Alle inzendingen over Welbehagen

Al dat jonge blad dat hij eens met welbehagen at en blatend heeft beleden: Wat lijkt het kort geleden! Hij gaapt en pist de poten wijd neemt voor de grap een hap van eigen sap. Of is dat uit oude bokken nijd?…

Het bloed vers stromend door mijn aderen, de wereld lacht mij toe, vrede en welbehagen bekruipen mij zomaar zonder reden en hoe...…

we dansten de parelende dauw van esdoornhagen schreven muziek in het natte gras koesterden ons met welbehagen in de eerste warme stralen die de zon ons gaf volgden het klein concert dat vroege vogels floten op de tonen van ontluikend licht woordloos gingen wonderen ons voorbij mystieke gevoelens gaven ons een diepe spirituele…

geluk bleek toen een zomerbries die zachtjes blies in zwoele nacht een nacht die goed was te verdragen en met een vorm van welbehagen zomerloomte bij ons bracht ach zomers uit vervlogen tijd we zijn je kwijt voor altijd kwijt…

Elke ochtend hetzelfde ritueel: mijn ogen glijden met narcistisch welbehagen over het oppervlak van mijn gelaat. Al bijna tachtig en na het scheren als een babyhuid zo glad. Diffuse illusie; daarna, mét bril op, toont de spiegel een geplooide oude man.…

De kleine aarde, ik en het welbehagen. Het mannetje viert kerst, mag om de vrede vragen. Het vrouwtje sleept hem door de eenzaamheid heen. Want vrede op aarde, maar vrienden heeft men geen. ik en het welbehagen, de kleine aarde blijft zijn bewoners dragen. De kleine aarde, ik en de rest. Het mannetje leeft.…

Alleen maar zijn alleen maar nu en zie wat vage witte rafelstrepen op eindeloos blauw en zucht van rust en welbehagen.…

het heeft geen zin te wachten tot een eeuwige zondvloed zal louteren tot dagen vervagen in welbehagen zelfs dan blijven verdroogde rivieren dor en zal de einder geen honingzoet dragen zelfs als ik snak naar koelte in verzengende hitte zelfs als ik honger naar warmte in koude duisternis zelfs dan laat ik mij verblinden door verzonnen dromen…

De appel is rood en hardstelig; hij hecht aan zijn tak, zwelt welbehaaglijk. Ik heb tijd zat. De appel weet niet dat de zwaarte kracht, wet is, dat de tak zijn dracht moe wordt. Het is herfst: appeltijd. De appel doet of ik ver van de boom of lucht ben voor hem. De appel bloost van opwinding. Zou hij vallen?…

ik vond je in de goot een plant nog zonder blad je winterde in kleuren dood het laatste wat je had ik nam je mee en schoonde je verleden je begon je weer te kleden in dat wat je vergeten was het prille groen ontlook uit ongeboren knoppen lente was niet meer te stoppen tussen takjes schemert rood je bloeit in zomers welbehagen ik spreek…

O beeld van welbehagen. Laat me van dit de antipode zijn. -------------------------------------------------- uit: 'De os op de klokkentoren', 1981.…

gefocust op buitenkant imitatiegeluk in rijkdom naar binnen de basis van welbehagen dankbaar wat het leven brengt erkentelijkheid gelukkiger met weinig moeite corrigeer jezelf veel hebben maakt niet gelukkiger materialisme is geen controle meer over jezelf in je relatie bezig zijn met hoe jij wilt dat die ander is dat je niet de…

Een vleugje ochtendzon Warme en zwoele zucht De dag verlicht in goud Zacht oogt de zomerlucht Een briesje van welbehagen Streelt aangenaam de ziel De geur van witte jasmijn Zo heerlijk en toch subtiel Een dagdroom in de nacht Geluksgevoel teer en klein Langzaam kom ik tot bloei Als een duinroosje zo fijn Iedere schaduw is verstild…

Was ik een schip Dan joeg ik door de golven Metershoog doorboorde ik de witte kragen Met welbehagen en met stormachtig geweld Mijn masten zwiepten heen en weer zoals in de oude filmen van weleer Het is het spel dat wordt gespeeld bij storm en tegenwind onthouden dromen van een kind Maar ik ben slechts een ouwe pont en daarom vaar ik elke…

De perverse hoop spitste zich op de roede van welbehagen en mijn ijdele gemoedsrust verankerde zich onder mijn vermoorde gat in een dubbele spagaat. 'Wil ik jou een kind schenken?' vroeg ik haar. 'Of liever', dacht ik 'ruk me dan toch de tong uit!'…

Wacht je op het nieuwe voorjaar op het lengen van de dagen droom je van een warmere wereld vol van licht en welbehagen...? Misschien zijn je mussendromen en verlangens niet zo groot misschien wacht je op wat graantjes of gewoon wat kruimels brood.…

Een herkenning welbehagen, op mijn vleugels der wind, neem mij eindeloos mee, in liefde.. verslagen. (laat je meestromen in eigen verlangen en je komt het uiteindelijk tegen..)…

Kwaad waar geen kruid Tegen gewassen Door rode schedel kieren Naar binnen gedrongen Om moedeloos van te worden Uitgehongerd tastend zoekt hij zijn weg Door het donkere struikgewas Hij wil verboden vruchten plukken Likt zijn lippen vol welbehagen met zoete tong Voor de speech Niet meer urenlang in stoffige kamers Zoeken naar woorden…

ook wij mensen onzichtbaar de geur van de huid en de weerstand gepaard aan de wellust in de basale registraties van neuzen en vingers die als het ware de ziel aftasten maar de zo positief weergegeven oergenoten fata morgana leidt me om de tuin - met vijver van aardbeienijs - houdt ook mijn ogen zonder moeite open aan een vitaliserend welbehagen…

>>><<< Natuurlijk moet het WK niet gespeeld Hoor de weduwe met kinderen klagen Slechts Qatarese sjeiks met welbehagen I.t.t.* de stadionbouwers welbedeeld In Qatar, met Van Gaal, komt ver De Leeuw Mét rouwrand, in het debacle van de eeuw *In tegenstelling tot…

De stad zuigt aan mijn welbehagen. Zij dekt mij onder haar polierende gelaat van gewapend beton. Niets kan mij hier gebeuren. De woestenijen der barbarijen liggen ver buiten het bereik van haar stenen hart. Haar binnenste dreunt onder haar eigen warmte en loopt er van over. Eindeloos tot haar laatste zucht.…

het is lust als ik je plagend streel wanneer wij gevoelig onze lippen hun weg laten bevaren over golven van genot zie ik vrijelijk en trots jouw glans verschijnen langzaam met tedere aanraking van borst en tepels glijdend jouw vingertoppen rond mijn mond langs de kier van innerlijk welbehagen ogen verraden intense broeierigheid gevoelig…

Nou nee Stuur Hoekstra er maar heen Vergeet het dra, Hoekstra mág niet van het CDA Arib dan, die ligt daar goed met haar Marokkaanse root Luister Kaag, niet verder omlaag Het móét een zwaargewicht zijn Ik weet het, we sturen Bruls en maken hem voor drie dagen Minister van Welbehagen…

versnellen, stilstaan, kruipen Dat merkt zij goed in januari Haar lijf lijkt wel een Kalahari Zweet blijft uit klier en porie druipen Ook haar kon het te pakken krijgen Het zonlicht wordt niet toegelaten De regen teistert tuin en straten Zij ligt te kreunen, kuchen,, hijgen Het nieuwe jaar is slecht begonnen Zo nat en koud, en welbehagen…

ik streelde je de twaalf slagen lang we kwamen iets na middernacht nog onverwacht stilte zong een kouder wordend lied tonen ijlden door het donkere gebied waar twijfel grijnsde letters dansen nu niet meer geven al betekenissen weer die liefde doen vervagen het warme welbehagen kruipt als kilte op de dag is zonder zon jij stuurde…

het geluk met de jaren brengt in losse deeltjes het leven dat wij vieren met momenten van rust en vrede met brokjes ook van verdriet de manier daarvoor te betalen is het beste genieten intens aandacht hebben voor het iets en het niets om van te houden om van te hopen het geluk weet je de weelde van voorspoed van bof en welbehagen…

Wij zijn elkaar helaas ontgroeid Andere wegen ingeslagen Ons wentelend in welbehagen Bij tijd en wijle haast verschroeid Ik volgde ons proces geboeid Zag onze band gestaag vervagen Wij zijn elkaar helaas ontgroeid Andere wegen ingeslagen Om vrucht te dragen fors gesnoeid Wij hadden veel gemeen bij vlagen Mijn warme hart jou toegedragen…

Ik verloor mezelf in een gewelf van bewegende blâren die biddende waren en ik zag dat U er welbehagen in had.…

Aan de oevers van naderend welbehagen vangen steile stranden een golf van ijdele hoop, in verdronken vaarwater ten grave gedragen. Het is onbekend hoever wanhoop kan zinken naar de laagten van de zwaartekracht, voordat verkalkte echo’s onderaards klinken.…

korte mouwen, een beige rok tot op de knieën en zwarte klakschoenen je kijkt me aan en dan snel weg Loop naar je toe, jij tilt je armen op ik schuif mijn handen onderdoor leg ze te rusten op je schouderblad Hoe de spanning uit spieren verdwijnt tot je soepel en zacht tegen mij aan Je wrijft je gezicht tegen het mijne snuivend van welbehagen…