Alle inzendingen over Witgekalkte woorden

en je ademt mijn adem van wind en water zoals de dag druppelt langs mijn woorden heen waar stilte onbespreekbaar waait onder ijsvleugels van de reiger vijverkoud boven het wintervlak van onbeweeglijk riet met opzwaaiende, tere handen en duizend voetstappen breed en breder sneeuw ik de laatste woorden uit het zicht van diepe…

donkere vlekken op de witgekalkte muur winterfantasie…

de eenvoud van een pot met planten tegen een witgekalkte muur wat zonnevlekken en wat schaduw loom liggen in het Ierse gras…

wrevel als weer een ijzeren kruis in de verte de velden decoreert afgrijselijk van dichtbij dat witgekalkte corpus en dan dat rossig haar geen wonder dat ze daar in drancy de verwantschap niet zagen ------------------------------------ zaterdag 12 januari 2002 zonneleen 43 www.abelstaring.tk…

als witgekalkte graven door dubbel spel in hoge nood geraken, verliezen hun begeesterende woorden al hun praal en macht. de hemelse boodschap verwordt dan tot een duivelse comedie die elke rechtgeaarde burger straks uit 't diepste van zijn hart veracht.…

voor een witgekalkte muur het vogeltje van verf een kettinkje aan zijn pootje de witte muur leidt onze ogen naar het puttertje vogeltje op de voorgrond distelvinkje in losse zichtbare penseelstreken vastgelegd vogeltje met een verhaal het put zowat zijn eigen water bijna kwetterend tinkelend ook in vlucht…

de trommelaars kondigen een opstand aan de menigte vervaagt bij het licht van de toortsen hoog in de inktzwarte lucht suizen steen en ijzer het koor in het witgekalkte kerkje zingt Houd Moed wij zullen jullie niet verlaten winterwolven blaffen over de sneeuwvlakten aan breekbare ijspegels klemmen we ons vast…

wil je overhouden van een dag, bijvoorbeeld van vandaag van schroeiende hitte die niet wijken wil nog flirt met de late uren die schemerend blozend glijden naar de nacht Iets van wat is geweest van dat voorbije wil je overhouden iets gewoon, gering als herinnering zoals verschaalde wijn in een glas avondwarmte die nog kleeft tegen witgekalkte…

een roestig ornament op een witgekalkte muur getuige van verlating van een eens bedrijvige cultuur doorstaan het donderen der kanonnen gesmolten ijzer blinkt als bloedstaal druipend nu geronnen nog uit haar hart het doodslied klinkt waar in de Notre Dame uw zuster haar glazen stralen nog immer schenkt siert uw vergane pracht bewuster…

Je taal bekoort klanken zo eigen-zinnig als heksenkinderen Je groene en rode luiken staren me aan vanuit witgekalkte huizen Rode baretten vertellen je verhaal terwijl ezels zwijgen en hier en daar een hond de schapen drijft Zoals de zon de schaduw van bittere jaren verjaagt en blauwe hortensia's de vrede verklaren aan wie jouw ziel…

in nauwe stegen staan nog oude huizen van hout en witgekalkt leem het stinkt daar nog naar kip dronken kip in lokaal bier gekookt de ranke boot vaart nog naar de nabijgelegen brede rivier op de heuvel schittert nog de zon op de gouden koepel van de pagode de mensen branden er nog wierook vrouwen bidden om een kind…

Kaal en in een strak gelid langs eeuwenoude oprijlanen in uniformen fijn van snit staan ze melaats, oude platanen De torenschaduw bedekt hun naakt gebroken takken, ongespalkt de vrieskou heeft hun hart geraakt met rijp de kruinen witgekalkt Een zwijgende stoet van trieste bomen staat roerloos onder het klokgeluid het goddelijk spel, niet…

Woorden afslag Mijn gedichtjes zijn jaren geleden geschreven en hebben hier een mooi plaatsje gekregen Analogie is overbodig ik hoef niet in therapie De wachtkamers zitten immers al vol maak over mij A U B geen zorgen Hier geen vijvers van tranen wel tranen van lachen en dan een natte broek Dank u voor het bezoek…

ach tevergeefs de slaap betrachtend - (hoor, hoe troostend is het tikken van de zomerregen op het raam in lood en het geluid van wind in bladerrijke bomen) - denk ik: o wat dacht ik toen de zomerstormen mij nieuwsgierig en verschrikt door 't witte huis zonder gordijnen deden dwalen en de muren witgekalkt nog witter waren door de bliksem…

ach tevergeefs de slaap betrachtend - (hoor, hoe troostend is het tikken van de zomerregen op het raam in lood en het geluid van wind in de bladerrijke bomen) - denk ik: o wat dacht ik toen de zomerstormen mij nieuwsgierig en verschrikt door 't witte huis zonder gordijnen deden dwalen en de muren witgekalkt nog witter ware door de…

boom het nest in de groene kruin ik zocht een oude droom als een blad dwarrelde ik wat rond de wind nam mij mee liet mij nog niet dalen ik werd gepakt door familieverhalen een prentenboek bracht mij in een hof waar grootvaders rozen kleuren door de hagen slingeren langs het lommer geuren op hoogtijdagen een schets toont de witgekalkte…

Woorden klappen Heel zachtjes klappen ze ik was je kwijt een s.o.s gestuurd Heel even geen vrienden meer door je flauwe mop misschien Maar werden weer vriendjes Toen scheet die duif nog in je bier die je heen en weer stuurde gekampeerd hebben we waar niet mocht mooi gescheiden We hebben nog een tijdje geschreven en het verwaterde soms…

Terwijl hij haar penetreerde, Keek hij haar doordringend aan. 'Wat ben je toch innemend, En ook je lichaam kan veel aan! Misschien klinkt dit wat ongerijmd, Wellicht een beetje ongericht, Maar voor mij is één ding zeker, Je bent door mij zojuist gedicht!…

De rare woorden die tweeledig zijn, kunnen klinken als in refrein, geestdodend, zwaarmoedig, hartverwarmend, bomvol kortom er zijn genoeg woorden te vinden die zonder je erover op te winden, grappig genoeg zijn, voor een meer dan eerste plaats refrein!…

Geen schepper in dit ijzig oord, in den beginne was geen woord.…

Slaafse woorden dienden. Mijn ziel ging stuk.…

Het puntje van mijn tong, is beurs, Teveel op gebeten echt waar: heus. Niet kunnen zeggen wat: Niet kunnen roepen HOE niet mogen ventileren want Dan kan alles zich tegen je keren! Het puntje van mijn tong Waar ALLES op ligt Zorgt ervoor dat: Ik HOU MIJN MOND DICHT.…

Woorden voeren geen schip als het aan het paard licht Diamanten blijven ongelezen als het rond middernacht regent of niet we waren hier allemaal samen Peace…

Hoe ziek en hoe laf een aanslag is, hangt niet af van het doelwit, hangt niet af van het geloof, de nationaliteit of de leeftijd van de slachtoffers. Elke dode, waar dan ook, is altijd iemands zoon of dochter altijd iemands vader of moeder, altijd iemands vriend of geliefde. Het heeft geen zin om op te roepen tot alertheid en waakzaamheid.…

De wingerd, rood op witgekalkten muur, Laat op het fruit scharlaken blaadjes vallen. Verlegen blozend, staat de boer te mallen, knipoogt, verblind door meisjes oogazuur. - "Roodkapje, zeg! kon trouwen jou bevallen, Blij werd mijn huisje en warmer 't wintervuur!"…

Heb je het gehoord Men spreekt Van woord naar woord Zo schrijft men bovendien Je kunt het hier al zien Als jij ze husselen gaat Dan staat er wat er staat Maar niet meer wat er stond En komt warrig uit de mond Daarvan bij deze kond *) *) Die d klinkt als een t Daar zit ik lekker mee…

Woorden... woorden. Wat moet ik er mee?…

de kosmos spreekt tot mij in beelden, mijn geest antwoordt in woorden en muziek.…

Onze hulp is in de naam van de Heer Die hemel en aarde gemaakt heeft Die trouw houdt, steeds maar weer En ons het dagelijks voedsel geeft. Onze hulp is in de naam van de Heer Die niet laat varen het werk zijner handen Hij ziet in gunst op ieder van ons terneer Waar we ook zijn en waar we ooit belanden. Onze hulp is van de Heer alleen Die…

nog een laatste blaadje dan zijn we verlost vaak gegaan tot aan 't gaatje dat heeft wat heel respekt gekost maar ja als dichter moet je diep buigen richting het klein zijn want de mooiste inspiratie doet pijn tijgers van het woud bij nacht er is nog tijd en reden en houd wacht voor velen een zwak voor ieder gedicht…