Alle inzendingen over Vliegende Hollander

De Waal krijgt nu reeds 't vliegend sch....…

Mijn lopend onderzoek naar zittend werk staat op het punt -na een vliegende start en een staande ovatie- stil te vallen. …ik lig er wakker van.…

Het steenkoolduits van wijlen Rudi Carell, lacherig door de Hollanders ontvangen En door geen westerbuur ooit te vervangen. Want hem verstaan, dat kon elke Duitser wel.…

In een woestijn van gedachten Kwam een wervelwind opzetten Terwijl hij mijn hart zou veroveren Vergat ik wie ik was En stond ik verstijfd Ten midden van vliegende zandkorrels…

Vogels zuchten Onder t Vergezicht Plots is hij daar Die aanzuigende lucht Een gevleugeld Vertrek naar lengend licht Samen vliegend in de V van vlucht…

Hij gaf mij Parkinson om mij tonen dat ook ik val onder het gewone een mens als iedereen met zwakheden en talenten Dat is alles wie ik ben vliegend als een vlinder stekend als een bij jij blijft de grootste een voorbeeld voor mij…

Hollanders zijn trots op hun verleden. Kinderarbeid, doodstraf zijn historie in een modern verzorgingskolonie. Ach, slavernij is ook lang geleden. Toch moeten Polen hier werk verrichten. Staan bij de voedselbank rijen mensen. Gaan we stap voor stap voorbij de grenzen van humaniteit en naaste plichten.…

De zeggekorfslak, de koudwaterrat, De steenkoolhagedis, de rolmopsbever, De stropdas, de gevlekte potloodkever, Het vliegend varken en de wandelpad, Ik schud de gekste dieren uit mijn mouw En zo voorkom ik alle wegenbouw.…

Nu is ze de moeder van vliegende vissen.…

luister, een vliegend doorwaakte uil met nacht als sprakeloze schemer het doorbreken van gemis tot woordeloos vervoegen overal klank en verbeelding, nergens betekenis bij wijze van spreken…

SAMENSPEL EN ORGANOTIN Het binnen buiten plaatsen zien oplossen en stromen naar een rustige plek in de haven Het is verdund, minder giftig tussen zeilboten en vliegende vissen…

bijtje, heb je hooikoorts of allergie, de nectaritis of een stuifmeelknie... vloog je domweg tegen een boom, je vleugeltje lam en angelsyndroom... heb je griep of een meeldraaddarm, een zoem in je hart of een stamperarm... kreeg je een mep voor de vierde maal, geen zonnig bestaan en een bijnierkwaal... geef dan de hoop niet helemaal…

Het leven sloopt de geschiedenis van een polder en bouwt zichzelf een slaapplaats een sprinter passeert onderbroken grijs De Wadden een half affe verzameling woonblokken waarvan zelfs de voegen rood zijn gekleurd op de grens van vertier liggen sloten aan de erfgrens straks achter elke woning een boot heet wonen aan het water als…

Ik heb de laatse tijd last van harde titels Het knopje in mijn hoofd wil maar niet om Ik zie mensen steeds maar weer De plaats innemen, door voorrecht verleend Zwijgen anderen niet dood maar bewusteloos, Dat is de kracht van de bank Echter, de massa zit op de tribune. Ik besluit heel bont En maak mij niet dik Patatje oorlog Colaatje, allicht…

Plastic zakken vliegen door de straten. Ik houd me amper staande op de stoep, ontwijk intussen alle losse troep. Maar toch ben ik een beetje uitgelaten. Ook al beleef ik angstige momenten, ‘k geniet toch van het spel der elementen.…

Mijn tante Eugénie liet mij paardjerijden eerst op de knie en later op haar rug, ik was drie in het klooster, waar ze woonde Ik hield haar stevig vast door de gang van het convent gezeten op mijn zwarte ros "Genieke" hinnikte zij mijn spontane lachen los Ik draag haar met me mee en soms als ik mediteer zweeft zij in mijn zicht onverwachts…

heten ze met bijna drie meter spanwijd al twee jaar in de oostvaardersplassen zie je ze 's zomers niet meer verkassen inpoldering in de flevo lijkt een feit boven moeras hoog in de boom stil afgemeerd moest ons gezag weer weten wat ze schransen vanwege de resten muskusratten jonge ganzen zijn ze door faunabeheer nu al geïntegreerd privacy…

na ruizelen en suizelen op warme zomerdagen lijk je nu toch eindelijk te ontwaken toont nog met ingehouden adem je opgespaarde kracht pas als jij weer bolle wangen lacht waait de rode stormvlag dan zie ik mijn muze weer laveren op de vlagende wind in een vliegend flaneren waarbij haren hoog staarten en je jas openslaat om krachten…

De vogel hangt doodstil in de lucht Ik pak 'm met beide handen vast en laat m'n voeten van de grond los. Het is een eigenwijze vogel die niet van z'n plaats wil gaan, een vogel van steen die niet wil bewegen. Ik hou het niet lang en laat uiteindelijk los. Val lang naar beneden en raak dan de grond. De grond is zacht, is van mos,…

wind blaast ogen blind in zand verdwijnen schelpen meeuwen scheren vrij…

Licht of zwaar maakt vandaag eens geen verschil. Boven vliegt een dot blond haar en onder zwijgt het luchtig stil. Aan de hemel dreigt geen wolkje, in mijn hart geen rouw In gezelschap van het vogelvolkje vliegt er boven mij een vrouw. Aan het horten van haar vlucht kun je merken dat ze talmen moest en bij haar afzet met een zucht hield…

De plichtpleging hangt als stille troef aan de wand. Grijs, licht en donker. Vooral donker. Stramme olie kruipt over land. Koud, zoals het weinige warme weerloos is. Seconden gaan traag, zodat niets blijkt te zijn wat lijkt, zoals de Blauwste Maandag. Zoals vandaag.…

ik zie je als mijn zomer berijd de lente als een paard stijgbeugels zijn omgekeerd geaard ik houd je warmte vast als jij weer galoppeert schuur langs je flanken je steigert als ik je heel plotseling diep penetreer we rijden samen in gestage draf versnellen dan de pas gaan in vliegende galop met af en toe vertragen om elkaar wat…

Antwoord ligt verscholen, gewoon In de normaliteit Persoonlijk ben 'k dol op 'De Chinees' zowel 'afhaal' zonder vleermuis >>> Als ook in het restaurant, eveneens maar zonder 'vliegende consumptie' Inmiddels weten wij ruim een jaar DAAROM...!…

woorden wevend weergegeven in vlekkende samenvloeiing pennenstreken met vliegende vlindervleugels in liefste mijmeringen als altijd achterhaald door dichterlijke drang zwijgt ze zinnen zoekend wellicht wetend waarom…

Vliegend in het rond vlinders om me heen blauwe lucht, de zon zo fel geen haat of verdriet geen jaloezie of angst alleen liefde waar bevind ik me? in mijn dromen een plek alleen voor mij…

De waterkant, met spiegel van de zomer bood weinig soelaas tegen de innerlijke onrust die zomermiddag op het adolescentenkamp voelde ik de heimwee dieper dan ooit naar het land waar ik geboren was als klein kind verkocht aan Hollanders maar door ‘t Indische bloed in mijn aders stroomde rivieren van weemoed voeren zielenboten tegen de wind…

spanningsboogjes van een aantrekkende wind nog verstond ik je maar langzaam ging het geluid van je woorden verloren samen op de dijk zwoegen en optornen tegen een aanwakkerende storm striemend jaagt regen in grauwgrijze vlagen slaat water kapot op beton wij draaien de koppen niet om nooit heeft natuur en geweld het trotse in hollanders…

Ik was nooit echt je kameraad tenminste niet op zondag jou club is rood met wit die van mij niet mijn club is roodwit ook zo iets in een ander land geen vijand hief de hand een Hollander schreeuwt spuugt en kankert en eet haring Je club wit rood en andersom slim dom waar ging het ook alweer om en we zingen springen…

Eindelijk was er hoop voor haar, op valentijntjesdag zowaar kwam de redding om de hoek want de heuvel kreeg bezoek van de vliegende sigaar.…