Alle inzendingen over Vluchteling OR Mensen

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Zieken die zuchten en mensen met veel verdriet om een afscheid, bloemen die verwelkt zijn door de grote hitte en gevangenen en vluchtelingen zonder moed. Toch is het leven meer: de roos is mooier dan de roos die wij nu zien. Het licht vlamt over de heide en zet ze haast in vuur.…

Ik zie een stroom stroom vluchtelingen Drommen mensen strijd en oorlog ruzie in de rug Over hen hoor ik ongepaste taal woorden,kreten,dingen Onder het mom van vrijheid van meningsuitingen Waar kan ik met vrede komen? Nu...past me zwijgen? zwijgend dromen?…

Men pleit nu voor een generaal pardon Voor uitgeprocedeerde vluchtelingen. De noodopvang in christelijke kringen Is eigenlijk niets nieuws onder de zon. Misschien wordt er bij u ook aangeklopt Omdat u onderduikers hebt verstopt.…

Waarom zou de duivel niet nestelen tussen vluchtelingen? al hoor je zijn sissen niet en blazen tegen de wind in hij weet niets van grenslijnen evenmin obstakels omdat hij evenzo onzichtbaar isssss...…

Vluchtelingen van ver Ze dromen van een land waar ze veilig kunnen wonen. geen land met oorlog en geweld Maar een land met vrede. waar je kunt zeggen wat je wilt!…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Wat te denken van een prima oplossing, neem een paar vluchtelingen in dat ( te ) dure kantoorpand, want ZIJ werken buiten en krijgen betaald, de vluchtelingen STAAN buiten, ongewild.…

verdwijnen Treedt de oorlog In via de verbannen vluchteling Die ons doet confronteren Met een verdwenen kant van het bestaan Alleen in herinnering leven beelden voort In de kern is de vraag Wat is verantwoord…

stopt als het jou naar eigen goeddunken uitkomt of als het voordeel oplevert hoe kan het dat het principe ‘eigen mensen eerst’ mij de wrange bijsmaak geeft van een grauw en grijs verleden helaas zijn principes nu eenmaal zo flexibel als een slang…

Daar stelt men zich niet open uiteraard voor vluchtelingen zonder huis en haard.…

een oord waar haat voor goed verdwenen is, waar mensen elkaar schragend dragen waar niemand meer pamfletten schrijft op oproer uit te dagen. een land waar eendracht groeit in woord en daad waar niemand meer wordt uitgestoten of gevangen maar vluchtelingen van overal hartelijk worden ontvangen.…

“Ik weet het wel: het leven is heel duur, En veel gezinnen zullen het niet redden, Voor vluchtelingen zijn er niet eens bedden, En alles wordt nog slechter met het uur. Mijn naam is Rutte, ik ben uw premier, Maar helpen? Hoe dan? Ik heb géén idee.”…

Ik luister, helaas heb ik geen antwoord Mijn lieve kinderen; ik ben gevlucht en heb gevochten en nog steeds ben ik aan het vechten voor mijn ideaal om oma te worden Mensen wees aardig tegen me geef me gewoon een leven want ik wil niet veel Alleen een oma zijn….…

Vreemd.... Kijk mij goed aan wat is er vreemd aan mij mijn zwarte ogen of bruine huid wat is er zo vreemd aan mij? waarom noem je mij vreemd? Ik spreek jouw taal en gedraag me zoals jij dus wat vind jij zo vreemd aan mij Kijk goed en dan weet je dat jij en ik niet vreemd zijn voor elkaar Wat ik meer heb dan jij is de helse pijn van…

wijken van achterstand door voetveegvolk bemand langs hun verveloze deuren ontsnappen vreemde geuren in land van hoop geboren vluchtend vogelvrij verloren zonder pardon gelegitimeerd statenloos uitgeprocedeerd…

Denk je eens even in: ´t is oorlog in ons land en ja, ik weet wel ´t is je moeilijk voor te stellen d´r is hier immers bijna nooit iets aan de hand en als het wel zo is kun je een hulplijn bellen Maar doe je best, gebruik desnoods je fantasie: je zit heel rustig op je tablet wat te zappen dan breekt de pleuris uit: een oorlog, ´n pandemie er…

nog altijd ontmoet ik mannen en vrouwen die iedere dag of nacht, soms in het zweet, rouwen als slachtoffer van toen; wie had dat in '45 nog verwacht "nooit meer" zeggen we op 4 mei en gedenken dat vaak ook in stilte ik ontmoet "de ver van mijn bed show" en kilte, zelfs vernederende woorden nu ik zoveel mensen zie op de vlucht voor…

Kinderlijfjes spoelen aan Van boten die zijn vergaan Mensen met de moed der wanhoop Voor een oorlog op de loop Crisis Europa voorbij Koppen alle kranten blij Alsof we blij kunnen zijn Mensen verdrinken per dozijn Hoe moet ik dat met welvaart rijmen Hoe kunnen we de wereld lijmen Hoe komt het ooit nog een keer goed Ik weet echt niet meer…

mijn kleine kleindochter ruikt lekker en ze is zo mooi ze kletst al wat maar niet over dat jongetje wat iedereen nu ziet op die vreselijke foto aangespoeld op het strand van de vrije wereld, hoe erg maar zo kwaad ben ik ook hoe kan dit,en hoe stom kan je zijn?…

dit is een gedicht dit is niet voor kinderen dit is de zware regenbui van vandaag terwijl we schuilden helemaal in rookwolken onfortuinlijke fietsers vol in de regen zagen we voorbijfietsen we hadden het over vluchtelingen ook over heel vroeger net schuilend voor de regen met onze dodelijke sigaretten lachten we…

Kom ga met me mee even weg van al die mensen zonder huis zoekend naar een toekomst die uitwijken en inboeten hun leven in de waagschaal wij zoeken een plekje zonder krant of journaal leggen ons een lange tijd neer in het gras dat is wat ik wil alles even achter ons laten we de dag zwijgen we nu stil willen in onze dromen vrede…

Mia kleindochter van mij je bent 6 maanden ik doe alleen iets voor jou zoals je je voetjes opeet en wat ligt te lachen spartelen maar dan zie ik de visser die hysterisch roept als hij een baby levend uit zee haalt die nog net leeft op de vlucht zo blij is hij weet ik zeker dat is Mia terwijl ze dat helemaal niet is…

de Middellandse Zee de Egeïsche Zee en stuurloze rubberbootjes en aangespoelde kinderlijken en stapels reddingvesten en immense chaos en toegeworpen broodhompen en norse politiemensen en haveloze massa's en hoge hekken en rollen prikkeldraad en propvolle treinen en warme welkomwoorden en wir schaffen das en Keulen en modderige barakkenkampen…

De grootste zonde die we kunnen begaan in deze tijd als het gaat over onze medeschepselen is niet door ze te haten maar door onverschillig voor hen te zijn ze als pionnen op het schaakbord van het politieke spel te verplaatsen en in wollig taalgebruik hun pijn weg te praten dat is de essentie van onmenselijkheid.…

er waren vogels met veren van onweer en dreiging er waren uitzichten die alleen jij hebt gezien er waren oceanen van wachten er waren stromen van het leven die je leerden mee te bewegen er waren kersenbloesems die spraken van geboorte leven dood en wedergeboorte er is graniet en goud er is smelten en bevriezen er is binnen- en buitensluiten…

de tocht langs zwarte zeeën en vreemde rivieren voert niet naar de plaats waar alles weer goed komt waar zwaarte in gewicht te vangen is een handbreed aan dagen laat vroeger stapvoets over de brug verdwijnen naar de overkant van verloren tijd een bittere schreeuw vernielt de keel: bevestig ons…

wie geen huis heeft loopt langs dichte deuren en gesloten vensters zonder huis slaap je buiten en ontwaakt met ogen tranend van het harde licht een mens zonder huis koestert zachte dekens een schuilplaats om in te huizen wie geen huis heeft kijkt door smalle kieren kent de pijn van het vaarwel zonder huis raakt een mens verloren…