10116 resultaten.
Druppels regen, of tranen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 260 Ben 'k even zielig
niemand die het ziet,
mijn stil en weggestopt
voel- en tastbaar verdriet.
Lopend in de regen,
hou ik mijn tranen
niet meer tegen,
dat doet de regen ook niet!…
We lopen met een masker
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 267 Soms is een traan een uitweg,
een uitlaadklep,
een emotie van liefde, vreugde
of verdriet, het is maar net,
hoe je die traan op DAT moment ziet.
Soms, of vaak of: helemaal niet,
is het datgene wat je juist NIET ziet,
maar waarvan je ook niet wilt laten zien,
dat.....verdriet, emotie en blijdschap
kort bijeen liggen…
Ontelbare tranen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 207 Niet te tellen
de tranen
niet te herstellen
het verdriet.
Niet te stelpen
de tranenstroom
dus doet ze gewoon
niks, laat de stroom
Lopen.
Want verdriet
stop je niet!…
Tranen- oeverloze tranen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 148 Niet te stuiten,
het tranendal
niet te stoppen
de tranen-waterval
Het verdriet, zo intens
zakdoeken te weinig.
Zo hard is de klap
dat ze nooit, nooit meer
met huilen stoppen mag.
Zo snikt ze, gierende uithalen
zo weent ze, grenzeloos
tegen dit verdriet is geen medicijn
dus laat haar, laat haar gewoon maar
verdrietig zijn.…
Wereld
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 573 Huilend zet ik dit op papier
ik verlang naar hier
of toch naar daar
wist ik het maar
Ik voel me zo rot
de wereld is kapot
op een plek als deze
had het zo mooi kunnen wezen
Kijk eens om je heen
allemaal glas, hout en steen
overal huizen, wegen en gebouwen
en overwerkte mannen en vrouwen
Soms waan ik me een kind
altijd…
Untergang
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.044 Berlijn is enkel nog voer voor vuur
Hitler snauwt met slinkende adem
Naar de generaal die stamelt in de kraag
Met de macht der gewoonte de arm strekt
Voor een Sieg Heil die galmt in de bunker
Een koortsig gewemel hangt daar rond
De ondergang plant zich onderhuids voort
Het volk verdient de galg
De pletwals van rupsbanden
Want de natuurwetten…
La Méduse voorbij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 325 De smaak van gekauwd hout
flarden katoen en leeggezogen haren
het schraapt ons af holt ons uit
tot lijken van dichtbedrukte lucht.
Zelfs de zee
heeft zich bij ons lot
neergelegd. Uitgetolde zon
vermoordt dromen van
stormen en heroïsche gevechten,
we sterven in mineur
ongehoord.
Alles
verzindert tot waaiers
zout ontspringt in onze…
sneeuw in de zomer
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 207 morgen valt de sneeuw in de zomer
is de ochtend het laatste moment voor
ik ga slapen de wereld draait door en
verder zelfs op zijn kop lijkt alles dichtbij
door perspectief vertekend braakt de uil
haar maaginhoud in chaos sneller
dan ik denken kan volgt de dag de nacht
de nacht de dag wordt
eikel boom waaronder kinderen
nietsvermoedend blindemannetje…
Het zwart van wit
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 266 bolgeblazen wangen vreten zich
door ’t opgehoopte sneeuw, geen dwang
of snelle gang maar slechts een trage tred
die zich voortsleept door de wallen van dit bestaan
-het zwart van de aarde met hier en daar
een grijze pluim, al wat rest is nog wat as -
de dood ontsiert en pleegt ons te gedenken
dat we slechts stalagmieten zijn en het octrooi…
20-12-2012
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 96 geen zin in doodgaan
dus dat valt dan weer mee op
een winteravond…
dus we leven nog
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 134 En je eigenlijk had moeten beseffen dat je
verdrietig bent door al het verlies van jaren.
Maar het sneeuwt, dat is alles.
En wie de sneeuw ziet,
ziet het niets dat is.…
Apocalyps
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 151 Terwijl de wereld
In vlot tempo
Haar eigen apocalyps
Tegemoet draait,
Een eind maakt aan
Nutteloze zorgen en zuchten,
Zie ik in het verste
Hemelrijk een gouden
Zwaan die met haar
Schitterende vlerken
Een donker zwerk doorklieft
En sneller dan de aarde
Ooit aan zichzelf
Ten onder kan gaan
Slaat ze haar verblindend
Mooie…
Als de ondergang van de zon
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63 bij het ondergaan van de zon
sta ik peinzend op een perron
vanwaar die ene trein terug
al in het middaguur vertrok
ik heb alles achter de rug
niet langer telt voor mij de klok
en goede plaats in een wagon
bij het ondergaan van de zon
vele landen heb ik bezocht
en de steden daar bekeken
nog zo veel meer heb ik gekocht
voor ik hier…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Dooien en dooien
snelsonnet
3.0 met 30 stemmen 2.687 Het is met onze ijsbeer slecht gesteld:
De ondergang schijnt ook hem te bedreigen
Daar hij geen poot meer aan de grond kan krijgen
Wanneer de ijskap van de Noordpool smelt.
Het beste is om er maar voor te kiezen
De allerlaatste ijsbeer in te vriezen.…
Graankracht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 672 En allen die voorgingen, deze ondergingen
mijn ondergang zoals gedaan gij zijd.
herboren en herschreven, verledentijd.…
Evenwicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 De vertraagde tijd die corona ons geeft.
De nieuwe ruimte die het ons biedt.
De saamhorigheid die het schenkt
kan geen mens ons schenken.
Het is de angst voor de dood
die ons een beter leven geeft.
Miljarden die verborgen leken
worden vrijgevig herverdeeld.
Zie! Nieuw evenwicht ontstaat
tussen ontvangen en geven,
tussen blinde haat en…
Voorspelbaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 139 Wat voor zin heeft dan toch al dat vele bellen
Als ze hun eigen ondergang niet kunnen voorspellen.…
Diederik Stapel
snelsonnet
2.0 met 10 stemmen 318 Dit keer een thema van antieke Grieken
Tragiek van menselijke ondergang
De scoringsdrift was louter geldingsdrang
Hij maakte losse-polsjestatistieken
Een trap naar zijn ‘verdachte’ wetenschap
en van de trap viel Diederikje Dap…
Stille maar luidruchtige grenzeloosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen
waarom de dingen de dingen moesten zijn,
liet mij in nachten vaak het sublieme lezen
in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn.
Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen,
brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.
Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken
tot…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 76 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
Een nieuwe avond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 60 De nacht die kwam was al een warme nacht
een waar ik nog wel een tweede van verwacht.
Buiten puft het gras en ook de stenen
maar het is geen droeve nacht voor deze of gene.
In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen
er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen.
Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los
deze week loste ik…
Visioenen en dromen bewaak ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen
met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet.
Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar
vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar.
Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt
mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt.
Toch hoor ik ook bij tijd…
Blij met de opkomende maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 50 Is het deel van de complexiteit van leven
eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven
Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn,
het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn.
Ik leunde vandaag wat op de tijd
en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt.
Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader
een lader van je gemoed…
Bergen geheid soms eenzaamheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 48 Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden,
verneem ik woorden van zuid en noord,
als door een open poort zie ik de grote beer
naast de kleine ook diep in slaap iedere keer.
Zie ik slaperige andere sterrenpracht
gedurende de lengte van menige nacht.
Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen
vanuit de maan als het desolate wit,
naast…
Door stilte kan het opwellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was
en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben.
Moet je eerst oud worden en kunnen lijden
om over andere tijden te kunnen belijden.
Het is zien, horen en voelen van leven.
Het is ontdekken en ontleden van het zuigende
ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang
rood oranje en roze durven dragen…
Helft
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 Ik heb twee gezichten
Één is altijd blij
Ik lach, ik ren en ik spring
Maar dit is maar een deel van mij
Je zegt dat ik zwak ben
Dat ik mij aanstel
Voor confrontatie weg ren
En dat klopt ook wel
Dat komt door de andere helft
Die met pijn en verdriet
Die is alleen van mij
De helft die jij nooit ziet…
Een handvol zand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 75 Een handvol zand:
Met een hand vol zand begon haar pad van leven,
onwetend wat ze zou beleven.
Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen,
dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden.
Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht,
ze straalden hoop, liefde en pracht.
Ze danste op de tonen van het lied,
dat vreugde…
een rugzak uit het leven
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 791 een rugzak mee gekregen
Laat je rugzak niet je ondergang zijn
Leer te leven met je verdriet en je pijn
Zie het mooie in het leven het heeft zo veel goeds te geven
We kunnen niet altijd achter een muur blijven leven
Die we door onze rugzak hebben gekregen
Leef vandaag en niet in het verleden
We moeten onze rugzak een veilig plekje geven…