Alle inzendingen over Vervuiling OR Verloedering

met daadwerkelijke beleving maak ik mezelf los los uit de wildernis der gedachten los van zielsperikelen los van geestelijke vervuiling los van dwalend verstand los van vooroordelen los van iedere onaangename band want met het besef dat niet alles vast staat voel ik mij losser dan ooit…

vederlicht klinken de woorden die jij opleest van donker papier ze horen anders omdat je handen ze sturen met esoterische gebaren de kleuren in je blik en hun intensiteit doen diepgaand begeleid je streelt niet nog beveel je maar wij worden schokkend diep geraakt juist op die plaatsen waar panische onzekerheden leeftijd…

Onder de golven van Biskaje laat men de robotvis rondjes draaien. Lozende schepen worden gegrepen. Wie in zee plast hoort men straks kraaien ...…

voer haar zure regen en vissen worden uitgespuwd over hoofden en akkers bedek haar glooiende boezem met een oliejas haar buik zal onweer baren laat molens wieken op domme kracht wee de ribben van het jongste skelet offer zwijnen en ontvang parels uit een zingende diepzee…

Je sprak met mij via de bomen, groeiend achter met helmgras bedekte duinen, sluimerend langs stille verlaten wegen, bloeiend in plantsoenen, diepe binnentuinen. In het geritsel van bladeren en twijgen was helder de klank van jouw stem te horen, maar die werd omgebogen in hortend gefluister, werd minder vitaal, ging langzaam verloren. Door…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

geen strepen die het blauw aftekenen met ongewenst verblijf zie hoe de natuur met stof en as het menselijk vervuilen nu bestrijdt weer terug werpt in de tijd van grondvervoer de snelle globetrotter op retour eindelijk zien gods ogen door het blauw een witte vlinder fladderend in spartaanse ochtendkou…

De mensen zijn bezig de aarde te vervuilen met uitlaatgassen en rommel op straat. Het is echt om te huilen. Moet de aarde zo mooi blijven. Zorg er dan voor. Begin bij je zelf en geef het dan door!…

Ze kruipen weg in de beeldbuis Opdat we monddood blijven Van daar uit bestoken ze ons met moraal Als spelletjes en blote lijven Zelf leven ze in het donker Lichte spot als voeding Terend op elkaar om de illusie niet te verstoren Een gouden klapzoen als vergoeding Het aantal slachtoffers neemt gestaag toe Gelijk aan de verloedering Onkruid…

Verval, verloedering en tijd, dat is de dood. Gedenk te sterven! Aanschouw de gek die met zijn dode loden last, al staande op een muur verwoesting propageert en niets meer leert aan wie al brandend en doorstoken lichamelijk verteert en toch nog declameert: O death where is thy sting-a-ling-a-ling and where thy victory?…

Is het een wonder dat de kinderen verloederen is het een raadsel dat ze verharden? Mannen aan de macht en toch VROUWEN, ik zeg je bij deze, laat die man een kerel wezen, als hij alleen maar praten kan met zijn handen, treed naar voren en laat je zo niet behandelen.…

gestoeld Het kan verwijderen of schept een band Het schrijft zijn warmte diep in onze palm Is licht dat zich door mensenbloed verspreidt ‘t Kan wegzakken in de vergetelheid Liggen in een geheugenlade, kalm Herinnerd worden en verbroederen Indien het als een kunstwerk wordt beschouwd Is het oneindig mild en genereus Temidden van al het verloederen…

Het uitzicht lijkt verdwenen in de horizon Een sluier van mist omkleeft de aarde De kleuren zijn geruisloos verbleekt Niets lijkt meer van enige waarde De wereld schreeuwt voor hulp en huilt tranen om de verloedering Onverschilligheid beheerst de mens en vult de aarde met haat en discriminering Ooit lieten wij de wereld groeien In een lief…

Leeuwarden, Ljouwerd, prachtige stad goudrands gelegen, in rietkraag gehaakt behangen met kleedjes van kant gemaakt want voor suïcide was je gelukkig te plat En mochten er zich toch complexen verhogen toornen boven jouw schuingebekte Oldehoven dan pleurden de tegels uit de Donau van boven daar grauw `t vrij end krachtig af had gezogen…

De huizen houden zich op hoge krukken meer dood dan levend overeind. De warmte der laatste kamers klampt zich vast aan kliffen, de morsigheid van hun geheimenissen wordt de voorbijgangers ten hoon getoond. Hulp zoekend zwerft de vuilnis door de straten. ------------------------------------------ uit: 'Het geduld van de dingen', 1996…

Onbekommerd toont Amsterdam haar rotte gebit, haar aan aardgas stervende bomen, haar onrein water waarin de zon zich weerkaatst. Uit ontelbare vervuilde neusgaten blaast ze kwaadsappige dampen over haar daken vol televisie-antennes en duiven, waarboven de hemel licht wordt en weer donker, sterren balanceren een paar minuten op de spits van…

gewoongeraakt aan het schofferen van mensen zijn wij gepantserd gebruiken we meer dan woorden als wapens tot verweer kromgegroeid van steevast tegen de wind inlopen zien wij de aarde snel dichterbij komen ik noem het de zwaartekracht van het leven van alle dag waar wij het nog levende bewijs van zijn…

Om de twee weken, regelmatig, niet elke zondag, maar bijna, loopt hij, incognito in de late avond, langsheen de steeg, de laatste meidenbar voorbij, tot aan de brakke grond waar oudere hoeren kettingrokend draaien met hun kont en lonken naar de zondaars. Hij weet welke hij wil en volgt haar zonder woorden In de schaduw van de schutting telt…

Ja zelfs Homerus liet wel steekjes vallen Ook mij werden wat missers niet bespaard Ik heb het nog niet eerder aangekaart Maar nu ga ik bazuinen laten schallen Houd op met ieders leesplezier vergallen Taal moet met spoed sacraal worden verklaard Ja zelfs Homerus liet wel steekjes vallen Ook mij werden wat missers niet bespaard Poëten, gij literatuurvazallen…

Langs de betonnen besmeurde wegen Kom ik talloze plat gereden kadavers tegen Die eens zo bontgekleurd in boomtoppen zaten Hoelang gaan wij door deze wereld uit te baten Waarschijnlijk tot we als mensheid zelf ten ondergaan Verwoesten wij hem en vervuilen met gassen Overtuigen wij ons zelf altijd maar weer Niet in deze schitterende wereld te…

je wiegt als altijd dun gesteeld op de rood oranje tonen van mijn innig geliefde klaproosmuziek tussen hoog opschietende siergrassen in de kleurige wilde bloemen plassen langs de bermen van de snelle weg goedendag omdat jij nu bloeien mag want de lichte waas van fijnstof geeft in vervuiling helaas geen jaarlijkse regelmaat…

zij heeft na eonen vervuiling het water gewassen kristal heldere druppels spatten schoonheid in plassen verontreinigingen en gif zijn eindelijk terzijde gelegd zij deelden zich uit in eten drinken en ongewassen fruit de opslag in vet is al benut door de werking van lever en nieren water gewassen voedsel geschoond mensen…

wij willen alles kopen verteren, consumeren bergen eten, stapels kleren een auto, een huis, veel vertier we kopen de luxe we kopen 't plezier als wij zo doorgaan met gebruiken, verbruiken de centen te ruilen de aarde vervuilen roept eerlang iemand "stop" gedaan nu met kopen de wereld is op…

wij hebben ze te vroeg gekapt voor vliegtuig weg en mensopslag als biomassa met miljardensubsidie vervuilen zij nog meer dan steenkool van weleer er niet bij nagedacht dat er miljoenen bomen en struiken moeten komen om co2 uitstoot in te tomen voor het klimaat is deze jonge aanwas nu al veel te laat onder de huidige stikstofdeken…

Vervuilend was het voertuig niet, waarmee de vrouw de man verliet. D'r vliegtuig imponeerde Lex. Per bezem vloog ze in de lucht. Ze keerde niet op deze vlucht. Hoe blij was Lex: hij werd d'r ex.…

Drie bladen wentelen rond de as gelijkmatig zuigen ze wind in de gestroomlijnde koker door een kluwen van kabels verbonden met fijne mazen het net dat verdeelt Groene stroom is verwekt in vallei of poldervlakte De baron die zich wentelt in blauw bloed zeurt over de vervuiling van de horizon de meeuw die zijn vleugels zou schenden Hij…

waarom dat water vervuilen ? hand in hand kan er veel veranderen wanneer stoppen uiteindelijk die verschillende zuilen, wanneer geeft eendracht meer macht, die vrede geeft en kracht…

waarom dat water vervuilen ? hand in hand kan er veel veranderen wanneer stoppen uiteindelijk die verschillende zuilen, wanneer geeft eendracht meer macht, die vrede geeft en kracht…

Ze zijn ongrijpbaar maar verloederen zijn geest zodanig, dat hij steeds met grote vreze vreest, dat Knoken Hein hem elke dag kan komen halen. Een doffe borstscheut verontrust hem nog het meest. Het lijkt een teken dat zijn hart eerdaags zal falen of dat de kanker in zijn longen zit te malen; je dagen zo te moeten slijten is geen feest.…