Alle inzendingen over Warrigheid

De traan van verdriet Dwarrelend gaat hij over je wang In warrige en verkeerde instanties Wat moet je dan Niet kijkend verberg je het voor je ogen Of het is een schrikreactie Trillend kijk je om je heen Dan voel je om je heen en je bent alleen Rare stemmen en geluiden maken je wat wijs Ouders en leraren Je wilt ze zo hard wegslaan Maar…

Metronomisch kabbelde je interesse maar wat voort 't klotste, schuimde en betastte m'n lippen spoelde tevergeefs tegen m'n kade aan tot eb opkwam en ik begon te missen wat zo'n ritme verdoven kan Schor smeekte m'n verstand maar die golven bleven botsen en woorden ongehoord zo ging ik wat verpozen na dit akkefietje en schudde warrig…

waren bergen met witte dorpen en altijd een weg die kronkelde naar zee hoog proefden wij de hanen in stilte een stoofpot aubergine eelt op de handen er waren stranden met rotsen en stenen het hete zand wij dronken wijn uit gekoelde glazen en altijd rook het naar afscheid op rechte stoelen aan een tafel ergens een plein in een hart warrige…

penselen is alles wat ik nodig heb in het klaarduister wil ik jou schilderen de donkere schaduwen verdrijven we naar de achtergrond bang ben je om te verdrinken je houdt van roze van springen op de trampoline en van jarig zijn en natuurlijk niet van ruzies in het helderdonker schilder ik de lichtheid van jouw blauwgroene ogen je warrig…

Het stevige één-tweetje dat haar en mij verbindt wordt snel leven ingeblazen Wat zou ik het graag willen vieren met puur en alleen ons twee en een viertal volle glazen Onder in ‘t warrig hoofd delf ik haastig naar succes -Zeven na twaalf uur alweer Wachtend op een uiting van begrip en warmte van genegenheid als ik mijn verdriet acteer…

In haar beleving klonken als muziek De woorden in een onbekende taal Ze viel in slaap en droomde non- verbaal De beelden vormden warrig mozaiek Wat was er eigenlijk precies gezegd Wie sprak haar toe op liefdevolle toon Het was voor haar behoorlijk ongewoon Eenmaal ontwaakt, werd het haar uitgelegd En ze verstond een warm wees welkom…

Herinner mij zoals ik ben Zoals je me hebt gekend Warrige rode krullenbol Lief en vol temperament Herinner mij zoals ik ben Blijmoedig zachte vrouw Vervuld van wilde passie Alles wilde delen met jou Herinner mij zoals ik ben Stralend als het zonnelicht De klanken van mijn hart In mooie woorden gedicht Herinner mij zoals ik ben Zoete…

Wisten we hoe het bestaan hierna is, dan zou een monsterachtig vergrootglas ons brein maken tot zwellende duisternis met warrig, verstikkend woekergewas. Die beloftevolle geheimenis bloeie minzaam, bewaard door 's Heren kas.…

Ik wil je kunnen tegenkomen Toevallig Jij daar, ik hier Jij, met je warrige kastanjebruine haardos van “’t-kan-me-niet-schelen” Jij, met je stralende blauwe ogen van “kijk-maar-niet-te-diep-of-ik-moet-u-deruit-komen-vissen” Jij, met je innemende glimlach van… *zucht* Dàt wil ik… Ik wil jou.…

int donker, met bewegende ogen is er sprake van een ridderlijke strijd ieder vecht nobel en vaardig ieder wordt in zijn Zijn meegezogen het is een strijd in warrige tijden ieders doel is het horen waardig ik heb geen voorkeur te bepalen het is als leiden en lijden en volgen soms doet het denken aan malen het is wachten op een gericht…

int donker, met bewegende ogen is er sprake van een ridderlijke strijd ieder vecht nobel en vaardig ieder wordt in zijn Zijn meegezogen het is een strijd in warrige tijden ieders doel is het horen waardig ik heb geen voorkeur te bepalen het is als leiden en lijden en volgen soms doet het denken aan malen het is wachten op een gericht dat…

Voor meer bijzonderheden en achtergronden bij het nieuws, details, podcasts, bekentenissen, een terugblik op onthullingen in warrige retrospectieven, verwijs ik u allen naar het, bij wijze van uitzondering, even verrassend als opmerkelijk welluidende snelsonnet van Jan B, aka de Woordenaar, getiteld 'Mieren', (sic, zonder toevoeging)... ________…

terwijl mijn klas geduldig lijdt en geur van tienerzweet verspreidt kijk ik weemoedig naar de meid die opstelschrijvend jeugd verslijt terwijl haar borsten heel benauwd steun zoeken aan het harde hout kijkt ze plots op ze zucht en vrouwt waarna ze verder brouwt en klauwt ze zomert in de zotheid van het leven terwijl het wintert in mijn warrig…

Ze ontwaart een golfbeweging: het maanloos eb en dan de vloedgolf de pen die haar gedachten achterna hinkt verzinsels die in warrige kluwens over mekaar rollen richting --------------------------------------------------------- van: Poëzie-leestafel.…

Prachtgroen lichtloensende ogenblikken aan de andere kant van de bar Omlijstend de warrige haren een gezicht Mona Lisa gelijk, mysterieus Knieknikkend wankelde ik op je toe woordeloos nam ik je in mijn armen ‘k streek een pluk uit je warme snoet opkijkend naar me, toegevend, lachend Heftige zoenen, hevig omstrengeld, warmte mijn hart ging…

droom en het gevoel weg laten zakken dat ervan over is Verliggen, tot rust komen en dagdromen over betere tijden In bed is alles een droom mijn leven een droom mijn bewustzijn een dromenvanger Er huizen schimmen in de knopen van het spinsel met onverteerde resten hier en daar Ergens in het web word ik wakker, begint een verhaal zijn warrige…

Aanstormend door mij nimmer gehoord komen doden gedachten wreed vermoordt klinken hol en leeg mijn klanken van heden gekende terreinen op de tast betreden Glijden zinnen gespiegeld glad in alle vormen om warrig zoekende haar rode draad los te tornen Verwachtingen laat in tijd steeds voorbij te staren misgrijpend zoekende ondergane levens…

taal speelt, luistert muziek naar de rust in het spel en wenkt teder naar die ene laatste sigaret gevoel blaast een klein wolkje rook uit en het juiste shot ziet alleen het mooie, fluisterend vraagt zij of er wel genoeg is om weg te geven raken strak getekende lijnen net dat ene wat niet meer te delen is, gesloten ogen verbergen warrig…

Aanstormend door mij nimmer gehoord komen doden gedachten wreed vermoord klinken hol en leeg mijn klanken van heden bekende terreinen op de tast betreden Glijden zinnen gespiegeld glad in alle vormen om warrig zoekende hun rode draad los te tornen Verwachtingen laat in tijd steeds voorbij te staren misgrijpend zoekende ondergane levens jaren…

Witte reuzen begeleiden zijn laatste reis De Wolkerse wolken fluffig en pedant Hij was groot, groter dan zijn zijn Warrig en onduidelijk zijn praatgrage mond Ieders ogen gekleefd aan de barstige lippen Mierenheuvels, wespennesten in rouw gedompeld Pissebedden, spuugbeestjes, grijsgrauw duingras Vogels, bunzingverdriet......overrompeld.....…

Mijn gevoelens zijn te warrig. Blijven zoeken heeft geen zin. Ik ben verdwaald op mijn eigen pad.…

Vanaf wanneer begon het verdomd te dagen dat overwoekerde beelden vervielen tot puin en chaos verscheen uit de donkerste lagen van klamme kelders onder m'n warrige kruin. Groeiende gnomen besluipen de achterdeur van mijn kaal en krakkemikkig onderkomen. Grote god, hoe te ontsnappen aan willekeur.…

Waarom alles een mysterie, dat ben ik zat ------------------------------------------------- n.a.v. van gedichtendag 2012 en het heel warrige woordgebruik…

Angstwekkend woud, wild als warrig hoofdhaar, toont vreemde monsters, naderend gevaar... Maar _ een zachtzinnig schijnsel dringt binnen! De kinders staan stil, zwijgen en wachten, bereiden zich voor op woedende strijd. Evenwel, wat zouden ze betrachten?…

opnieuw verschijnt de heldere zon in de ochtend in verf gele streken vreugde in het buurthuis op het plein waar mensen zonder werk en geld de dag opvrolijken in schone schijn magische creatieve krachten voorjaar bloesemt bonte kleuren een oude man lurkt aan een sjekkie er staat een paashaas voor het raam ik voel een raakvlak met warrige…

Zacht zuchtend en zoemend zingt mijn ziel alleen al ‘t noemen van jouw naam zet aan het denken beheerst en brengt mij in beroering een wenteling weifelt in het warrige wiel en roffelt ritmisch het melodisch membraan daten brengt mijn lustig leven in vervoering welke kant moet ik kiezen voor mij als -fiel wat is voor mij waardevol en waar…

Meisjes gniffelen in hun kraag om de stoere jonge heren, hun kleren in warrige plooien. Ze spelen haasje over en uit halen de moed uit hun fladdermouwen meterslang lint van de goochelaar Groezelige dwergen. De jongen bukt voor de rokken, kleeft een spiegelscherf aan de wreef Zij nog te groen van schaamte, te kaal in de liezen.…

't kind mat En drensend voort moest over 't zandig pad Met in zijn oogjes stof en spinne-rag; En in de spoortrein met zijn moeiheid vocht En de oogjes dicht-kneep voor het schelle licht;- Dan thuis komt en naar bed gaat en dan droomt Van stekelige takken aan 't geboomt, Een varke'op 't mist-strooi als een groot gedrocht, Zo is dit warrig…

In 't grote bos wenken speelse twijgen me door woeste slingerplanten, warrig haar, geurend naar lokkend geheim, slapend gevaar. Ik zoek mijn paradijs, waar niets zal dreigen: Eiken vol huiselijke schemer neigen over een beek, die klinkt als eeuwige snaar van jong elfenorkest. Pluk hier almaar, eet bessen om wijze liefde te krijgen.…

de kleuren van de lucht, zacht en pastelgetint begeleiden de warrige droge grassen in de lichte dwarrelwind die deze symfonie van dromerig verfijnd gebeuren vergezelt om alles lichtjes te doen bewegen, op te fleuren. een zeldzaam vogelgeluid klinkt hier en daar bovenuit verrassend telkens weer meewerkend aan die specifieke sfeer.…