Alle inzendingen over Westenwind

Huizenhoge golven kwamen Zij namen namen mee Soms hele gezinnen samen Zeeland in de zee Mensen, koeien en honden Zij verdronken op het land Zoveel doden en gewonden In zee, in Zeeland Ook echte helden gingen Zij namen namen mee Zoveel afgrijselijke dingen Zeeland, land van zee Op het verloren land Bij dreigende westenwind Op een…

in onbewogen straten, langs wegen toen je me tegenkwam op het laantje, daar waar in ontknoping van de lichtuitstraling tussen de bomen, en voor ons de akkers en boven ons het hemelgewelf en je me daar zag komen aan de oever bij het meertje waar koele westenwinden ritselden door wilgen zou je me thuis kunnen…

Omdat wolken het luchtig opnemen en verdwijnen met de westenwind.…

Ja, sporten is de ware eau de vie in dit geval het oosterscheldewater met westenwinden hengstend op je tater een knollenland van fietserspoëzie Zeeuws meisje werd uniek przewalskipaard: parmantig, onbeteugeld, stevig frame met pegazussen als de kroost van Heem in rengalop op ’t stalen ros Beyaert (maar díe legende redde het toch niet…

vlas vrijt zonder buiging later gekwetst, geslagen in vezels wordt gevlochten ik speel mijn handen vrij proef jouw hand in dit zoute land waar wind verhuist tussen de dijken, klokken luiden over riet het is dit schone land dit vlakke land waar tranen ogen wassen in 't verschiet, mensen leven, sterven, vergaan, in de klei, op d'n westenwind…

Nederlandse luchten en stoere mannen tegen hoge golven en felle westenwind.…

D’r lokken lijken vlamgevlochten vuren fel likkend in een windgeward omlaaien waarmee ze de glanzende blik verfraaien die gloeit in de diepte van haar azuren ik zie haar draden van ‘t zonlicht draaien en bloemen in wijde velden borduren uitbundig gevat in gouden gravuren wiens ranken gretig over aarde graaien ze kust de adem van de westenwind…

Maar dan rolt april de zon over de evenaar zwaait de westenwind weidse warmte toe ontkiemt de aarde duizendvoudig leven vlechten boomtakken een groen bladerdek slaan katten klauwen uit en bejagen ze vlinders bemin ik je buiten van de weeromstuit.…

De strakke westenwind jaagt over de vlakte. Hei en vennen, eenzame berken her en der en aan de einder dennenbossen, vormen een landschap dat zo ongewoon geworden is, dat je je in een andere tijd waant. Later trekken we Strijp binnen.…

de gele trui zwoegt over Zeeuwse dijken en onvermoeibaar waait de westenwind de Schelde schuimt zover het oog kan reiken op akkers groeien suikerbiet en bint gebeier echoot als ontstemde woorden de doping maakt een mens niet doopsgezind wee zij die hier de zondagsrust vermoorden ze draaien eeuwig rondjes om de kerk de zware straf des Heren…

. ------------------------------------------------ verbeid - waarop gewacht is, tot zij kwam filomeel - nachtegaal abeel - populier zefyrs - zachte westenwinden…

De nieuwe buurman staat gekleed tot z'n middel in de vijver, orakelt maakt 'n vuist tegen de westenwind die het wateroppervlak kreukelt Hij strijkt met 'n lat 't water glad zegt dat z'n vissen door de deining niet naar buiten kunnen kijken Wanen vrezend deel ik z'n mening Wat doet U voor werk, vraag ik Ik ben gepensioneerde dorpsgek ik…

O, laat mij gaan, waar gindse duinen rusten, waar koele westenwind nauw ademhaalt en matte herfstzon zilvertintig straalt en vrede murmelt aan de kalme kusten! Hoe laaft mijn lijf, o eeuwig onbewuste, zich aan de wind, die van uw kruinen daalt, en vallend lover lispelt en herhaalt, dat eenmaal rusten mag, die nooit mocht rusten.…

Op de toppen van de duinen stuiven witte hengsten, Fatima wuift met haar sluier naar de westenwind. Spuitend water, een oase, mannen en kamelen, de woestijn een tamboerijn, een rinkelende zandstorm. Het donker kreunt, het zonlicht dreunt, een roodgekoonde horizon rolt aan over de heuvels.…

De avond valt zacht sluit de oogleden van de stervende dag verbergt het tedere indigo van het zwerk Het grauwe lover van de abelen ruist zoet fluistert een verhaal gedragen op de ijle vleugelen van de koele westenwind, een betoverend, mystiek lied van vreemde eilandtuinen verloren paradijzen gebed in het broze blauw van lege oceanen…

wonen vreemde wezens ze dragen baarden van een meter en hun haren los slofjes van kringloopbladeren en aan een biezen band slingert het hardstenen amulet van de albatros de vrouwen zijn er rondborstig en aanbidden aqua hun watergodin die opstijgt uit een mosgroene wolk boven het borrelend zwavelmeer tussen de rotsen van het stormgebergte waar westenwind…

De bladerritsel in de struiken praat Met westenwind. De modderspetters komen Uit de zwarte plassen op het voetpad Als kleine kruisraketjes gelanceerd Terecht tussen mijn dijen. En de stad, Concentrisch rond mijn rondjes gedrapeerd, Gaat langzaam licht voor lichtje op mij schijnen Terwijl ik hartslag, hartslag, hartslag tel.…

opgestoken, voortgaand in vlagen zuigt zij mij mee vandaag, doorheen de witte abelen, de ratelpopulieren langs kerktorens en haantjes grijpbaar boven het malse koren zij rust even uit in een oude eik zuigt zich vol en waait verwoestend door de hagen, waar slierende mussen mij kwetterend belagen, schelden we naderen de zee waar westenwind…

De zakkende oktoberzon lijkt nog zomers dreigende ijlboden door westenwinden vooruit gestuurd brengen dreigbrieven en vage waarschuwingen de herfstwereld verkleurt van schrik maar verbleekt niet ze tooit zich in de mooiste tinten van het jaar de samenhang, van wat hoog boven maaiveld en watergang eensgezind openvouwde, verbreekt het solide…

Een landweg, die lineaalrecht akkers doorklieft, aan weerszijden geflankeerd door hoge bomen, krom gegroeid door de eeuwige westenwind, dode bladeren door donkere aarde opgenomen.…

Lauwzachte, weeïge geuren, van warme mest, pas uitgereden, laten zich vervoeren door een zachte westenwind. Intens buitelen de kieviten: zwartwit en slordig vliegend vervullen ze nu de morgenlucht, met hun heldere kreten van een duidelijk verlangen.…

De westenwind blies zacht; de zwoele zomer bukte Met zijn gebloosd gelaat de blijde wereld toe; Het woud was lang verlost van 's grijze winters roe; Toen ik met Rozemond de tere kruidjes drukte: Niet met de voet alleen, aan wie dit slechts gelukte, 't Gebloemt spreidde ons een bed. Och, mijn gedachten, hoe!…

. ---------------------------------------------------- Zefir - ook: zefier, zephyr: zachte westenwind, aangename bries…

Met de verkoelende westenwind waaien de stemmen mee van het strand over het warme zand het huis in Krakend houtwerk van zwellende sponningen tikken van gespannen glas Op de overloop draait het stof zijn rituele rondjes in het licht vallend vanuit een bovenraam Een deur smakt dicht en haast gelijkertijd ruziemakende stemmen de één hoog, de…

schiet met metaforen om haar stellingen te verdedigen zwijgt Pruisisch blauw als de kanonnen spreken de landmijnen in haar blik zijn kromgegroeide uitroeptekens soms vloeit zij uit tot een plas van inkt een stip die oevers zoekt in de zoutkreken van weleer zo schrijft ze zichzelf de geschiedenis in waait ze vanuit hoge bomen haar westenwind…

de meeuwen keren terug in grote getale vleugels liggend op de wind de stormende noord - westenwind lieten ze zich drijven naar de steden waar ze neerstreken op onze daken koninklijk en trots waar ze schreeuwden zoals alleen meeuwen dat kunnen hartstochtelijk klagelijk en huilend het snijdt door je ziel dat schreeuwen zoals een mes…

Langs verlaten zwarte akkers, doorsneden met smalle wegen, staan rijen sterk geknotte wilgen, gekromd door de westenwind, die guur en onophoudelijk waaiend, voor niets en niemand genade kent.…

. --------------------------------------- Dione - mooie moeder van de godin Aphrodite Zefier - (god van de) gunstige westenwind Aurore - (godin van de) dageraad Ambrozijn - godenspijs…

------------------------------- * zefier - (zachte) westenwind…

Maar soms speur ik in Westenwinden De zeeën waarover zij woeien. Wij gaan naar huis, sluiten de blinden, Bij 't lamplicht tracht je mij te boeien, Te doen vergeten 't varend schip in 't duister Waarop ik iedre nacht kon horen alle Golven van alle verten samenvallen Om mijn onrustig hart gerust te ruisen.…