Alle inzendingen over Verzameld werk

----------------------------------------- Uit: 'Verzameld werk', 1976.…

. -------------------------------------------------------- Uit: 'Verzameld werk', 2000.…

. -------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

. ------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1984.…

laat je geest eens dwalen door vlammende verhalen uit de open haard het beuken blok net achteloos gedropt vertelt zijn laatste uur reeds danst de rook in smeulende herinneringen opent vuur de eerste jaarringen sist en knettert namen in een knisperende vonk strooit spetterend wat anekdotes rond in het verzameld werk van meer dan…

Voordat mijn gedichten zijn verjaard tot voorbeeld van het een of ander, mijn talenten zijn vervallen tot verzameld werk, wil ik bij jou zijn. Voordat het licht uit mijn ogen sijpelt, mijn huid verdort tot vel, voordat ik al mijn goud veranderd heb in lood, wil ik bij jou zijn tot de dood.…

WERK Deel 2, 2004…

. ------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 2010.…

Voorspeld: kinderen (drie), teckels (twee), bridge, anjers, Verzamelde werken, testament. Ik viel. ik liet mij liggen. Als een slagroomtaart in de regen. Ontdubbeling, het is een woord (van in den beginne?)…

. -------------------- uit: verzameld werk…

. -------------------------------------- uit: 'Verzamelde werken', 2002.…

Ik was verrast, Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan, Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan.' --------------------------------------------------------------- uit: Verzameld Werk van P.N. van Eyck (1887-1954)…

. ----------------------- uit: 'Verzameld Werk'.…

Ik zag Cecilia komen op een zomernacht twee oren om te horen twee ogen om te zien twee handen om te grijpen en verre vingers tien Ik zag Cecilia komen op een zomernacht aan haar rechterhand is Hansje aan haar linkerhand is Grietje Hansje heeft een rozenkransje Grietje een vergeet-mij-nietje de menseëter heeft ze niet gegeten ik heb ze niet…

Gelijk het gonzend bliksemen van motoren, waaraan een mensen-wil zich-zelve riemt, het ondoorgrondlijk- ijle wil doorboren tot waar de blik van Gods oog doorpriemt; neen, gelijk licht in licht : gelijk een kaarse zo karig, dat de zonne haar doorvreet van 't vroege groenen tot het late paarsen maar die haar kleinheid onverdoofbaar weet;…

Volmaakte vreê van 't landelijke rusten: een brief, een boek, en dan de grammofoon... Het grasveld is geschoren, de einder schoon, de vijver uitgediept, geregeld onze lusten. De zwanen varen traagzaam langs de kusten, Loh'ngrins onzeker van der Jonkvrouw' woon, maar God woont hier met zijn papieren kroon, en deze rust is een volmaakt berusten…

'Geef mij eenmaal, het deert mij niet hoe kort, De vrede van een hart dat niets meer schort.' Zo bad ik, toen ik jong was, in mijn nood. - Is, wat ik vroeg, iets anders dan de dood? Maar ik wist het niet en, achter tred en lust, Was 't ene, dat ik steeds begeerde, rust. - Nu, wetend dat mijn hart het leven wil Wordt de oude ontbering eindelijk…

Sint Niklaas appelbaas uit het land van Waas heilige Paus die ging lopen uit een deeg van spekulaas kom ons toewaarts heilige Klaas wij die wachten op een heel klein beetje honig Zie ons lippen droog niet van 't bidden is het wel van heel veel kou lieve Paus lieve Paus Laad uw ezel laad uw neger laad uw knecht - appelbaas…

o Vrouwen-leed in liefde-ontvangen en leven-telen, dat, dankend om een lange blik, uw wee vergéet: hoe brandt geen schaamte, hoe stokt geen traan in mijne kele om de eigen-baat'ge schamelheid van eígen leed?... - Want gij en kent geen minne-duur, dan stil verduren dat kere steeds in smárt wat wierd in heíl bemind, - gij die, wen ge om 't gekreun…

In de mist is trage een os met een ossewagen stappend naast de mist nooit mist zijn maat de os van de ossewagen Uit de mist in de mist met de hortende wagen dut de wagenvoerder zich niet vast in een spoorloze slaap Achter aan de wagen drijft lantaarnlicht een geringe wig van klaarte in de donkerdiepstraat…

Vreemd, dat eenzelfde huis bevat ons beiden en toch, wij durven ons niet af te scheiden, wij durven niet alleen zijn, niet te spreken dan lippen bevend, die niet open breken, begonnen klagen, wenkende ogentroost, gloed van een wang, die om zijn blozen bloost, handen, die groeten, blikken van verzwegen ontroerd zijn, zuchten als uit vuur gestegen…

'k Ben eenzaam-droef, in 't geel-teer avond-dalen... Door 't open venster hoor 'k de donzen val van klamme bloemen in kristallen schale... - En 'k weet niet of ik haar beminnen zal, in 't stil en licht bewegen harer leden, en hare goedheid in mijn vreemd bestaan... 'k Ben droef, en 'k hoor haar stille voeten gaan, en haar…

Ik weet niet wat ik heb gedaan, ik weet niet wat ik heb geleden, om uit de huizen van 't verleden weer naar een liefde-feest te gaan. - Deze avond draagt op plane vlerken het wegen van een milder tijd; En 'k voel mijn blijheid in me sterken bij 't staren in úw tederheid. Ik weet me zo beraden rusten, o schone, in ons verénigd-zijn…

Maak een beeld, schep wat licht en een vlak. Dan een huis, naast een dijk, laag, onder korenblauwe luchten. Het is etenstijd, onverbiddelijk heden. Het volk trekt over de velden. Honger vindt de kliek opgeschept. Genoeg voor picknickdagen, maar te karig voor de velden van verschroeiend licht en stugge aren. Een oerbeeld van de eenvoud…

DODIJNENDOM Tussen verschoning en overjas de gepoederde hoop, de dracht, de klokkende buik, de lebbige lach. Achter de hand. Psalmen en gesnik. Er is een pak voor ieder leven. Plunje. Boel. Paradekleed. Ieder is gelijk de ander andersom in hem gekleed. Rokend. Leppend of onthoudend. De mens is zijn bef, zijn lus, zijn trens, zijn pat…

Nu is ooit niet langer later en eens evenmin straks. Waar we zijn, zijn we, waar de bladzijde openvalt en alles telt en alles ziet elkaar en alles wordt meer dan er al was; nu dragen we de wereld in handen, lezen we geschiedenis, zo een- voudig is het. Hier wordt een huis bewaard, daar woedt een oorlog, de intocht van beelden stopt nooit…

Tussen regels Met woorden die Ik na langdurig Zoeken vond Ga ik op zoek Naar wat ik Te zeggen heb, En ontdek dat De juiste woorden Mij ontbreken, Dat ik zelfs In mijn diepste Verlangens alleen Maar zwijgen kan…

. ----------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2007.…

we zagen hoe de takken van de eik en de linde elkaar raakten het gedruis van de bladeren voerde onze fluisteringen teder met de lentewind mee we waren slechts de ruimte die we innamen tussen de bomen en in ons sliep de verzamelde tijd…

Na een vakantie van een week of zes Gaan binnenkort de scholen weer beginnen En komen dus de leerlingen weer binnen, Maar die zijn dan totaal niet bij de les. Die zijn, van hun vakantiewerk doodmoe, Meteen al heel hard aan vakantie toe.…