Alle inzendingen over Verblindende bluf

zocht het verleden te vullen om opnieuw mijn oude ziel te binden beloofde me gouden bergen droomde van zuiver geluk maar de waarheid wenste mij vooral te tergen mijn ogen te openen met een dwingende druk ik draag de leegte onder mijn armen als een onzichtbaar bezwaard gewicht maar neem mijn adem nog steeds gewaar voortdurend op verblindend…

Behaagzieke Ans uit Stavoren wou gaarne een macho bekoren. D'r schoonheid en stem overweldigden hem en hij kon 'r niet zien en niet horen. Het ging deze dame echt boven 't verstand. Het was weinig belovend: ze miste d'r kans. Oogverblindend was Ans en d'r stemgeluid was oorverdovend. Z'n reactie vond Ans ongepast en ze was dan ook danig…

(voor Lillie Langtry) Opgegroeid op het prachtige eiland Jersey, was je schoner dan het eiland zelf en dat wil heel wat zeggen. Je was een professionele toneelspeelster met wereldwijde successen en je perfecte schoonheid brak menige harten. Je stal de harten van rijke mannen, want je wilde vooral rijkdom verwerven via je pure lichaamsuitstraling…

soms schittert zon op het lemmet van een mes snijdt licht verblindend vals langs de hals van een prooi kaatst terug op de loop van een geweer dat rokend vogels doodt de bosrand geeft zo zijn signalen af de stropers zijn op pad…

juist in het heel licht raken van jouw huid knetterden kleine vonkjes met een verrassend geluid ook onze blikken sloten vaak kort in lichte verblinding en wegdromende ogen voor een klein liefdevol moment heel even dicht om met verbazing weer te openen pas later zijn deze eigenschappen verdwenen toen volwassenheid voorzichtig…

Verblindende zon werpt donkere schaduwen op de witte grond…

Verblind betoverd aangesproken in de trein volg het volgend spoor.…

ik wist de wereld van glas breekbaar tot de laatste scherf heb me verwond aan het scherp dat ook voor mij onbuigzaam was verblind door glamour en glitter dacht ik het bestaan transparant zonder mededogen schoof gebrek aan succes mij terug naar de kant waar jouw helpende hand het prikkeldraad streelt een nieuw leven opent en mijn wanhoop…

twijfels worden bevestigd je hart wordt in duizend stukken gebroken je ziel in tig stukken gescheurd de verblindheid is weg Daar sta je weer iedere keer wordt de muur om je hart alsmaar dikker en hoger opgetrokken totdat ie ondoordringbaar is geworden…

Gisteren zag ik hem nog op weg naar Utrecht langs de N11 een robuuste rammelaar zo op het oog vrolijk huppelend in de voorjaarszon in een weiland nabij een heg Vandaag zag ik hem weer als een verblind konijn naar de hazenhemel gereden iets wat hij niet bedenken kon toen hij de moer van zijn leven zag luttele meters van hem verwijderd aan…

Schrijdend van de trap met een sluier van kant als een waterval tapijt. Stralend bereikbaar voor haar verbluffende wachtende hoffelijkheid. Oogverblindend ziet hij zijn aankomend sprookje als een blijvend moment. Adembenemende romantiek wat hij zal blijven ademen. Gevoel dat voelt als ongekend.…

Op de top van de duinen kleurrijk afgebeeld in silhouet daar werd ons gevoel geboren door een samengesteld bouquet Maar de aarde kan zo schudden maar het moment niet vertragen. Zo liet de zon de kleurenglans aan de horizon vervagen. Het daglicht verblindt mijn pupil de schaduw van mijn dagdromen. Ik beschilder jouw contouren om toch…

ut is stille in diese nagte veur mie sterfe ene mensch in verslete kragte mee durfe siede ghie die doot anne ghie bluuf immer dich selfe unne werme ende fiere manne oltiet praot ghie mee dene laghe so gul ende sterreck in't fandaoge ende surge ghie feur haore sigtbaore piene tu draoge…

Nooit met natuur in het reine gekomen bluf ik mij telkens haar wildernis in, om er als hedendaagse nomade rechtschapen te dwalen, ontvankelijk, maar ver van de gratuite lariekoek in het kaartenhuis.…

Ik verblind je met mijn buitenkant. Want binnen is slechts duisternis die men, zelfs door mij te breken, gelukkig nooit zal zien.…

het was geen bliksem die ons verblindde voor de donder waren we niet bang maar als het onweert grijp ik graag jouw hand…

Zingen Je eerste liedjes in de kleuterklas Over Moriaantje en groen is gras Zingen brengt blije gezichten Bij die kleine wichten Al neuriënd genieten op je fiets Zingen doe je niet voor niets Kerkelijke liederen in Latijn Het geluid kan nostalgisch zijn Meebrullen op een concert van Guus of Bluf Songteksten uit mijn hoofd, echt niet…

Het licht dat schijnt uit je ogen heeft je verblind hoe anders zag je niet dat een ziel als ik schijnbaar liever in het donker zit?…

Geen bluf, geen blarney, maar boete doen. En boven breekt de zondvloed los. Tussen lijf en leden struikel je. De aarde smakt obsceen en maalt de varens in haar luie kaken. Het land is weggespoeld.…

Ik ben het kwijt Kan het nergens vinden Ernst zal me verblinden Voor relativiteit Wanhoop heeft het bedolven Onder grote emotionele golven Weggedoken zit het achter verdriet Ook in getob vind ik het niet Overspoeld door dramatiek Houdt het zich schuil achter paniek Maar ik laat me niet verblinden Zal het verdomme weer terugvinden…

De strandgasten in paniek als ik in zwembroek op ‘t strand verschijn; verblind door al dat wit vlucht de zon achter een wolkgordijn…

Verblindend schittert de wijde zandverstuiving; een hoge treurberk glanst luchtig en opwekkend, vol verkwikkende schaduw.…

Die met verblindend licht Het duister splijt in Gelijke delen en Ons het licht uitdeelt Ons deelgenoot maakt Van het eeuwig vergezicht…

zelden zag ik zo een masker vallen in een klucht, ongeschreven, waarin de sterfelijke mens, verblind, voor zijn eigen bevalling vlucht…

in een wereld vol bedrog kwam ik haar tegen de enige vrouw die de waarheid sprak en toch heb ik met haar gebroken verkoos verblind door spiegellicht het duister leven…

Heerst er slechts dik makende duister in het hart van de ademloze provincie plaats ik mezelf een extra paar benen pure bluf met de longen van een paard bemin ik je toch in dat zachte ritme bewegende snaren naar romantiek langs golf stromen van jouw eiland als ik jouw ziel dien van repliek o diepe binnenste eenzaamheid bewaar mij een plek…

streven naar meer geeft minder meer kleuren, meer verblind meer tonen, meer verdoofd de behoefte als grenzeloos verlangen aan de behoefte is snel voldaan eenvoud als basis…

Woorden van troost, zo kwetsbaar broos, verblinden in het oog van het ogenblik. Mettertijd in scherven resterend gesloopt, hoopjes in rouw, nostalgie en doodschrik.…

Oktoberregen vermengd met vallende bruinerende bladeren der bomen hartzeer en gruwel vreugde en verblinding buiten of binnen aan jou de keus vlucht weg…

In het spoor der zwaluwen luwen schaduwen in het morgenlicht licht verblindend licht dat licht verbonden in de lucht als zwaluwen zweven en schaduwen geven hun licht in het morgenlicht…