Alle inzendingen over Welbehagen

korte mouwen, een beige rok tot op de knieën en zwarte klakschoenen je kijkt me aan en dan snel weg Loop naar je toe, jij tilt je armen op ik schuif mijn handen onderdoor leg ze te rusten op je schouderblad Hoe de spanning uit spieren verdwijnt tot je soepel en zacht tegen mij aan Je wrijft je gezicht tegen het mijne snuivend van welbehagen…

Maar nog nooit bereden Het is een ei Vanmorgen gelegd En nu dus uitgesproken ’t is gezegd met reden en met wens voor allen hier te samen gemeend, oprecht, intens aan allen en voor alle dagen in uzelf en medemens voor wat er nog gaat komen een goede kerst de mooiste dromen voor alle dagen een goed nieuw jaar en vooral een welbehagen…

spontaan, gaan mijn ogen tranen wanneer ik denk aan tijd heimwee cirkelt banen verlangen voert een strijd mijn jonge leven flitst voorbij waar is die jeugd met al zijn mooie dagen ik herinner mij momenten van liefde en welbehagen maar nu ben ik in mijn leven veel meer op mijn gemak want: ouder worden is wijzer worden en dat heeft ook…

Uit de delta’s van mijn bloedrivieren in mij ruizen, het maakt mij naamloos in de diepste slaap van wintertijd wat bij het verdorren en verandering hoort, vervelt het lijf in een eigen cocon, zodat ik nieuwste stormen kan doorstaan, deelbaar van welbehagen zonder pijn.…

Leeg de vergaderzaal Stoelen weer in het gelid Het scherm in de hoek spuit nog de laatste nieuwsberichten Ik ga op de ronde tafel liggen rek me uit en geef me over aan welbehagen, gestreelde loomheid, oh, nu niet aan jouw handen denken niet aan genomen besluiten plannen en actiepunten en niet aan de ruis van buiten het rimpelen van…

Toch meent ze dat ze niet mag klagen Ze weet, Jezus is ook voor haar geboren En dat zij ook door Hem is uitverkoren God heeft in de mensen een welbehagen.…

Toch meent ze dat ze niet mag klagen Ze weet, Jezus is ook voor haar geboren En dat zij ook door Hem is uitverkoren God heeft in de mensen een welbehagen…

Met blijde blik, in innig welbehagen zag hij haar aan – zijn liefste levenslot. Hij wist. Nooit zou haar liefde haar mishagen.…

gezang van gezalfde liederen waarin men de vrede en zaligheid wensen Denkend aan die miljoenen zielen, niet in te mengen ziek, dakloos, hongeren, zij die tranen plengen zij ervaren de dood, de feestvreugde niet geen Kerstfeest voor hen, slechts immens verdriet Uit mijn dure FLATSCREEN weerklinkt een kerstlied Vrede op aarde in den mensheid welbehagen…

Binnen zie ik welbehagen door brillenglazen vol heldere sproeten. Het gaat tekeer Je slaat je er doorheen En denkt alleen: "wat een hondenweer" verkleumd tot op het been. Kleine kinderen stampen in de plassen. Ik spring, loop er omheen of maak een spagaat.…

We wachten op de boodschap die stelt ons vast nieuwe vragen laten we hopen op Vrede op Aarde en in mensen welbehagen!…

Toch meent ze dat ze niet mag klagen Ze weet, Jezus is ook voor haar geboren En dat zij ook door Hem is uitverkoren God heeft in de mensen een welbehagen.…

Een straffe wind staat op verlichte ramen Maria, jong nog, loopt op alle dagen In haar geval bepaald geen welbehagen Een keizerlijke volkstelling eist namen Een straffe wind staat op verlichte ruiten Maria kan nu elk moment bevallen Het zal geschieden in een van de stallen De herbergiers sluiten haar immers buiten Nog even en de engelen…

als jager schiet je immer in de roos de jacht is goed voor ieders welbehagen vooral gejaagde mensen moeten jagen dan worden ze weer rustig na een poos die rust is voor de jager onontbeerlijk hij moet geduldig wachten tot z’n schot hem bijna doet ontploffen van genot alweer een prooi, wat is het leven heerlijk z’n vrouw is niet verguld met…

werpt Maar waar mijn vlam minder vat Gelukkig scheiden we het afval In grijze en groene bakken Men werpt mij in de groene Alwaar ik rustig composteer En snel tot nieuw leven kom Al ben ik dat dan zelf niet meer Maar planten zullen warmte dragen Omdat ik mijn liefde nimmer verteer Zo doet er iets toch wat minder zeer In mens en plantaardig welbehagen…

wereld traag klinkt de winterhoorn mystiek in eindeloze nevel bomen zwarte silhouetten zweven boven dit witte niets tegen de vervagende bossen oergeluid in een lege wereld weemoedige bezinning op deze verre stille heide straks komt het licht in de diepste winterdag schreien in een verre stal zingen d’engelen stralend over vrede en welbehagen…

Door ochtenddauw getooid en koperen zon beslagen, imposant doch fragiel trekt natuur zijn gulle spoor van rust en welbehagen door zinnen en door ziel. Slanke sparren toornen zo lijkt, tot aan de hemel, de nevellagen voorbij. Aan hun voet mierenhopen, naarstig op en neer gewemel in een sparrennaaldensprei.…

Voor mij is het beslist geen welbehagen die rooie kop het is toch geen gezicht, dat krijg je met die bloedgeslagen dagen; een flinke onweersbui, dat help wellicht.…

Voor mij is het beslist geen welbehagen: zo’n rooie loopneus is toch geen gezicht. Dat krijg je van die kouwe korte dagen; wie weet is het in maart voorbij . . . wellicht.…

Het rijm bezorgt hem wolken welbehagen. Liefst vol maar als ’t niet anders kan mag rijk, al geeft zo’n noodsprong wel terdege blijk van armoede en duidelijk versagen. Sonnettenbakker lijkt een prachtig vak het keurslijf zit alleen zo donders strak.…

De koelkast zoemt van welbehagen. Aan alles komt een begin. Klokslag scheurt het jaar zich los, het jongste uur ontfermt zich over ons, zoent zich wijd in. We drommen vrieskou in voor namaaklicht en gierende bewijzen van bestaan. Veel later staan we zeldzaam traag en zeldzaam langzaam op. We gaan het jaar weer overdoen –…

Witgrijze slapen omarmen een lief, levendig gezicht een speelse ruwheid verraadt vele onverschillige dagen van ontwapenende ongedwongenheid, zuiver welbehagen verlangen naar weerstand, overbelicht Ogen van zonlicht dagen, half toe, de minnende schemering om een aandeel te houden in vergeten verdriet in leven te houden wat het licht niet ziet…

De koelkast zoemt van welbehagen. Aan alles komt een begin. Klokslag scheurt het jaar zich los, het jongste uur ontfermt zich over ons, zoent zich wijd in. We drommen vrieskou in voor namaaklicht en gierende bewijzen van bestaan. Veel later staan we zeldzaam traag en zeldzaam langzaam op. We gaan het jaar weer overdoen –…

Zoek wat warmte en welbehagen. Een merel zit doodstil te kijken. Hij kent me wel misschien. Alle dagen is hij hier, fijn om hem te zien. Want als de mezen komen, vertrekt hij weer, meteen. Te druk voor hem, zij komen nooit alleen. Ze houden van die kale pruikenbol, ze duikelen en dartelen vol levenslust.…

Nu Kerst nadert, wordt het tijdelijk vrede Vrede op aarde met een goede reden Uitdaging is vrede alle dagen Met in alle mensen een welbehagen Een doemdenker weet; vrede wordt het nimmer Dus 't Vredeslied gescratcht*, wel- licht slimmer Het is Geert nu al in de bol geslagen Hij stapelt non-idee op non-idee en weet dan precies, díe heb ik…

We wachten op de boodschap die stelt ons vastweer nieuwe vragen en hopen op vrede op aarde en in mensen welbehagen.…

“Vrede op aarde, in mensen een welbehagen” Zingen we graag met de kerstdagen in de kerk Maar het is hier en daar nog steeds een strijdperk Hoelang moeten de mensen het nog verdragen?…

Soms werd verlangen mij zoet welbehagen, Een stille weelde, als droomrig maanlicht zacht... In ziele-lach heb 'k mijn lief heil verwacht, Na lijdzaam wachten nieuwe smart gedragen! Dwaas, dat ik niet begreep mijns harten leed, Dwaas, dat mijn weelde niet vermoeden deed, Wat groot mysterie 't àl in mij verwekte....…

Terwijl de spar me stil staat te verwensen, zing ik van welbehagen in de mensen.…

Op dat moment besef ik: ~Man je lijkt wel gek om met dit mooie weer de file in te gaan en te versmoren op het hete asfaltdek, terwijl in huis toch alles voor het grijpen staat wat je belieft voor je plezier en welbehagen.~ Uiteind’lijk blijf ik op mijn stek in eigen straat en ben de tuin door nog geen tijger uit te jagen.…