Alle inzendingen over Verwelkoming

brandende vragen reiken tot het zonlicht kleuren wolken zwarter waardoor het plengen aangenamer voelt kijk ze opspatten tot grote hoogtes terwijl de droogte gulzig haar gretigheid ontbloot en de druppels hartelijk verwelkomt…

Doe het maar uit angst: verwelkom vreemdelingen – in je eigen huis.…

ik heb niet echt een idee hoe de voorjaarsblues moet klinken ’t is niet het moment om een noot te kraken of hoe dan ook neerslachtig een zomer te verwelkomen ik kies voor breeknoten als een tweede kans van verwelkomen ze versnellen mijn wachttijd gebroken en wel maar ritmisch hollend naar een zomers gejubel en dan pas wil ik een blue note…

De bron waar je uit voortkomt, blijft een wezenlijke vraag. Het houdt de mensheid bezig, tot op de dag van vandaag. Een feit is zeker, vanwaar je ook komt, tijdens jouw geboorte, waren wij allen verstomd. Uit liefde verwekt en met liefde ontvangen, beantwoord jij, aan je ouders verlangen. Jij verkoos de schoot van mijn dochter, uit haar…

Voorjaar bracht teder. Warmte ontkiemde leven. Liefdevol begroet.…

Verwelkoming van de nacht met een goudgele maan.…

In het hart van de ogen, staat zijn ziel De krassen belicht Ik weer de sterren, maar verwelkom de nacht Laten we schuilen, tussen de regels om de stralen te ontwijken…

Verwelkom iedere nacht met al mijn toverkracht, en heb alles, iedereen in mijn macht. Dan na talloze mooie dromen laat ik de zon weer opkomen.…

met open armen verwelkom ik regendruppels die mij raken langzaam ronddraaiend in cirkels spetteren gemiste druppels op en raken mij alsnog opgaand in hemelse water dans ik me vrij…

Verwelkom dan zo een mooie nieuwe morgen.…

ons zelfs nog met bloed dood en verderf worden bijbetaald een oude rekening staat nog open jullie zullen eindelijk betalen met scheepjes gaan we de grenzen overlopen proberen we onze gram en recht te halen beter ons te verwelkomen…

langzaam loop ik jouw richting uit open je armen neem mij tot bruid verwelkom mijn wezen en neem mijn zijn kus af alle wonden en ontneem de pijn met jou zal ik de uren die eeuwig duren doden…

Vaarwel, triest verleden, ik verwelkom de nieuwe tijd. Vaarwel, donkere steden, ik raak de weg niet meer kwijt. Alleen, voel ik het web, mijn herinneringen gevangen. Ik ben blij dat ik jou heb, ...mag ik nog méér verlangen?...…

Hoe alles wil vertellen, wuiven naar jou toe hoe fijn, hoe mooi om jou te ontvangen hun waaiende pluimen vol zaad, de grassen en sprieten groeten mee op het station Ze overladen, verwelkomen of zwaaien uitbundig afscheid…

trek je het nog een beetje je was marinier, weet je en dan hangt je mond scheef, rechts doet het niet meer de ouwe hap zag deze attack niet aankomen, dat doet zeer met moeite verwelkom je de bezoeker met links en dat doet pijn, je was zo anders gewend…

voetje voor voetje uur na uur lopen ze in een eindeloos lange slinger vrouwen, mannen, kinderen opa’s en oma’s ontelbare kilometers, net zo lang totdat iemand de poort zal openen om hen te verwelkomen en te omarmen met vrede…

Vallende bladeren Verkleurde bomen De zon blijft langer weg En de regen blijft maar komen De zomer zwaait vaarwel Er komen talloze bladeren voor terug En met een adem, een zucht Verwelkom ik de donkere, grauwe lucht…

De taal slaapt je hoort haar stilte voor de storm het seizoen barst los wanneer het ochtendlicht gloort wordt zij ook in haar slaap gestoord met een vriendelijk gebaar verwelkom ik haar letter voor letter in een uitgesneden licht heft zij haar armen op ongemerkt ontstaat dit dicht…

ik schijn in het verdwijnen mijn laatste zon heb nog een aantal planeten als zegen weg te geven een universum vol onbekend leven in de theatrale afscheidsregen heb te veel gereisd om de man met de zeis te ontlopen zag hem in de ruit hij lachte in verwelkomen ook mijn dromen logde ik uit…

jij tekent de vrijheid balancerend op grote hoogte het kat en muisspel boven in de lucht intrigeert met grote snelheid scheer je langs zij aan zij totdat ik je plots verwelkomen mag onder het dak waar jij jouw jongen voedt…

Wat lach je lief, ik weet het; die lach zal mij nooit verwelkomen in het warmste van jouw wezen. Wat lach je lief en ja, ik weet het; ik zal me maar moeten intomen, want voorkomen is beter dan genezen. Wat lach je lief en JA! Ik weet het, we weten het eigenlijk allebei. Maar je lacht zo lief, zo lief naar mij.…

niet voorbereid op wat leven me zou brengen wanneer ik je midden een vuurgloed van beleven vond verliefd als ik was passie voelde branden toen jij mij in een oneindig duren ter verwelkoming kuste voeling kreeg met wat liefde heet in je bezieldheid vergroeide tijdloos één…

in de koffer van ’t verleden lees ik over alleen zijn en verdriet in de koffer van ’t heden vind ik innerlijke groei de geboorte van mooier kon het niet in de koffer van de toekomst liggen liefdevolle dromen, vol met uitdagingen in ’t verschiet ik verwelkom haar met open armen…

Met open armen verwelkom ik deze zoetgevooisde engelen in een overgave van openheid en laat me onderdompelen in een wereld vol poëtische schoonheid.…

Als de zon haar stralen heeft verzacht en de uitbundigheid van de dag is verstomd en weer een dag is weggekust geven de bomen met hun onbeweeglijk blad een oase van rust en de nacht alle lief en leed meeneemt in onze dromen wachtend op een nieuwe dag die ons weer jubelend zal verwelkomen…

adem maar de geur van het verleden verwelkom de personen die uit de schaduw van hun schilderijen treden voel de stenen loop het pad hun schreden hebben eeuwen eerder al die tijd gehad pas op het terras zie je de werkelijkheid in vergelijk is rembrandt 's licht een paar penseeltjes anders…

En elk moment verwelkomen met totale oplettendheid, dankbaarheid en respect.…

Impressies van vertrouwde geluiden ebben langzaam weg.. in de verte verwelkomen hun echo's nieuwe klanken die zich mild bruisend laten schonen. Bruuskerend de werkelijkheid in de voortzetting van hun dromen.…

Speel met de zon In je haren, Met het zand Tussen je vingers, Speel met de gedachten In je hoofd die woorden Worden, woorden om te horen, Regels om te zien, Verzen om te zingen - Speel met het mes Tussen je tanden, 't Is bittere ernst, Want in de verte Wacht de groeve Van een bij twee Die je in de aarde Verwelkomen…

Speel met de zon In je haren, Met het zand Tussen je vingers, Speel met de gedachten In je hoofd die woorden Worden, woorden om te horen, Regels om te zien, Verzen om te zingen - Speel met het mes Tussen je tanden, 't Is bittere ernst, Want in de verte Wacht de groeve Van een bij twee Die je in de aarde Verwelkomen…