Alle inzendingen over Vrijheid OR Emoties

ik heb de lijnen van je leven gebeeldhouwd door transparant licht te kleuren met emoties uit jouw gezicht een heerlijk genenpaar als basis in de warme bescherming van gezin en kinderen onbezorgd opgegroeid en tot bloei gekomen toch schaduwden al snel stukjes vrijheid die jij moest opgeven om met eigen kinderen in harmonie te leven…

Emoties en verdriet, als een mat geweven. Ongeloof en twijfel aan klanken gegeven. Uitvluchtoord van eenzaamheid. Gebonden in gedichten. Snakkend naar de vrijheid, Geduldig in al zijn facetten van bescheidenheid.…

weer genieten die ik mij verworven had in het negeren maar ze bleven het proberen jij haalt nu emoties boven die ik plaatsen kan ik was jarenlang zo bang want ze aasden in mijn ogen enkel op mijn ondergang…

ik weet dat jouw lach de jaren overleeft jij hebt harten beroerd emoties losgeslagen die voorheen vrijwel geen reacties gaven handen gereikt sferen en stemmingen geladen in een wonderlijke parade van intens plezier waarbij grenzen vervagen omdat liefde alles kan dragen het is de ultieme vrijheid die straalt uit je ogen waar lichaamstaal…

Mocht jij je ongelukkig uitdrukken een lach waar een traan meer op zijn plaats is het is je al vergeven jij bent een jonge toon een nieuw verlangen ik heb het al die tijd geheim gehouden maar jij ruikt de herfst in Amsterdam als een muzikale bondgenoot de nevels en de ochtend regen het verse brood bij het kanaal een woordenzwerver…

Ik hou wel van een huppeltje in een sonnet voor mij hoeft een sonnet niet streng te wezen ik hou wel van een jongetje met een pet ik hou wel van het pimpelen van de mezen ik maal niet om het wapperen van een vlag voor mij hoeft die niet strak en stijf te hangen ik hou wel van verrassingen in mijn dag ik word niet graag door protocol gevangen…

Dat je mag groeien zonder boeien Het leven is mooi buiten de kooi Waarin je bent gevangen kom..... Deel je verlangen…

heel hoog in de lucht of diep onder water altijd voor iets op de… vlucht ik ben wel onzichtbaar dus best moeilijk te vinden voor velen… ongrijpbaar maar voor wie me wel vindt met durf en volharding zal streven zoals wind op zoek naar iets mooi zo vrij als een vogel verlost van zijn… kooi!…

“ De dromer berijdt onbeperkte vrijheden en gedachten zonder bit “ Camu…

ontstaan uit zwarte inkt waarheden die ons willen bereiken wat we liever ontwijken als versteende emoties om het niet kunnen begrijpen Er zijn vlaggen eensgezind wapperend in de wind met oranje lint ze zijn net zo stil als de stenen net zo stil als ons in sprekende betekenis omdat het onze vrijheid is dat we vieren mogen opdat…

Opeens ben je de weg kwijt Draaien met de kaart maar niets wat je herkent Een jungle heeft geen paden En je zult vallen als je rent Terug je wilt terug Naar een plek waar je nooit bent geweest Terug naar de wereld En daarmee verder terug En waar is dan het kruispunt? Leuren met je ziel en denken aan verkopen Is een luxe, niet een zonde…

zou willen dat de tijd jou niet raakt met de volle kracht van de seizoenen regen, ijs en wind, maar jij wil groeien dat snijdt het oude hout, sterft het jong loop groen en spichtig uit men komt binnen, doet de brillen af veegt de plotselinge aanslag van het glas kiest wat men drinken zal om later te vertellen dat men van buiten naar binnen…

Maar dat gevoel geeft me nu kracht een nieuw leven te gaan leiden nu ik op de vrijheid wacht het oude te vermijden.…

ga maar slapen laat jezelf even gaan en droom droom de vrijheid die vanzelf zal bestaan…

O wereld van het licht mijn angsten en mijn hoop mijn brandende verlangen doorbreekt de bliksemschicht op het ritme van mijn hart voel ik het leven kloppen de geuren en de kleuren mijn denken is ontward mijn zinnen nu ontwaakt zal ik alleen maar zijn ik hoef nog slechts te leven zo door het licht geraakt…

gekooide wilde vogel lijk je sprak mijn moeder jou bevrijden is mijn hartewens maar ik weet niet hoe angstig als ik ben dat je nog niet kunt vliegen nu je jezelf gekooid hebt roep ik je toe vlieg dan……. ik kan niet vliegen mamma vanachter dichte tralies smeek ik meeuw om raad zij huilt regen en neemt een duikvlucht naar…

woordje van jou tegen de drank en de voortschrijdende dementie weet niet meer wie ik ben voor jou waar ik eindig en jij begint me in de morgen samenraap nog steeds verbaasd over uit hoeveel stukken ik besta je mag me ook laten, meis een roestbruin aapje met rheuma in een schuddende boom op een berg die een vulkaan blijkt te zijn zich…

glijdend als een zwaan vaar ik sereen over zee genietend de rust…

ballonnen dansen op de wind mee naar de zon vrijheid in kleuren…

het scheurde mijn driedelig grijs volledig aan flarden nu terug bij af draag ik stoppels in plaats van de stropdas of het me staat zal me worst wezen het voelt in ieder geval een stuk meer mezelf…

banen verkleuren ezelsoren steeds groter tijd voor nieuw behang…

die stappen waren te groot voor de maat schoen die haar ten deel was gevallen zevenmijlslaarzen benen oneindig door over dor en leeg en kaal onverstoorbaar evenals de zon brandt het verlangen almaar dieper de uitweg uit het doolhof lijkt hopeloos verborgen troostend de schaduw totdat de zon zakt en de te kleine maat haar brengt…

net even anders dan de gemiddelde mens is zo gek nog niet [senryu]…

Herfst... is sluitstuk de uren van het licht geteld We zijn -met onze ogen- door het boek dat jaar heet gesneld Weer was er strijd zonder enig held werden kinderen heimelijk geboren Weer bliezen politici van hun hoogste toren werden er meningen gegeven oordelen geveld Weer werd er door jonge meiden op plein en plek geginnegapt…

die zich een dag vogel wensen en daarmee de vrijheid in cirkels te vliegen te wentelwieken of in V-formatie Ja, de mens die zichtbaar... en hoorbaar lijdt aan onvrijheid.…

Vrij.... willen we zijn als 'n vogel in 't blauwste blauw van lucht niet op de vlucht voor geweer met kogel Vrij... willen we zijn niet aan ketting noch aan schakel als aan aarde verbonden met hen die ons liefhebben onze vrienden zijn.…

Hier wil je even niet zijn hier wil je even niet blijven Vreemd... is je de plek die altijd zo 'eigen' is als het bed beslapen Je wilt naar 'elders' naar daar, anderszins: 'n stip op de kaart vlek op onze aardbol 'n te gekke plek Waar woorden als: stilzwijgen op hun plek mogen vallen.…

Elk scheepje aan wal, aan ka maakt er muziek Publiek met goede oren ......geniet Wind een vast bespeler van mast, stagen en tuig Een lied kun je er niet in herkennen Het zijn improvisaties -ter plekke- bedacht Hard of zacht hangt af van gure windkracht wind voor of wind tegen Soms even ritme van regen......…

Wij lopen lopen alleen op eigen benen Lopen wij op onze handen? dan zien we... de wereld op z'n kop als dat niet al dagelijks gebeurt als we op eigen benen lopen.…

We kiezen onze eigen weg recht of met bochten We zijn onbekend, soms met wat we zochten We schrikken terug bij kruising scherpe bochten Dé weg voert ons naar schone oorden door zon beschenen kilte en kou buitengesloten Te gek voor woorden.…