Netgedichten

netgedicht (nr. 54.797):

Het prikkeldraad streelt

ik wist de wereld van glas
breekbaar tot de laatste scherf
heb me verwond aan het scherp
dat ook voor mij onbuigzaam was

verblind door glamour en glitter
dacht ik het bestaan transparant
zonder mededogen schoof gebrek
aan succes mij terug naar de kant

waar jouw helpende hand
het prikkeldraad streelt
een nieuw leven opent en
mijn wanhoop langzaam heelt

in jouw geopende armen
is verwelkomen warmen
een eindelijk thuiskomen in
de echte wereld van bomen en gras