Mijn wintercocon?
Ik bewaar mezelf voor
de helderheid der dingen,
de schoonheid van dansende
zonnekrijgers aan de bron
beleeft in het spiegelbeeld
die opstaan uit de schaduwen
vol met herinneringen,
die in wisselende vorm
zich verstaan in de
camouflage van een kameleon.
Uit de delta’s van mijn
bloedrivieren in mij ruizen,
het maakt mij naamloos in de
diepste slaap van wintertijd
wat bij het verdorren en
verandering hoort, vervelt
het lijf in een eigen cocon,
zodat ik nieuwste stormen
kan doorstaan, deelbaar
van welbehagen zonder pijn.
Ik ben er even niet, niemand
die het ziet, zich daaraan stoort
terwijl over alles heen, mijn
gestalte aan de horizon gloort .
... Illustratie: Bron Natuurpunt ...
Schrijver: Pama, 7 december 2019Geplaatst in de categorie: individu