Alle inzendingen over Wezenloos OR Angst

Angst is een slechte raadgever, die term begreep ik nooit want angst - en raad geven, zijn twee aparte compartimenten. Angst voor spinnen of aardbevingen laat zich zelden of ooit binden door een horde complimenten. Angst een slechte raadgever, nou dat mag ik hopen want bij angst laat ik mijn emotie volop rennen en lopen.…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

zij had alleen haar stem te bitsig aangetrokken Coba Naaktgeboren is zeer volbuikig overtrokken publiek is zich ter plekke wezenloos geschrokken na de eerste uit de hand gelopen strofe weggetrokken…

Hij kijkt me wezenloos aan, met dode uitgerookte ogen. Ineens moet ik denken aan het leed, dat hem door ons werd aangedaan. De verstikkingen op het dek. Het gezouten worden en het roken. Vette vissen zijn erg gezond, maar vandaag heb ik geen trek.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

in grijs silhouet als schaduwverlangen angstaanjagend op zoek naar prooi waar zij wezenloos door grauwe ogen in breekbaarheid haar doel ontsiert moet hij lijden in het spel der liefde haar kus gegeven verwacht de dood…

je woordgebruik is vreemd de diepliggende woorden in een bast van keuvelend bomen wezenloos van afkomst en spruit krenkend in knop die het murmelen van stilte hoorden sinds hij het bestaan in de doofpot stopte van wat in janken wordt geboren…

Verbijsterd en niet bij machte om te reageren Wezenloos staart zij voor zich uit Woorden gaan verloren zinnen worden niet gehoord De telefoon valt uit haar krachteloos geworden hand Tranen komen Schokkende schouders Is dit het nu? Was dit alles? Geen toekomst! Haar houvast? dat is zij kwijt...…

het kind was binnen de ramen een volle dag bevroren verlokken vielen wezenloos van een grauw palet toen de dag gerimpeld werd kwam het kind buiten en huilde omdat er geen sneeuw meer lag ---------------------------------------- uit: 'Het Albanese Wonderkind', 1991.…

wezenloos staar ik in de dag de mensen en de duizend dingen door de tijd voortgestuwd eenrichtingsverkeer altijd maar weer duizenden voetstappen en niets of niemand die zomaar tegen de stroom in omkeert en ziet en liefheeft zomaar een kus in de vroege ochtend…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

de straten rondom de puincathedraal ademen een jaar later nog steeds de geur van dood en verschrikking stad met het gebarsten hart onbewoonbaar verklaarde wijken huizen, die verkruimelen staan wezenloos te staren naar onzichtbare bewoners .…

Onderschat maar onbewogen Onomstreden, onaantastbaar Veelbetekenende blikken Onmacht in een strijd van woorden Blind starend op een uitzichtloze toekomst Ogenschijnlijk wezenloos En geruisloos maar oorverdovend Schuilt daar de diepgewortelde kracht Om grenzen te doen vervagen En bergen te verzetten.…

De angst houdt ons in de greep, stevig en niet te zuinig, leer leven met het feit, dat we constant over de schouder moeten kijken! Want ZIJ, weten niet van wijken! Dus blijf alert, is de boodschap!…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

Deze nacht verdonkert en kleurt mijn gevoel als gedachten vertranen in nachtelijk dauw en staar wezenloos, verlamt voor me uit bevangen door sterke innerlijke kou Een eenzame traan zoekt langzaam haar weg schurend door een ijzig landschap van bitter verdriet Mijn gelaat verkrampt, gehard als kristal en toont versleten trekken die niemand…

Wanneer de lage luiken opengaan En het ochtendwit naar binnen glipt Lig ik nog terneergedrukt Te moe om op te staan Afscheid van een wezenloos woeste nacht In gedachten tot grote hoogten ‘Het blijft behelpen’, roept de eenling Die nachtenlang naar de ander smacht…

stoppen, houdt van haar vermogen om met haar hart te meten waarom en hoeveel ze mij vertrouwt maar soms is ze bang is ze bang om terug te glijden in het gat waarin ze al gezeten heeft waarin ze te lang - maar praat haar niet van tijden - heeft vergeten waarom ze zo graag leeft vergeet niet: ik wil graag voor je zorgen, zorgen dat die grote angst…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…

Mijn angst groeit. Ik raak vermoeid! Ik ben je liefde niet waard! Ook al heb je ze verklaard. Ik duw je ver weg van mij. Iedereen blij! Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De film speelt zich af haperend als het tikken van een onregelmatige klok van vroeger naar later in een wezenloos geworden trein In klanken en kleuren heerst het verlangen naar het kale leven We zitten en we wachten tot het doek valt of we vluchten samen de zaal uit…

Bijna wezenloos staat hij mij aan te kijken Ben ik de man is hij het paard? Neemt hij mij of neem ik hem de maat? Wil hij mij -met z'n blik-bereiken? Het prikkeldraad negeren scheiding tussen hem & mij Of droomt hij van draven of galop? Ik weet: hij heeft geen kop Ik zou willen weten wat er in z'n hoofd omgaat...…

Tot nalatenschap van droom verheven kwam er een vriendschap die riep het ware leven tot een geest voor lange tijd dood geweest zag geen kleuren wezenloos gebeuren de horizon grijs emotioneel bewijs heeft toen een les gelezen genegenheid is meer dan geld een sukkel heel vaak een held.…

Vroeg voorjaar breekt zich het hoofd over de torens duiven staren zich wezenloos op de stigmata ze schijten op het kruis in het hoge voorportaal ruikt het naar gecastreerde heiligen nu verbind me neem me mee nu vleugels raken de deuren als je opstaat -------------------------------- uit: 'Parmentier' jrg. 10 nr. 3.…

De dode wekker ratelt mij tot leven als elke morgenstonde even streelt mijn rechterhand de lege ruimte tot bedaren de andere hand zoekt tevergeefs de linkerkant daar waar mijn liefde lag ontdaan en wezenloos verlaat ik mijn halve sponde en pluk gedachteloos de nieuwe dag…

Ik staar naar de klok kwart voor twaalf weer een dag voorbij omgegaan zonder dat ik het merkte weer een dag van stilte slechts het tikken van de klok wezenloos staar ik voor me uit minuten gaan voorbij het is alweer dinsdag en met het wisselen van nacht naar dag groeit het besef dat je ook vandaag niet meer komen zal...…