Alle inzendingen over Waterval

rustige deken valt als aarde luchtig neer waterval van rust…

Wild en ontembaar Is mijn hart Bruisend Als een waterval Wie mij wil vangen Heeft het zwaar Want ik ben nergens En overal!…

Aan de bron van het leven wordt kracht aan het water gegeven, dat te Coo van vijftien meter naar beneden valt; met regelmaat te Spa iets van een triomf uitschalt als door het water van de waterval gezondheid aan de mensheid kan worden beleden. Van de waterval naar de bottel.…

Wild en ontembaar Is mijn hart Bruisend, Als een wilde waterval! Wie mij wil vangen Heeft het zwaar, Want ik ben nergens En overal!…

In de nevel van de waterval glinsterend gezicht van mijn aartsengel, zag ik .…

Mijn gedachten zijn als het water van de rivier ongrijpbaar vluchtig als een waterval zo luidruchtig in mijn hoofd. Ik ben mijn pen.…

Ik voel zijn kracht door mijn aders stromen de hemel splijt open mijn adem ontnomen Een zilverkoor bestrijkt het glinsterend watertapijt over de rand naar beneden een eeuwige strijd Mijn beeldvermogen wordt gevoed daar waar de aarde zucht onder een diepe kleurengloed de spiegel huwt de lucht…

Nu vangt een dal De waterval. Een glinsterend kleed Ligt stil verbreed, In 't nieuwe perk. Het loofgewemel, Het bonte zwerk, De blauwe hemel, Ziet statig neer Op 't effen meer;…

ik ben nog niet dat wat je wilt ik blijf een mens die vecht tegen de adem van schoffering dat rijpt als rottend fruit hij geniet van macht en spuugt zijn gal in een emotionele waterval zuigt elke druppel energie uit bloed en vel moge de hemel zich erbarmen over de arme nu de meedogendheid uit 't hart is gebannen…

Een waterval van verdwenen hoop en desillusie De belofte verkracht. Een triest geval van "niet te koop" en excecutie…

Een voetstap een spoor een vooruitgang Een ijsberg een gletsjer een waterval Een penseel een letter een woord Een gedachte een begrip een antwoord…

een waterval van liefde stortte jij over mij heen we genoten ervan totdat het in 't afvoerputje verdween…

Muziek Een waterval van klanken Ogen Fonkelend als sterren Gevoelens Wortelend in een diep verlangen; Verlangen Naar jou...…

in 'n waterval van haren die mijn zinnen strelen: ogen die m'n woorden lokken & je mond met een lach die veel belooft…

een waterval van liefde stortte jij over mij heen we genoten ervan totdat het in 't afvoerputje verdween…

Ik moet hier even bomen over koeien die zich bezopen voelen zonder stal en in het wassend water staan te loeien dat er toch iemand hen bevrijden zal van die zo goddeloze waterval.…

Een reis door mijn hoofd mijn gedachten banen zich een weg doorheen een wirwar van zorgen langsheen een waterval van verdriet... een reis door mijn hoofd op weg naar mijn droom maar ik geraak er niet...…

Afscheid van mijn tranen Ze glijden in vloeiende banen Langs mijn mond Als een waterval op de grond Het is niet te stoppen Omdat, ik het niet kan verkroppen Mijn gevoelens van verdriet Intens zijn de tranen die je nu ziet.…

Mijn tranen zijn niet van kristal Ze lijken wel een vloeiende waterval Het is geen juweeltje van de natuur Ze zijn verbitterd en zuur Want er zit zoveel verdriet Waarom stoppen toch mijn tranen niet?…

Liefde is als een vallende waterval Als de gouden stralen van de zon Liefde is als een helder kristal Als de verse grassprietjes van het gazon Liefde is als de prachtigste vlinders Liefde... is eindeloos…

Liefde is een gevoel dat zich langzaam meester maakt van lichaam en ziel met verlangen naar harmonie en verbondenheid in al wat leeft en als een waterval zal blijven stromen dat is het gevoel wat liefde geeft…

na waterval…

Maakt de waterval, einde aan spanning, uitdaging, victorie?…

waterval, geruineerd, zingt in de wind. vingers, open, wijzen naar stenen fundamenten, waar, stil , duiven in spelonken leven. ik vergeet het water tergend langzaam.…

Deed ik je pijn zo op een ochtend Toen ik het zei Je was alleen toen ik vertrok En ik reflecteerde De parels verdronken in je ogen Het water waste in een waterval om je heen En droop in emoties rood uit mijn pen…

Geluid van regendruppels in een klaterende waterval. Joke Berensen…

Ik kijk naar haar alsof ik van buiten naar binnen kijk voel dat het stroomt gelijk een waterval onophoudelijk blijkbaar zonder reden of toch baant ze zich (dapper) een weg door een bos dat almaar donkerder lijkt te worden…

fossiele resten van de wonden aan mijn ziel als scherpgekante stenen wachtend op de balsem der erosie ijskristallen snakkend naar het vuur dat ik zelf niet stoken kan gletsjer die geen waterval kan zijn ongeschreide tranen doen het meeste pijn…

spiegel in enzymen, bevroren waterval. de maansteen en de melksteen, het zuur in witte kelken.…

Een indrukwekkende waterval buldert van binnen vol ontzag sta ik langs de kant waar woorden samenkomen in zinnen Terwijl ze harmonieus hun weg vinden loop ik richting de waterval waar ze mij nog meer met jou verbinden Vol bewondering weerklink je in mijn verhalen overstemd door het gebulder blijf ik mijn liefde voor jouw herhalen Ik loop…