Alle inzendingen over Verstikt door associ

(voor Sophie Podolski (1953 - 1974)) Je keek voortdurend door een kleurrijke, maar gekmakende caleidoscoop, die zich ontpopte als een boa constrictor rondom jouw slanke nek, met dikke gordijnen van zwart haar. Als graficus tekende je de meest vernieuwende, absurde en intrigerende denkbeelden, terwijl ze in de inrichtingen van Parijs en Brussel…

Als je denkt: "ik ben verslagen", is de nederlaag een feit. Als je denkt:ik zal niet versagen", win je op den duur de strijd. Als je denkt: "ik kan het niet halen", is de tegenslag op til, want het overslaan der schalen, hangt voornamelijk af van wil. Moedelozen gaan ten onder, door hun twijfel, door hun vrees. Vechters winnen, door…

als een tijdbom een strop van prikkeldraad om mijn dwarskop geestelijke pijn verstikt en tikt een ijstijd die het hart verstikt breek liever iets lichamelijk want geestelijk is meer voornamelijk ik verloor haar door de blauwe maandag haar foto's plamuren mijn hart in beslag…

Cynisme veelal verstilt de ander verstikt de relatie!…

Senryu Gevoel verstikt mij ik ben mijzelf verloren op weg hier naartoe…

Hij zoekt zijn grenzen bakert taal in met waanzin verstikt het gedicht…

met gedenktekens die zijn opgericht louter om te camoufleren dat duistere daden de doofpot ingaan toont verleden een ziekmakend masker waarachter nieuw leed toe kan slaan trauma’s lijden tot nijpende kolken een feitendrainage richting moeras verwijt explodeert als een giftig gas uit belten van herinnering vallen ooit de slijkpoelen droog…

De leugen ademt waarheid in verslikt zich in het weten niet het liegen verstikt de mens maar de waarheid die wordt vergeten !…

De lucht is dik, verstikt mijn adem. Een mistgordijn blokkeert mijn blik het vergezicht wordt mij onttrokken, de ander is er niet, slechts ik.…

Een pyromaan uit Bourtange Is verkoold in de boeien gehangen Op de plaats van delict Door rook haast verstikt Zagen ze hem branden van verlangen…

Hoe licht dat na de tijd bereisd en zwarte gaten doorkruist te hebben, dooreengeschud, verstikt, geplet als navrant juweel opkrabbelt in de ogen van een kindvluchteling.…

Verstikt op school. Maar popmuziek... We leerden meer van één zo'n lied dan van die onderwijzerskliek. Ik word weer jong en hoor de beat want wij capituleren niet.…

die verstikt me te veel maar ik laat me niet meer killen want anders wacht mij de strop!…

Gesmoord, verstikt Door het diepste duister Verwurgd welhaast door Angst en zorgen Is daar toch het Hemels stralend licht Van de nieuwe morgen En hef ik mijn handen Naar Uw aangezicht En vraag U om mij te dragen In de genade van Uw licht…

Uit een stille kamer In schaduwen gehuld Klinkt een zacht gekerm Ik ben bang Voor wat ik daar In mij op zal moeten nemen Uren zoekend Kom ik niet dichterbij Maar hoor je stem vervagen Mijn angst verstikt mij In deze kamer Van mijn geest…

Mijn broek is kapot Mijn schoenen versleten De wind die langs mijn wangen giert Ik ben je al vergeten Je verstikte me Zo mooi, onherkenbaar Een ongewild gebaar Ik geef het terug Je bent me heel even kwijt Uit elkaar gedreven Voor altijd…

Droom aan flarden Als een zeepbel gebarsten Je was zo dichtbij En dan plots zo ver weg Totaal onbereikbaar Tranen borrelen omhoog Onmacht verstikt me Gebroken hart Wat doet het pijn Het sprookje is uit Zonder happy end…

De hysterie der lege woorden het woordenloos gebaren slaan nietszeggend door het leven gaan een nutteloos bestaan de huig klakt als een lege drum het slijm verstikt de roggeling geschreven is geschiedenis met deze mensen was het mis…

Vergeten, weglopen van je spiegelbeeld, de tunnel uit, de echo voorbij, geen rozen uit de orgelpijpen, gespleten hemellicht, tot duisternis resteert, slapen in het donker van de vergetelheid,  terwijl het licht je geheugen langzaam verstikt, en zelfs het ochtendgloren berust.…

verdriet verstikt vanaf vandaag schrijf ik de zon terug in mijn leven jaag donkere wolken opzij maak plaats voor wat geluk en zie vroege lentebloem toont haar kostbare inhoud hoopvolle bode…

Maar hij herhaalde met verstikte stem: "Wij moeten met elkaar naar Betlehem!"…

ruimte, leegte vullend als het landschap van je verbeelding ruimte, geruisloos aanwezig tikt het voort in de vriendschap ruimte, plotseling verstikt gevoelloos gevuld belemmert de groei ruimte, meer ruimte voor en met elkaar de liefde blijft immers…

Zo bang is zij dat ze verstikt verkeerd zal gokken in een ogenblik totaal verstijfd voor pijn behoed raak me niet aan het gaat net goed het zijn slechts wolken om haar heen zo transparant niets staat alleen de opening is overal een stap en dan een vrije val.…

Nog een keer wil Ik bij jou zijn Alvorens ik Verdwijn Als een kaarsje In het duister Uitgestorven in ‘t zacht gefluister Vlammetje teer en klein In z’n laatste tel verstikt Laatste momenten weggetikt Ik vlieg Op de flanken van de tijd Naar de mooie Eeuwigheid……

struikelend in duistertijd ziet mijn ziel mij zoeken donker is de kronkelweg als ik angstig ronddwaal demonen dreigen overal innerlijk vuur lijkt dan verstikt te zijn door wanhoop hoe vind ik mijzelf terug mijn schaduwen omhels ik opdat het licht bevrijd wordt…

Verhard door de hardheid van de wereld Ontzield en ijzig koud Bedwelmd door een giftige atmosfeer Verstikt door het gebrek aan emotionele zuurstof Gevangen door een zelfgebouwde muur Vertwijfeld over wat is en wat was Verdwaald in een doolhof van gevoelens Verbannen van het liefdes licht Verloren, maar niet onbegrensd.…

De schaduwen ze verstikten zichzelf! Geen angst of bitterheid meer. Ongekende rust, ze beheerst me. Morgen zal het anders zijn. Mijn dromen ... Ze worden gedeeld!…

Vergeten moet ik wat ik voelde Frêle vlinders die wild krioelde Vergeten moet ik je zachte lach Het is je hardheid die ik nu zag Vergeten moet ik het verlangen Naïef was ik zo onbevangen Vergeten moet ik dat ik geloofde In de liefde die jij beloofde Vergeten moet ik van jou en mij Ijdele hoop verstikt voorbij…

het gewicht van spijt gevuld met wit verdriet als dichte sneeuw dat reikend gras verstikt ruikt geen bloesem ziet zon noch maan het hangt daar maar lomp en zwaar onder het schaarse licht woekert een rauw verlies met het klimmen van de tijd…

Gebroken mens Gedroogde traan Jouw wereld weent Je wens vergaan Getergde hart Verstilde snik Jouw heden huilt Je smart verstikt Dolende geest verloren vond Jouw leven lijdt Het meest gewond…