Alle inzendingen over Ver van hier

Kattestaarten in een sloot van een purper waarbij zelfs een distel bloost bramen blinkend zwart frambozen die bekoren hondsroos van een schuchter rood een landweg op een heuvel een helling vol van peren een uitzicht kerketorens ver…

M'n vers is klaar.…

Je leert me onzichtbaar beminnen zonder twijfel of angst heel ver weg. Jij zorgt voor mij jij die niet meer bent zo ver weg ben jij bij mij. Je helpt me je beschermt me mijn doen en laten steun je. Jij bent mijn engel mijn stukje God hier en nu heel ver weg.…

Het bloed van onschuldigen vloeit als tranen over wangen in een straat hier niet ver vandaan waar genade en vergeving door dovemansoren nog verstaan gesmeekt in angst en wil voor leven in een straat hier niet ver vandaan in een straat hier niet ver vandaan werd de schuld niet vergeven en werden we niet verlost van het kwade in een straat…

Het is een beeld dat mij wendt tot jouw verbinding samen het geluk ervaren in mijn droom ver van hier met een beleving van het ervaren van ons gevoel door zintuigen gekregen van onze hofleverancier.…

ver sta ik van mij niet luisteren naar de oplossing zo dichtbij steeds minder ver antwoord…

Net gedicht onderweg zag ineens je gezicht zo jong als boterbloemen in de berm zo vers hoorde ik door jou haar stem op weg naar als de boterbloemen bloeien ja dan .... zo’n vers.…

Vanmorgen word ik Wakker in een vers Woorden die zichzelf Bezingen in het Allermooiste lied Geen pijn, geen verdriet Zo maar uit de Hemel neergedaald Nog nooit zo veel Vreugde uit een vers gehaald Zo maar zondag…

Eeuwig zweven Op een handvol Veren die gewichtloos Bij elkaar worden Gehouden door pennen Die niet meer dan Holle scheden zijn - Tonnen aan schoonheid, Grammen slechts aan Netto gewicht waarin Ik op wil lossen Ontdaan van mijn Menselijke zwaarmoedigheid En zweven wil ik, Gewichtloos zweven Tot in alle eeuwigheid…

Met blauwe veren Als een stralende zee Met glimmende veren Als de twinkelende blijde lichtjes in jouw ogen Met gekleurde veren Als een rijke moeder Op jou Je hebt een talent En ik ben er supertrots op dat je mijn dochter bent!…

het oneindige universum voor ons ter observatie we mogen ver zien erin ver te reizen is waar we ons op verkijken…

Zoals je daar nu ligt in je warme bed Ver van deze wereld dankzij je slaaptablet Knieën opgetrokken en ademhaling loom Ver van deze wereld ergens in een droom Geluidjes die jij maakt zijn lief en onbewust Ver van deze wereld je nachtrust is een must Ik kruip tegen je aan jij slaapt diep en zacht Ver van deze wereld verdoofd door…

Hier ben ik dan Raak me aan Zie mij Laat me je bereiken Het is zo eenzaam hier alleen Jij bent zo ver weg Ver van mij verwijderd En ik weet als ik dat zo voel Zal dat voor jou niet anders zijn Alles is zo ver weg en zo onbegaanbaar Ik wil dichtbij Ik wil raakbaar Ik mis je…

Heer, boven maan en sterren bent U zo ver van mij, maar door uw Woord en Geest bent U mij zeer nabij.…

Ver weg van dat verwegge.…

Ik zou willen reizen, heel ver weg Het liefst ver van mezelf vandaan Maar ik weet dat dat in geen een land zal gaan. Ik zou willen reizen, heel ver weg Maar besef dat dat niet kan Dus van dat reizen daar komt het niet van.…

poëzie is een vers dat loopt als een trein ik heb ze gezien in mijn tijd de cadans vernomen die mij in slaap wiegde en deed dromen van bescheiden geluk zoals een mooi lopend vers dat z'n cadans heeft gevonden…

Mijn hart bereikt verlangens, maar ik kom er niet bij, het vervaagt in zoete liefde, maar blijft onbereikbaar, zo ver weg.. Ik kan het verdriet voelen, dat zich langzaam mengt met de leegte van mijn ziel, en de liefde uit mijn hart, maar zo ver weg..…

Hij schrijft vers na vers In een hectisch tempo Woord na woord Zin na zin Woorden worden zinnen Zinnen worden teksten Hij is erg ijverig Maar die hoop literatuur kan ie eigenlijk beter naar de Maan sturen……

Ver verleden heeft ons een weg gewezen Ergens naar een kleine warme stal Boven een ver land is een ster verrezen Die ons de weg in ’t leven wijzen zal En zullen wij die weg ook volgen Ver van hier en ver van huis Waar ons de wereld zal vervolgen Op die lijdensweg tot aan het kruis Dan zal toch die ster ons pad verlichten En leiden naar…

Oneindig ver van mij. Een grote leegte tussen ons in. Zo onbereikbaar, zo pijnlijk ver. Ik sta hier, jij staat daar. Oneindig ver van mij. Gisteren is slechts een herinnering, morgen hoeft niet meer. Want elke dag zonder jou is een dag te veel.…

Op een zonnige dag stapte je zomaar uit de trein rijdend nam hij je mee naar ver van hier klaterend was je lach stralend waren je ogen tot je langzaam aan wegzakte in het moeras ik pakte je hand maar raakte hem kwijt hij zoog je weg naar een land ver van hier ..ver van hier…

weet je nog dat ik me had onthouden, van geheugen, van een ver verleden, om me in te graven, in verse grond zonder daglicht, om zonder tegenbericht aan herinnering te schaven…

langs de vloedlijn van mijn binnenzee liggen diep kobaltblauwe veren kon ik engelen plukken uit de werkelijkheid dan zou ik het zeker weten: deze liefdevolle kleurrijke veren passen bij het engelenkoor van Cherubijnen…

als ik ben gezeten in 'n welgevallige fauteuil met oude veren, ouder dan ik in jaren tel te hard vind ik de lederen strakke gestaalde steun; het is mijn wens te spelen van uit een cocon, kan ook zijn dat ik op mijn luiheid leun heb graag de warmte in de rug.…

Zo 'n vers is nu weer in. M'n zinnen zijn erop gezet. Hoera, dit is een triolet! Het vers bestaat uit één couplet. Hier komt alwéér die zin: Hoera, dit is een triolet! Ik zei 't al aan 't begin.…

Je beloofde me de hemel op aarde de hemel samen met jou En inderdaad ik geloof in een hemel ver ver weg van jou…

Er is een feestelijke bundel uit Met honderd verzen, uit één brouwerij Die van light verse, bloedeigen makelij De diepste wensen staan in ‘Vers gekruid’ Eén ding verklap ik van het boek vast wel: Het kickt op boekenkasten, dus bestel!…

Dicht bij de Zeven Zusters kwamen zij samen en spiraalden als een slingerplant zonder elkaar te willen raken of puntig samen te smelten in oneindige verten, dat vonden ze nog te ver en te ver gaan. Hun bewegingen straalden sterker dan de Betelgeuze.…

verlies is nog vers niets rijmt meer met het gevoel en niets dicht het gat…