Alle inzendingen over Vermoeid verbroken

Er sluipt een angst door het gewelf, een vage vrees die maakt zich meester, begeestert onbezorgde zielen, zij knielen, of doen een stapje terug, Ik voel omhelzingen verslappen, we glippen weg, contact verbroken, verstoken van ons zelfvertrouwen, we bouwen gretig luchtkastelen, we telen zonder ooit te zaaien Vermoeide trappelaars in water…

Ik heb mijn ketenen verbroken Ik ga mijn eigen weg Mijn lot ligt in mijn hand Ik ga de toekomst tegemoet Vanaf nu ben ik vrij…

De relatie verbroken de samenhang zoek het praten werd schelden het fluisteren werd schreeuwen het ging niet meer uit elkaar, de belofte van alles te willen delen is voorbij.…

Ik voel me weer zo vreselijk moe Krijg mijn ogen nauwelijks open Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is meer kruipen dan lopen Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik ploeter en ik zwoeg Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is gewoon te vroeg Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik heb nog maar één wens Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Was ik maar…

De oude sering staat krom gebogen te wachten op het nieuwe leven dat de lente hem belooft te geven als de nachtvorst is vervlogen Ik kijk dromend naar de boom en zucht weer komt er een nieuw voorjaar aan waarvan ik vraag hoe die zal vergaan omdat mijn winter er niet voor vlucht Te lang heeft de kou mij in zijn macht ik ben vergeten hoe…

Vermoeid zoek ik naar pogingen om toch te blijven staan. Uren zoeken op het internet, naar een antwoord dat mij helpen kan. Wat moet ik nu zeggen, ik schrik al van de bel. Verdrietig kijk ik naar buiten, morgen is het Pasen, althans voor de meeste mensen dan. Zo zijn mijn dagen geworden en ik ben nog niet eens oud.…

Opeens was het genoeg en viel de moedeloosheid van nergens zin in. onbegrepen, omdat er niets gebeurde waardoor je langer niet verdroeg. het was gewoon genoeg. Te lang te veel gedragen een leven langzaam leeggelopen waar in de laatste jaren je nergens meer om vroeg het was gewoon genoeg. Een hoop zo lang vervlogen behoeften steeds maar…

Antwoorden en vragen, een verschuivende waarheidszin, afkomst en geaardheid als terugkerend onderwerp de uitkomst niet in het geding spannen alleen de doden hun vermoeide paarden uit elke onhaalbare hindernis in de barrage van de tijd wordt ervaren als gemis waarin schaduwen bleker worden, rekken zich uit in een eindeloze reis…

Nog een leven vol met dromen, met beloften die zijn verbroken. Vriend, je stierf veel te vroeg.…

ieder half uur wordt de stilte verschrikkelijk verbroken met een KNAL spat één mens stuk één land mijn mijn land betaald met onze handen…

De koorden waarmee jij me bindt, zijn sterker dan mijzelf. Ik kan ze niet verbreken, ook niet nu jij er niet meer bent. Het lijkt alsof ze sterker worden, hoewel de tijd verstrijkt en ik te oud wordt om nog lief te hebben. Herinneringen blijven verschijnen, ze willen niet verdwijnen. De koorden, vastgebonden in mijn jeugd, zijn nog dezelfde…

Het lege lokaal Gevuld met een eiken houten stoel Waarop een vermoeide oude man zijn tijd doorbrengt Na jaren van steun Zijn best gedaan Is de vermoeide oude man uitgespeeld…

Amerika heeft altijd wel iets geks: Omdat daar een relatie werd verbroken Heeft een mevrouw wat bomen aangestoken Met, naar men zegt, de bonsbrief van haar ex Terwijl die bossen juist verloren raken Omdat haar vlam het maar NIET uit wil maken…

Blijf bij diegenen die je een beter mens maken Omdat ze naar je luisteren je begrijpen Een band die nooit verbroken wordt Blijf bij diegene tot het donker is zodat je zelf weer genoeg sterren kan zien…

Woorden hard woede fel gifangel gestoken De cirkel is rond de rechthoek scherp lijnen gebroken Liefde blind horend doof relatie verbroken…

openen zich de bloemen van de magnolia Ze zijn door zon van hun bolster ........ontdaan Het zegel van lente als door een hand -onzichtbaar-verbroken Witte sterren tegen 'n schuchter blauwe lucht ....zonder maan.…

een appel een val een afstand de verbroken band een leven los van de stam en toch hebben die appels iets blijvend gemeen ook al zijn ze nu vrij losgelaten helemaal alleen de een voelt de ander net iets beter aan ook al zullen ze verschillende wegen in slaan hun band verbroken door rijpheid en tijd gedwongen herinnert aan dat waar ze…

Eenzijdig werd het convenant verbroken, De RUG zit nu behoorlijk in het nauw. Als dierproef heb ik kwarteltjes getest: Het proefdier kwartel smaakt mij opperbest.…

schoonheid, woonplaatsen der wijzen, Eenzame baaien, steden dichtbevolkt, Zonnewoestijnen, poolland zwaar onbewolkt, Hoogvlakte en diepzee, doel van jeugd en grijzen, Heelal door mensenhand moeizaam gemaakt, Chaos, geordend en tezaam gebonden, Naar wetten, overtreden en geschonden, Geheel en deel der schepping nooit gestaakt, Uw meester is vermoeid…

je handen wuiven een vermoeid gebaar je bent wel klaar met het pro forma groeten je oogt mat maar vindt de rode loper nog het pad om op te strijden elkaar die plaats benijden houd je op de been ambitie telt want om talent geven ze geen cent een marionet het liefst nog knettergek zij trekken aan de touwtjes jezelf zijn is vallen…

Kom bij mij, allen die vermoeid zijn Als uw lasten zwaar zijn om te dragen U door verdriet en pijn bent verslagen” Jezus zegt: “Ik zal er altijd voor u zijn.” Wees er zeker van: “Ik zal u rust geven Kom maar bij mij, ik zal voor u zorgen Nu, vandaag en iedere nieuwe morgen” Wat kan dat een troost zijn in ons leven.…

Overbeladen door herinnering torst ge, viool, langs ’t late levens-pad, druk en geluk – heel de ervarings-schat: hoe zwoegt ge - kreunend om vermindering! Dat het vervlotene nog eens verzadigt, dank zij uw klank: het lot gedoogt het niet. Geen vol genot, of ’t weet van vol verdriet. Geen levens-doen niet door berouw beschadigd. Wees,…

“Kom bij mij, allen die vermoeid zijn Als uw lasten zwaar zijn om te dragen U door verdriet en pijn bent verslagen” Jezus zegt: “Ik zal er altijd voor u zijn”. “Wees er zeker van: Ik zal u rust geven Kom maar bij mij, ik zal voor u zorgen Nu, vandaag en iedere nieuwe morgen” Wat kan dat een troost zijn in ons leven.…

Een bloem opgesloten in een hart is nooit een bloem geweest hij heeft gebloeid hij gaf de Geest een egoistisch bloemenkind dat nooit een ander heeft bemind circuit gesloten nooit verbroken de vreugde in de kiem gesmoord.…

Ik zag je lopen In mijn droom Je werd wazig Mijn antenne uitgestoken Maar je was te ver weg Geen bereik Ik zocht verbinding Bij de mast van verlangen Drie balkjes, twee balkjes Verbinding verbroken Je was al Over de grens…

De bestudering Van het grote oppervlak Vermoeide ogen…

Ik aarzel om hem iets te zeggen, zo intens -- vermoeid glimlacht hij.…

Teleurstelling verpakt Met een strik van ongeloof Wat er in zit Wil ik niet weten Mijn gemoed zal verzwaren Met de inhoud ervan Een vergiftigd geschenk Gekregen zonder vragen Met aandrang en pijn Door mijn hart gestoken Zonder nadenken Is het geluk verbroken.…

De jury wist niet wat haar overkwam en geeft de schuld aan Vader Abraham, omdat hij de belofte heeft verbroken. Ik zag het al, het was één grote grap; ze speelden heel de avond handjeklap.…

gisteren werden we nog omarmd door zonnestralen onvoorwaardelijk liefgehad door hem die ons voor altijd beschermen zou vandaag rollen regendruppels langs de ramen lijkt de hemel ontroostbaar daar deze belofte bruut werd verbroken nu blijft het voor altijd stil…