6062 resultaten.
Weemoed
netgedicht
2.9 met 7 stemmen 181 zomer voorbij
droef stemmende herfstwind
een lange winter voor de deur
mijmerende avondwandeling
over schone larie
en duister zeer
vanavond geen maan
de schijn ligt ergens verscholen
in 't glimmende gras
ook als 't lichaam rust verdient
is het voor het hoofd
vaak moeilijk wennen
het is nacht en donker
ik denk niet dat hij het merkt…
- Weemoed -
hartenkreet
3.7 met 21 stemmen 1.281 Weemoed overvalt mij
overmeesterd het gevoel
betaalt morgen bij het gaan
verstaat verbaasd,
dat het gevoel een gevaarlijk leven leidt
van buitenaf... een zekere volmaaktheid
weemoed sluit achter mij blind de deur
terwijl ik mis, wat was,
wat er helemaal niet meer is
weinig reden om een uitzondering te maken.…
Weemoed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 162 Weemoed
‘k Voel me weemoedig
Bezeerd
‘k Zou willen bidden
Zoals ik eens heb geleerd
Hoe kan ik geloven
Dat Hij mij nu hoort
Als ik al jaren heb verloochend
Het Goddelijk woord
Ik zou willen gillen
Dat ziek zijn ‘t geluk zo verstoort
Ik heb mijn verdriet
In de kiem gesmoord
Wat zou ik dan willen?…
Weemoed
hartenkreet
1.7 met 3 stemmen 439 In weemoed gespeend van verstand
dompel ik mij onder in gevoelens aan de rand
Stop het weg!
Nee niet dichterbij..
Sluit het af!
Een gevecht in mij.
Weggedrukt, weer een veilig gevoel
Maar diep van binnen woelt het, koud en koel
Toch de mom weer op van alles leuk, ja het is fijn
maar in de koelheid, bij dat randje, daar wacht de pijn.…
Weemoed
poëzie
3.4 met 18 stemmen 4.853 Wat is 't nog dat mijn hart behoeft?
Wat is dit wonderlijk verdriet -
Ik voel mij doof en diep bedroefd,
En zit en zie - en weet het niet.
Wat is het dat mij zwijgen doet,
Hoe is mijn ganse lichaam stom -
Is 't leven slecht - is 't leven goed -
Of niet - of wel - waarom - waarom?
Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie
Dat ik verloor of dat…
Weemoed
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 205 Strelen mijn ogen weemoedig
de laatste kleurrijke herfstdagen
tot de vergrijzing zal gaan winnen.…
Weemoed.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 621 Flauw zonlicht, ogen vol weemoed.
In de bijna lege kamer voelt het kil.
Verloren liefde, verscheurde herinneringen.
Maar de tijd is onverbiddelijk.…
Weemoed
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 148 Ze hing haar weemoed aan de wand
zodat de gasten kunnen zien
waar hij voor stond
er staan alleen nog lege stoelen
en guitarras zonder klank
dwaalt zijn geest er bovendien
zijn gezang is er verstomd
hij nam de Fado met zich mee
over de kolkende zee
nog steeds stelt ze de vraag
schreiend aan de Taag:
waarom ging je toch alleen
we zijn…
weemoedig
hartenkreet
2.5 met 4 stemmen 1.143 op de vooravond dan, lekker in je armen
keek ik terug met enig weemoed. och,
zoveel mensen zijn er niet meer.
het gemis doet me zeer.…
Weemoed
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 182 Het kan me zomaar
overvallen,
weemoed omdat de blaadjes
vallen,
ben niet depri of
anderszins,
maar als ik die blaadjes vallen zie
ginds,
kan me zomaar overvallen
dat weemoed gevoel,
niet depri maar weemoedig,
snap je wat of ik dan bedoel?…
Weemoedig
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 200 een stille
plek in
Nederland
niet ver
van het
strand
eerst nog
even op
blote voeten
door het
zeeovergoten zand
gaande op
weg overdenkend
welk veelgeurend
boeketje bloemen
breng ik
vandaag naar
jou
roze rozen
kleur van
de liefde
dit droeg
jij uit
ook trouw
simpele dingen
jij zag
de humor
ik mis
je lach
geweldig…
weemoed
netgedicht
2.5 met 4 stemmen 50 weemoed is de geur
van wuivend riet
en korenvelden
het handschrift
in sierlijke letters
in trage tijd
een bankje in de tuin
de gebutste emmer
naast het kippenhok
na het zwaaien
het afbuigen
naar eenzaamheid
weemoed is
poëzie de kleur
van het vaarwel…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 101 Weemoed
Door de gordijnen heen
zie je het
vage licht
van een neergaande zon
weemoedige
eenzaamheid
drapeert zich als een deken
over je heen
om al die jaren
die vervlogen zijn
in een ongemerkt
beleven…
weemoed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 het is het stille lege nest
op de schoorsteen
de blauwe sluier rook die
over de daken reist
de overgroeide kuil bij de rivier
een vogel die in de verte roept
de verdwenen zandweg
de afgepelde oude verflaag
het is een dag
vol nevel en dauw
de beklemmende middag
het stuurse zwijgen
het dorp dat nooit
mijn dorp werd
de korst van afstand…
Weemoed
hartenkreet
4.9 met 12 stemmen 299 Jaren verjaren,
woorden vermoorden,
verliefdheid vervliegt
liefde naar liegen.
Leugens uit liefdeloosheid.
Waarom, waarom?
Er rest alleen eenzaamheid.…
WEEMOED
hartenkreet
4.3 met 10 stemmen 741 ‘k hoorde mijn ziel
in weemoed zingen
toen de avond viel
zonder enig licht
geen morgenlicht
om nieuw te beginnen
alleen tranen brengen
mij een wazig zicht
hoelang blijft het duren
voor de zon verrijst
achter die hoge muren
en mijn pijn verdwijnt
komt er een ommekeer
waar ik zolang op wacht
vind ik mezelf ooit weer
na een…
Weemoed
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 74 De dagen korten al, zo ook mijn leven,
ik voel de weemoed groeien met het uur -
waar is dan toch de vreugde nu gebleven
en ‘t laaien van het eerste liefdesvuur?…
Weemoed
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 66 maar keer op keer
Dan denk ik bij mezelf er komt nog meer
Dan denk ik wat erop kan komen dagen
Dan denk ik zal ik niet of wel gaan klagen
Dan denk ik hou ik aan mezelf de eer
Ik leun wat achterover in mijn stoel
En schenk mijzelf een derde whisky in
En plaats de fles weer onder handbereik
En weer zet ik geen zoden aan de dijk
En denk weemoedig…
See.
hartenkreet
3.2 met 6 stemmen 453 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.4 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
Mijn oude stad
netgedicht
1.5 met 4 stemmen 701 is wat mij opwacht
Een rendez-vous met mijn verleden…
Op zoek naar thuis Aan J. Hermsen
netgedicht
3.5 met 6 stemmen 106 Is het verleden niet een land
Waaruit we allen emigreerden?…
Schaduw
hartenkreet
4.2 met 4 stemmen 235 Af en toe kom ik het verleden tegen
zoals op die zonnige winterdag
liep ik voor mijn lange schaduw uit
heb voorzichtig oude grenzen verschoven
naar nieuwe dagen, mijn leven is niet af
wil gegeven tijd op vleugels dragen
ben nog niet klaar voor het gedolven graf
in die schaduw laat ik weemoed los
zoek beschutting tussen stilgevallen lucht…
Wat ik voel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 87 Ik leer zien
wat belangrijk is door na te doen
hoe jij kijkt
Ik voel wat jij voelt
door na te doen wat jij voelt
Als een brabbelende kind
volgt mijn kennis
mijn lichaam dat
jouw bewegingen volgt
Hoe dichterbij hoe beter
mijn weerspiegeling is
maar nooit precies hetzelfde
zelfs als het water glad is
en dat is weg
zodra ik erin duik…
Het land zonder mensen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Ik krijg betaald en ik koop
het bed waarin ik wil liggen
in het land van mijn keuze
het land van de revolutie, van vrijheid
....en gelijkheid waar iedereen weg moet
....die zegt of steunt dat anders beter is
het land zonder mensen
....die huisgenoten en buren uitzonderen
....om hun afkomst, geslacht of liefde
het land zonder volgelingen…
Raven op mijn schouders
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Raven op mijn schouders
om me de weg te wijzen en mensen
te roepen om hen te ontmoeten
De jongen die op het strand tekent
met kleurige keien, tweemaal daags
en ze natelt voor hij weggaat
wetend dat
de vloed komt met golven
die langer zullen leven dan hij
De man in de kamers vol tafels
met kwartsen uit de landen waar hij zocht
naar heiligheid…
Onder de kersenboom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Samen op het bankje
onder de kersenboom
de aflopende dag langzaam
de nacht in laten zakken
Weer een avond samen
onder de kersenboom
Denk niet romantisch
aan de fonkeling in een glas
het vlammetje van een kaars
in de schemering
intiem samen
onder de kersenboom
Dat zou surrogaat zijn
en ons geen ruimte laten
te voelen wie we vandaag…
De schijnbare illusies
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 33 De snelheid van de trein trekt
voor mijn ogen de massa uit
de wereld, vormeloze strepen
tekenen onwetenschappelijk de formule
van Einstein op de ramen
Soms is even in beeld
wat het is, als je stil staat
Dan kun je zien
wat het is, iets tijdelijks
in zijn raadselachtige vlucht
van schijnbare illusies
Alles bestaat
onwetend hoe…
Rand van mijn kijken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27 Nieuwjaar, ik kies mijn wenkbrauwen
Ster, Parijs of Prinses
de lijnen van mijn geluk
als de randen van mijn kijken
en ik bescherm me met geuren
ga nooit de deur uit zonder
deze zekerheid van de zegen
van boven, de rode loper
op mijn bedachte weg
Rekken en strekken
met sierlijke bogen
van liefde om te voorkomen
dat mijn lichaam inzakt…
Vlaktespiegeling
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 Mijn weemoed, zoals de zee die schept
is hier een terloopse gedachte waard.
Eeuwig gedurig lijkt de bekoring
van verleden en vooruitgeschoven tijd.
Al turend in heldere betovering
door deze grote en kleine grootsheid.…