijn roemloze klachten in de natte
modder van verpauperde dromen.
Ik ben toch niet mislukt omdat ik Vondel
niet overtref of niet eens evenaar, nee,
het is welletjes geweest, ik gooi mijn
woorden met liefde als boomerangs terug
naar de Bronnen.…
Getekende gezichten
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 763 in veel
te kleine ruimtes
toch was ik de stoet, de karavaan
die door ’t maaiveld de zorgeloze
moest leiden, nog sta ik centraal
als de locomotief zich
pluimt binnen mijn kadestraal
mijn verlangens waren diep, steeds
weer zocht ik droefenis in blijde gezichten
en vroeg me af of we de geschraapte
schors weer kunnen terug geven
aan de bast…