Alle inzendingen over Wild OR Ontembaar

Een reus van zwarte angst schiet gaten in het denken zie hoe de kansen zwenken realiteit slaat op de vlucht Angst, je bent te voelen ontembaar op de achtergrond bepaal je het hele toneel Als tegelijk souffleur en regisseur die de onzekere acteur iedere vrijheid ontneemt…

't Slaat wild, mijn harte, en wilder zal het slaan!... Geen woud, doorkruist van wegel, baan en laan, - een oerwoud!... Ach!…

Wanneer de ontembare Heilige Vuren met de ondergaande zon verdwijnen, zijn zij geworden tot dwarrelend stof, gedoemd om verloren weg te kwijnen.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Starend Naar Uw machtig firmament Uitgestrekte armen Trachtend wolken te raken Als waren het mijn vrienden Beeld ik mij in Hoe daar bij U Onnavolgbaar ver weg Dan werkelijk het paradijs is De eeuwige zon Ontembare vreugden Geen onnodige pijnen Geen reden tot tranen - Uw onmetelijke liefde - Als de zon hier ondergaat Kom mij halen -…

De lust in vlees begonnen verjaagt spontaan de droogte van het preutse uur duik in mijn diepste bronnen en klim naar grote hoogte in ons verzengend vuur laat ons lijf pulseren als een driftig dier in ontembare kadans wij zijn elkanders veren op de vleugels van plezier in tomeloze trance.…

Een prins op het witte paard bonsde haar hart bij het ontmoeten zèlfs na vijfenveertig jaar glanzen haar ogen dromerig ze gaat hem weer ontmoeten ach ik was een adonis jong knap wild en ontembaar ik versierde elk jaar wel tientallen meisjes ze was er een van trouwen kwam niet in me op als ze me niet gekust had de eerste avond was…

één voor één breng ik de rozen, ik kus ze wakker uit hun droom alsof ik nooit heb liefgehad één voor één draag ik de blaadjes, ik strooi ze stamelend over jouw naam alsof ik nooit gefluisterd heb één voor één bewaar ik hun geur, ik droog ze ademloos in de wind alsof ik nooit gestreeld heb één voor één kleur ik mijn tranen rood…

een kudde wilde overhemden ze staan daar te rillen op de savanne en denken aan hoe het was de afgelopen zomer aan de zomerplas…

hoor ze gaggelen de eerste wilde zwanen wieken naar de zon…

Welriekende constante perfecte ontluikende, nimmer onttrekkende aan ziende ogen van passanten. Bloedrood sijpelende druppels kleuren de doornen, neerwaarts stromend de immer zuigende zwarte aarde in. Zoete luchten bedwelmend zwanger laag hangend en wee, leiden omringend naar verleiding en vervoeren een zalige diepe droom mee. Zonnestralen…

Als jij de onstuimige natuur bent toon ik je mijn keurig aangelegde tuin met madeliefjes van de notaris en vogelhuisjes in mijn bomenkruin wanneer jij tot bloei komt in mijn dromen heb ik je lief met meeldraad en bloemenkroon wees niet verlegen hier tot mij gekomen nu ik als cultivar mijn mooiste specie toon verander niet van karakter door…

kunstjes vertonen voor de mens niet voor dieren komend uit de oceaan Harderwijk mooie stad ga andere leuke evenementen daar bezoeken voortaan leve stichtingen o.a. anti-bont anti stierenvechten Peta aap en wel W.P.A ja zij die zich moedig inzetten met het redden van gemartelde/ voor winst gebruikte dieren zo velen…

Hier rust een uniek ontwerp, geraakt door welgevormde zinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef bij haar onvoltooid nog voor haar stem zich verder kon ontplooien, in het stramien van haar denken, ontving de kracht in een ongeëvenaarde zetting, maar zij de grip en geest verloor als schaduw langs het leven streek terp van wilde…

Duizenden paarden - wild en vrij. Als golven die rollen over de oceaan. En in overvloed tekeer kunnen gaan.…

de wilde ganzen zwermen door de koele nacht gakkende wilskracht de vlakte wordt zwart duizend snavels roepen kaw op de wieken nu ruisende vleugels in een donderwolk verpakt de wilde ganzen een goddelijke ganzennacht op het water door donker bedekt…

Ik wilde dat ik de haat begreep de schaduw van het licht dat ik de harde stem verstond de leegte in het gezicht. Dat ik kon zeggen waar het om was dat de ene mens mag leven de ander in een eenzaamheid niets van zichzelf kan geven.....…

Ik wilde dat ik slapen kon en deed daarom mijn ogen dicht en voelde in gedachten toen jouw handen op mijn koud gezicht. Je sprak daarin zes lieve woorden: mijn schat ik heb je lief. maar toen ik weer mijn ogen opende lag er alleen die kille brief.…

Het was de welving van een schouderblad, het fosfor van een nieuwe dronkenschap, de slapeloosheid van een wereldstad. Je sliep nooit twee keer met dezelfde dag en leven was pas leven als er 's nachts een halo uit je glas te voorschijn brak. Een juni en je peinst aan een vermolmd ontbijt: ik zwierf om zoveel mensen heen, verruilde zoveel…

ik wilde de ijzige kilte trotseren de dag van de nacht onderscheiden en het vuur van het ijs ik wilde mijn onwetendheid te lijf gaan alle kleuren zien en horen de zilte tranen proeven ik wilde dat de stilte peilloos was en alles kon vervangen: het bittere zout en het zachte zoet…

Ik wilde bij de dood belet aanvragen, hij deed zelf open en hij liet mij in. 'Er lang omheen praten heeft weinig zin; ik kom hier', zei ik, 'om je uit te dagen'. Hij glimlachte: je komt dus uitstel vragen; kan ik je dienen, een glas port of gin? ''t Is mij hetzelfde', zei ik, 'schenk maar in'.…

Hij zag licht en vuur in haar wilde wezen wilde het vuur in haar wezen strelen en wilde wezen in haar licht het licht van haar vurig wezen stelen, nee roven om het licht van zijn eigen wezen te doven en het wilde vuur te ontsteken in hem om haar lieve licht te strelen.…

Hij wilde een dynamisch leven leiden. Te vermoeiend. Toen wilde hij een wijze zijn. Te tegenstrijdig. Toen wilde hij toch minstens een ´minor poet´ worden. Te goed. Te slecht. En toen wilde hij de meest ongepubliceerde dichter van Nederland zijn. Gelukt.…

Ik wilde dat ik je weg kon kiezen een pad vol voorspoed géén verliezen Ik wilde dat ik je blij kon maken je middenin je hart kon raken Ik wilde dat ik de pijn kon wissen en je niet te vaak zo erg zou missen Ik wilde dat ik bepalen kon aan welke relatie jij begon Maar ik héb niets te kiezen het is jouw leven ik kan…

Al, wat ik wilde worden, dat ben ik nu. Zoals ik wilde zijn, zoals ik wilde worden zo ervaar ik mezelf nu. Al, wat ik bewonderde in het leven, bevindt zich in mijn leven. En alles wat ik heb liefgehad, heb ik nu lief in mijn leven.…

Wat ik ook zou doen dit jaar, het is niet af, wat ik ook besloot dit jaar, het is een straf, te weten dat alles wat ik naliet dit jaar, in slechts 1 dag gestopt moet worden, want, het jaar is dan wel klaar, maar ik ben dat nog lang niet!…

ik wilde de winter inkleuren met winterse woorden vrede sluiten met de onverhoedse duisternis ik wilde door muren breken zelfs als alles gesloten zou zijn met andere ogen de wereld beschouwen ijs met handen breken ik wilde het ijzige bewustzijn van de dood tot bedaren brengen…

de stilte horen het geheugen leegvegen vederlicht geluk voorbij zien zweven langzaam ontwaken licht en tijd verbinden verweesde woorden vergezellen dromen bevaren demonen bevrijden de liefde bezingen wilde ik…

Wat het motto is op Internationale Vrouwendag laat zich raden: het staat stoer, in stevig solide opschrift, boven dit gedicht, geïnspireerd op het poëem van de enige vrouwelijke snelsonnetteur, Inge Boulonois - en dat alles in weerwil van de weerzinwekkende berichten uit grensland Ukraina, waar de waanzin rondwaart van een huiveringwekkend geëscaleerd…