Alle inzendingen over Wielrennen OR Parijs-Roubaix OR missen

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

In Parijs Vond ik wat ik zocht Gebouwen, Lichtjes en De Liefde Toen was het geluk Bijzonder groot Tegenwoordig is geluk Heel gewoon en Afhankelijk van de geestestoestand Ik zal Parijs nooit weer zien Maar de herinnering blijft Geluk is overal Als je vindt wat je zoekt…

Bordjes op het plein, naar Berlijn, Parijs, Rome – ja, hier ben ik thuis.…

Er lijkt niets vreemds aan Slagroom na Brussel, Berlijn En Parijs te zijn…

De Pont Neuf, waarop jij snikkend naast mij liep omdat je weer eens, de verkeerde schoenen aan had, zag er prachtig uit in de avondlucht. De grote rondvaartschepen gleden hel verlicht over glinsterwater. Jij weigerde om door te lopen en je deed je verkeerde schoenen uit. Wat ik best vond. Ik liep door en liet je achter en toen ik veel…

tien gezellige vriendinnen gaies, charmantes et très jolies wilden eens iets leuks verzinnen elles se rendaient à Paris 't weekend liep als de T.G.V. elles adoraient la ville lumière la Campanile viel ook best mee vive le pays de Molière een jaar later in oktober elles repartaient mais quel chagrin de acht vonden het maar sober qu'il…

ogenschijnlijk is er rust in weergekeerd ademen, opgelucht bevrijd en kwijt, door harde dagen niet alleen een naam: zijn klank is nooit vermoord niet alleen het vrije woord is ruw verstoord door zwaar geweld het potlood tekent bloed en geldt rond zwarte rouw maar trouw aan alles dat waarachtig is druipt de vernis van valse preken…

Mijn hart huilt tranen Van kleuren blauw, wit en rood Grenzen vervagen…

Al het geweld in deze dagen Zoveel ellende en leed om te dragen Parijs in diepe rouw Paniek in de stad, een huilende vrouw Als in een schietspel neergeschoten, gewond of dood Het kleurt rood Bombardementen is een antwoord Dat ons niet bekoort Boven Raqqa gevechtsvliegtuigen Een hele stad in duigen Parijs, Molenbeek, zo dichtbij Je…

Waarom In deze wereld Zo veel haat en geweld? Mijn geest wordt Er constant door gekweld Waarom Krijgen onze kinderen Een leven vol angst En verdriet? Zo een wereld wil Iemand toch niet? Waarom Zijn vrede en rust Nu zo ver weg? En blijkt oorlog Nu de enige uitweg? In zulke sfeer Wil niemand leven Maar laat ons Hoop en liefde…

Er staat voor vandaag een vlakke rit op het programma maar saai zal het zeker niet worden aldus Herbert drs. Ducrot is het roerend met hem eens dit is geen wedstrijd voor linkmichels en luileballen voor prutsers en pretrijders voor flapdrollen en flierefluiters neen bloed zweet en tranen zullen het asfalt bevlekken in deze helse rit en…

Zo kom ik je tegen, Fietspadgebruiker - Helm gevuld met Leegte, donkere Glazen die de persoon Verbergen die je bent, Blik op oneindig, Het asfalt opeisend Zonder bel, maar met Dwingende lichaamstaal En af en toe een schreeuw Want jij, ja jij, voelt je De wielrenner van de eeuw…

Parijs is in de lente een stad vol romantiek. Op een bankje aan de Seine met accordeon muziek. Alle duiven bij Montmartre en oh mijn Sacre Coeur. Ik verlies hier heel mijn hart dees'stad brengt zoveel kleur. L'amour d'amour d'amour Ik wil met je dansen, met je zingen, ik wil je kussen op zijn Frans.…

Op een boogscheut van de Notre Dame Priemt de toren van de Saint’Chapelle, gevat in ‘t keurslijf van de Cour de Mai. Een eerste stap in de kapel beneden zuigt je mee in ‘t middeleeuwse streven te reiken naar de sterren en daar ver voorbij- de eeuwigheid gevat in steen en gulden ornamenten. Maar niets slaat ‘t gevoel dat je overvalt na…

En terwijl ik haastig weer een bladzij draai van ‘t stratenplan, verkneukel ik mij nu reeds op ‘t weerzien met Parijs Ik weet dat ’t een illusie is de tijd te stoppen, om te keren naar ‘t verleden, te proeven hoe het was - grandeur en armoe op een steenworp van elkaar, de geur te ruiken van de paarden, vermengd met smeulend pek van toortsen…

Het weer in Parijs, voelt aan dat de zon nu met schijnen volop zou misstaan!…

hol spoorgedender vergezelt bleke lichtjes: nachttrein naar parijs…

In Parijs, onder een brug lag een jongeman te sterven. Geld en goed zou hij verwerven maar hij kwam nooit meer terug.…

Parijs, de Eifel Vurig brandende Liefde Passie heerst regeert.…

in Rome waarom ben ik niet naar Parijs gegaan in plaats daarvan heb ik m'n tijd verdaan…

De zuurverdiende bergtrui van Voeckler Die hij bevechten zal op dood en leven Is hem zo graag gegund en graag gegeven Maar tot Parijs toe is een brug te ver Vertederend vergeefs kan heroïek zijn En zo moet ware wielerromantiek zijn…

Die mierse zondag nam ik, je trapte me onbesuisd en ongesuikerd m'n comfortzone uit, de trein naar het Poolse oerbos. Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend, telde ik zielen en dorpsoudsten, dutte ik kadansgewijs in en droomde van wolven in Bialowieza. In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend In een plasje bier op het stationsbuffet…

's Morgens de grote oude bomen waar wij tussen stonden. 's Middags een Eau de Toilette die ik herken. 's Avonds draait de Radio 'zijn' nummer. 's Nachts voel ik zijn handen op mijn lichaam…………

Missen is een woord Dat je niet graag hoort Het verdriet dat je iemand kwijt bent doet pijn Dat is niet fijn De pijn van het missen wat je dierbaar is Dat ben je kwijt, niet voor even maar voor altijd Je hebt het gevoel dat je door de grond zakt Steeds verder ga je van je pijn af Je hebt het gevoel dat je alleen op de wereld staat Maar…

In wijsheid steeds het verlangen ontkend van zoveel schoonheid en ontembare passie twee werelden en niet één om in te leven zweef ik dolend rond als geest een bedachte goocheltruc om te verdwijnen of doormidden te zagen twee delen om te verdelen dit lichaam klopt van binnen op de maten van het leven maar de blik is vertroebeld…

vergeef me dat ik loop te lijden maar ik voel nog steeds de pijn afgescheurd van ons leven weggerukt uit mijn zijn leegte het missen achtergelaten het niet weten waar ze zijn in het toen of in het heden als in vertraagde beelden gaat het leven voort wordt ik ooit nog eens de vader of is dat gevoel voorgoed vermoord…

Ik zou mijn woorden op het water willen leggen, ergens op het koude winterstrand hier niet veraf. Ze zo ver laten drijven tot over zee, zwevend over duizend golven recht naar jou. Ik zou ze je zoveel laten vertellen, over gewone dingen van deze dagen, dingen die ik straks misschien al vergeten ben, maar nu toch zo belangrijk lijken.…

opoe, hoe komt u aan die een anjer op sterk water? ik heb hem opgevangen van een prins hij had een bril op met een Duits accent zei ze even later…

Hij heeft het me duidelijk gemaakt, nu ben ik hem echt kwijt geraakt. God, wat mis ik hem, ik voel mijn hart zakken met vaart zonder rem. Ik mis zijn bruine ogen, die altijd zoveel tegen me logen. Ook al is hij nooit eerlijk geweest, hou ik toch van hem het meest...…