6053 resultaten.
Tour de pays d'or
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 56 une cratte
de bière
Entre le pays d'or et mont
vent où
Ça va?…
Zijn
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 322 het einde van liefde begint
met angst voor verlies
verloren zijn de mooie dromen
verloren de herinnering
verloren zin
gewonnen zijn ware beelden
gewonnen is visie
gewonnen zijn
ben niet verloren
ben niet gewonnen
gewoon de twee verbinden
zoals een refrein
verliezen en winnen
totaal zinloos
liefde wint niet
wedijver wel…
Midwinter
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 263 traag rolt de mystiek
van een verre hoorn
door de melkige nevel
bomen met hun kanten takken
zweven boven het witte niets
tegen vervagende bosranden
oergeluid tot de onzichtbare einder
de weemoedige roep
van bezinning op deze verre heide
herinneringen aan een ver verleden
gedachten komen tot rust
in de intimiteit van de sluimerende…
DE VLUCHT DES TIJDS.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 391 Dat kan mij vaak weemoedig maken,
Dat ons de tijd zo snel ontvaart,
Dat, eer zij 't Heden recht mocht smaken,
De ziel reeds in 't Verleden staart.
Het zaligst uur, sinds lange jaren
Verwacht en vurig afgebeên,
Het komt gelijk een klank van snaren:
Hij ruist, verrukt, en - vliegt daarheen!…
Presentatie
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 546 Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag:
‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…
We can come an end
snelsonnet
5.0 met 6 stemmen 159 Waarom die domme vragen Valentijn
Ík hoef die keeper toch niet af te bellen
Je stelt alleen maar vragen om te rellen
Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn
Dead or the Gladiolus in Qatar
Ook sunder Cillessen come we best far…
De Hand van het verleden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 130 het was een zonnige herfstdag
de lange schaduw liep voor me uit
naar mijn oude woonstek
daar kwam ik het verleden tegen
stond leunend tegen ’t verroeste hek
hier schoof een oude grens
mijn tijd vooruit naar nieuwe wegen
met een zucht liet ik met weemoed los
dat wij nog samen waren
voelde oude pijn
van zijn gebroken snaren in zijn hoofd…
een schim
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.896 gelaten gezicht
mijn toekomst was weer
op het verleden gericht…
De vlucht des tijds
poëzie
4.0 met 1 stemmen 780 Dát kan mij vaak weemoedig maken,
Dat ons de tijd zó snel ontvaart,
Dat, eer zij 't Heden recht mocht smaken,
De ziel reeds in 't Verleden staart.
Het zaligst uur, sinds lange jaren
Verwacht en vurig afgebeên,
Het komt gelijk een klank van snaren:
Hij ruist, verrukt, en—vliegt daarheen!…
Haal-baar
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 337 uit mijn diffuus verleden
paar ik nu beelden aan muziek
de schoonheid aan ontroering
leg ze bezonnen in het heden vast
hoewel verbluft over de keus
van mijn zo korzelig geheugen
verbaasd dat het verborgen heimwee
zich willekeurig mengt
met dat wat weemoed was
herinner jij je nog
dat je me vroeg naar het verschil
tussen die vormen van…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.754 Wind door losse haren
Verlichting voor verkleurde huid
Ogen achter bruine glazen
Vluchtend voor de felle zon
Zachtjes rolt de branding
Op het ritme van de wind
Tegen een kakafonie van kreten
Meeuwen vechtend om een vis
Luie wolken drijven over
Wit als zand tussen blote voeten
Palmen in hun eeuwenoude dans
Omringd door een overmaat aan blauw…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 487 slaap
komt heel zacht naderbij
dan ziet zij hem
die zij verloor
hij komt alleen
voor haar
zijn warmte schenkt
het kleumend hart
een zee vol hoop
op leven
De dag valt
hard en koud
op een verlaten hart
maar met de tijd
vergeelt het beeld
van de herinnering
doch plots
is 't daar
heel onverwacht
zo helder als
de spiegel die
haar weemoed…
Weemoed
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 497 Zondag in een wagon achter in de trein
Weilanden trekken aan mijn oog voorbij
Dan denk ik weer terug vol weemoed
Aan die mooie tijd van jou en mij
Het blijft zo ongelofelijk pijnlijk
Alles wat straalde verliest zijn kleur
Dat ik je zo zou gaan missen schat
Soms in een vlaag ruik ik opeens je geur
Ik snap je niet kan er niet meer bij…
weemoed
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.195 Ik zou zo graag eens willen,
Teruggaan in de tijd.
Toen kinderen nog kindren waren.
Maar tot mijn grote spijt,
Zijn dat nu de voorbije jaren.
En moet ik niet meer willen,
Maar blijven, in deze tijd.…
WEEMOED.
poëzie
3.0 met 27 stemmen 2.581 Nooit zult gij weder dezelfde wijn drinken
Als hedenavond. Nooit breekt gij meer open
Dezelfde vruchten. Al uw liefde en hopen
Verzinken.…
Tegen de weemoed
gedicht
3.0 met 32 stemmen 16.576 Najaar,
vuurtje in de nevel, slaapje
van de luiheid, de wereld
wordt weer één, zelfs de spreeuwen
boven het station zijn onverdeeld,
waaiers, grandioos vertoon
van tucht, vereende turnsters
die zich voegen naar de beeltenis
van hun bejaarde leider: Weemoed,
vijand van de poëzie, de ogen
van de dichters zien alleen
hun eigen wimpers, druppels…
Weemoed
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 505 Weemoed,heimwee naar wat eens was,
wat nooit meer komt, wat groeit als gras.
Verlangen naar vroeger,nee toch niet,
kleine kinderen, 't is net of je nu pas ziet,
dat jeugd veel te snel gaat
voor je 't weet 't op eigen benen staat.
Heb ik dan wel stil gestaan,
of ben ik eraan voorbij gegaan.…
weemoed
hartenkreet
4.0 met 26 stemmen 919 de avond is weemoedig
en voor het nacht zal zijn
zullen tranen
stil en zwijgend
in mijn ogen staan.
als herrinnering
aan wat te vlug
voorbij moest gaan.…
weemoed
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.896 misschien is dít het wel,
heimelijk nog hechten
aan wat ooit verloren ging
aan vage schaduwen in de
schemering, een zacht geruis
een verre roep, een geur
een oude afdruk in het zand
iets van droeve leegte voelen
in een stille polder
terwijl er een zwalkende
dierbare vogel vluchtig
in het niets verdwijnt…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 477 Nee, het is niet
Het onophoudelijk ruisen
Van regen
Niet het grijs
Dat zijn deken
Over de huizen legt
En in stilte
Mijn oren verdooft
Niet het ontbreken
Van vogelgeritsel
Onder de pannen
Ook niet de geur van stamppot
Wat me weemoedig maakt:
Het ontbreken
Van uitbundig zonlicht
Kinderstemmetjes
Laat op straat
Geuren…
weemoed
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 845 Weemoedig kijk ik voor mij uit,
naar de druppels regen tegen de ruit.
Ik staar zonder te verpinken,
waarom weet ik niet,
ik voel me net een schip,
dat begint te zinken.
Niet dat ik iets tegen mij heb,
neen, maar het is allemaal teveel,
mijn energie is weggeëbd.
Mijn lach verdrongen,
mijn hart verwrongen.…
weemoed
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.095 veelvuldig sloeg ik de riemen uit,
roeide tussen heden en verleden
eindeloos heen en weer.…
Weemoed
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 173 ‘k hoorde mijn ziel
in weemoed zingen
toen de avond viel
zonder enig licht
geen morgenlicht
om nieuw te beginnen
alleen tranen brengen
mij een wazig zicht
hoelang blijft het duren
voor de zon verrijst
achter die hoge muren
en mijn pijn verdwijnt
komt er een ommekeer
waar ik zolang op wacht
vind ik mezelf ooit weer
na een…
WEEMOED
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 190 Van herfst
wil ik nog niet weten
Mijn hoofd
zot van zon en zee
Regen krijgt me
nog niet mee
Van wind...
beter te zwijgen
Ik wil nog 'n ijsco
op 'n terrasje eten
Nog bruin en bronzen
in een ligstoel
Maar wind wil
niet langer liggen
Avond aan zee
toch wat koel
Goudgeel blad
ligt op m'n pad
Zomer wil niet
op z'n schreden…
Weemoed
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 358 Als we reeds
met één been
aan gene zijde staan
Steeds vaker
in gedachten
naar onze jeugd gaan
Doet onze geest
in spagaat
zachte pijn
van weemoed ontstaan…
WEEMOED
poëzie
3.0 met 22 stemmen 4.404 Dank, o weemoed, dat gij dromen
Zendt door mijne droefenis,
Wijl dees donkere dagen komen
Wijl mijn zon gestorven is...…
Weemoed
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 780 Als de wind weer weemoed waait,
loom, donkerblauw en vol verlangen.
Zich ritselend laat vangen,
standvastig blijft, niet draait.
Kan ik eenzaam, lange uren staren
naar jouw glimlach in mijn glas.
Je ogen, je mond, hoe mooi je was.
Maar de dood speelde al door je haren.…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 996 Terug naar de dagen van levende onschuld
toen ons lachen zich mengde, licht doch massief
een vriendschap gedragen door engelengeduld
verlang ik, mijn chronische lief
Jij blijft onvindbaar, hoe diep ik ook delf
op zoek naar vergane perfectie
Mijn rudimentaire affectie
geldt jou, monument van jezelf
Neem jij nu de moed
mij een glimlach te…
Met weemoed
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 133 festijnen
de koninklijke ring aan smalle hand
ooit heeft de romantiek gebloeid
waren mensen door muziek geboeid
dansten volgens protocol en brachten
toch elkaar subtiel het hoofd op hol
hoe kil en stil is nu de transparantie
in een maatschappij met zakelijk contact
geen franjes meer en tierelantijnen
emoties zijn aan het verdwijnen
met weemoed…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 824 Huis, kind, weemoed.
Boom, vuur, vis
ogen, lief, gemis.…