Alle inzendingen over Voorbij het open raa

van de nog herkenbare man stolt rood in elk opgehoest woord zijn trage handen bewegen dun de leeg geschreven bladzijden het wachten daalt - nog een laatste dag - in een vage, verre glimlach op blauwe lippen en in ogen zonder morgen langs zijn oude mond hecht een schim de smalle klinkers aan schemerzilte pijn aan grenzen voorbij…

Het harde, houten luik is dicht en daar achter is de dag met zijn parel-gouden licht; daarachter de bomen, de bergen, de wereld, de wind, de mensheid: man, vrouw en het fijne kind; daarachter de zon, daarachter de maan, daarachter de zilveren sterren; ook Vlaanderen, nevel-blauw, en God. Het leven is nabij en verre; het hart des levens…

Het strevend beeld mijner jacht naar gouden, hemelse zin: God is einde, Diana mijn begin. O, de spannende smart van de menselijke boog, de pijl-parabool, grote vlucht van mijn hart. Maar God is hoog. Vaarwel, vaarwel, het bruine bos; het was wel liefde, geen zonde dat ik God schoot de zuivere wonde: boog, boog, gij zijt nu krachteloos en…

Sonnet Vonkende God, of geest van Godes naaste neven Die hart aan hart met vuur gezuiverd innelijft, Waarin uw gouden grift gloeiende wetten schrijft, Daar niemands wil af schrikt, of tegens denkt te streven; Onttern mijn borst en bid de voedster van mijn leven, Die met een zoete wind mijn teedre zinnen drijft, Zo lang tot op mijn hart haar…

Bang te ontwaken slechts nog mijn ogen open en het is voorbij…

Met open mond schiet jij voorbij. Jouw parfum gaat als een walm rond. Maar zo snel vervliegt het door de wind. Als doel schiet je langs mij met open mond. Een opvallend sieraad bedekte jouw hals. Je schiet voorbij als inspirerend metafoor. Met open mond zonder opzichtig te staren! Galmde je uiteindelijke zucht tegen mijn oor.…

We voeren dezelfde strijd jij en ik we houden elkaar vast ik jou en jij mij en we beseffen allebei wat niemand weten kan ik zoek mijn betere ik omdat jij zegt dat dat het beste is de woede die ik voelen kan jij vindt dat niet oké jouw pijn is meer dan ik kan dragen als niet zo lang geleden woedt er die onmacht weer mijn kracht…

is het voorbij als de wijzers vastlopen vast geroest aan levenloze tekens het leven - wat is dat eigenlijk - raast voorbij ik vang weleens een glimp op een lichtflits niets om vast te houden ik vertraag het razend verlopen van de tijd kamer voor kamer breek ik de stramme geest open ik open de vensters en zie een landschap zonder…

Pluk de dag, want voor je het weet: is het avond!…

En nu? Weer de schrik van 'Nu', die mat onder ons -- die steeds weer wegschiet.…

Zelden heb ik open voor een mens zo open als voor jou gestaan...…

de dood zo dichtbij, voor je het weet zijn het allemaal dromen, het geld voor jou maar ook voor mij, ons kan het allemaal overkomen, zijn wij eerlijk of achterbaks, zijn wij tevreden met ons leven, zijn wij oprecht of toch te laks, was ons niet openheid van mening gegeven, was ons niet openheid van mening gegeven.…

Langs de tramlijn van mijn begeerte zie ik haar staan bij elke halte met open glimlach en armen staat zij daar vol engelengeduld en liefde slechts twee haltes zal ik plagerig aan mij voorbij laten gaan om dan alsnog heerlijk achterop haar fiets te gaan zitten…

een korrel zand schuift traag over het duin een zuchtje lucht perst zich door een kier een straaltje licht vindt de weg naar buiten alles blijft open niets wordt gedicht…

mijn gevoelens ontbloot kwetsbaar opengesteld meteen gestorven een vroege dood na wat jij me had verteld toch nog steeds geen spijt het is goed zoals het is ik moest het gewoon even kwijt het moest uit die gevangenis opgekropt, weggestopt deed het te veel pijn nu opengelegd, niet meer verstopt lijkt het minder te zijn…

Ik schrijf vloeibaar mijn hart Open al wat ik voel Kom maar, kom maar naar mij Jij bent heel apart Ook al ben ik koel Voor jou ben ik vrij.…

morgen duw ik de klink naar benee gooi ik alles open, maak ik entree…

in het frêle ochtendlicht contouren van de prille dag het bespeelt de meibomen rustig balancerend op de wind het draait de deuren open van donker naar licht waarin mensen ontwaken in de spiegeling van eigen creatie de dag trapt af in wiegende beelden vloeibaar wuivend over de schoonheid van het landschap…

er is geen keerzijde van de medaille zij is de leegte in mijn gedachtegoed de ommezijde komt mij niet eerlijker over mijn beeldvorming beschreven in het nu is de realiteit van de dag waarom zal ik dan keren mijn toekomst staat open waarom dan de ontmaagding van die andere zijde gedane zaken nemen toch geen keer mijn dingen zijn grijpbaar…

Daar in de kerk een schreeuw is opgemerkt open gaan ze zeker dus drink wat uit een glas of beker drink op de wereld drink op mij de wegen gaan open dat maakt u blij lezen en leren ik zal u eren maar neem nog wat zo zeker dat er meer is wij in het zwarte gat.…

Toen die nacht dat alles donker was toen liepen wij samen op het leven af daar waar dat licht al zo lang schijnt door eeuwen heen zijn wij gegaan opnieuw geboren onder de zelfde maan ga en beleef vlieg mee en geef het door we zingen samen in koor we zingen zijn niet gevallen wij zijn de engelen iets wat aangepast alleen de demonen…

niets is wat het was niets is wat het lijkt niets is wat het zal zijn…

Een hart zo vol van pijn, zal er dan geen enkele opening zijn?…

Men zegt: da’ k het hart op de tong draag, echter, neen te zeggen tegen een vraag, vergt nu net iets meer moed, dan het gewicht van het hart op de tong!…

Zal er voor ons ook een opening mogelijk zijn.?…

blad na blad knop na knop seizoen na seizoen staat de deur richting de eeuwige slaap te wachten geen deur blijkt open te zijn broeder wolf zuster maan alles beklijft en vergaat…

morgen gaat voorbij als met een diep geslagen kloof tussen niets en anders in, word ik niet meer dan geloofd in wie ik ben. en wreekt de tijd zich in minuten, geen idee waarom men altijd lacht wanneer mijn voeten kraken. de dagen zijn te vaag om zich voldaan van de lange nachten te onderscheiden, het leven is…

demonen in het labyrint wil ik met je wonen het goede verspreiden en klonen laat de rivieren van haat verdrogen waarheid zien in ieders ogen die de verbeelding kan beloven te dromen op school leren ze je het woord allochtoon in de kerk leren ze je een sprookje op het werk voor je loon Je bent iets of niets en zo gewoon abracadabra Open…

Na maanden uitstel kwam het er van de week eindelijk van, er kwam een nieuwe grutter is ons stadje, precies degene die we ook al bezochten om de paar weken, en nu dan in de buurt. Acties waren aangekondigd in de vorm van; op dag 1 krijgen alle 250 klanten een bos bloemen. Dag 2 enz enz. Nietsvermoedend lopen wij gisteren het winkelcentrum…

Openbaar Is algemeen publiek notoir. Het wordt dan zo gezegd Als het ware blootgelegd Of kenbaar. Het gemak Van het gemak.…