Alle inzendingen over Witteman OR onvoltooiden OR Paul en Witteman

Zo onderhand lijkt onderling respect In onze Tweede Kamer uitgeschakeld, Want Rutte zegt dat de minister “kakelt” En Wilders is van mening dat ze “kwekt”. Maar al heet de minister Vogelaar, Vogelgeluiden hoort men nooit van haar.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Banken-luitjes: excuses met eisen is een contradictio in terminis (latijn voor tegenspraak in termen) Wij het volk willen geen 3, geen 4 maar 10 procent dat willen wij het volk wij 'de studie-koppen' van het volk en zo gaan onze volksvertegenwoordigers het uitvoeren Begrepen banken-luitjes onder het motto "wie betaalt, die bepaalt…

reclame in blokken nieuws in items afgehakt bij nova nieuwkerk witteman koffie kakel gunneman alles van hetzelfde laken je feest voor tachtig jaar je schrijft een leuk boekkie je bent hapklaar je klokt lekker weg waar is de armatuur ieder houdt zijn mond angst voor wilders verdonken rest teasen verleiden lonken narigheid en lijden voorverpakt…

al die Ukelelisten op de Ukelele wanen zich virtuoos nee dan de Mandolinisten onder de azuren sterrenhemel van Nicosia alwaar zij klinken in de nacht maar zo bescheiden en zó zacht dat je het nauwelijks verwacht…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

(Jos Witteman)…

Wat maakt het nu uit welke God ons nu zegent, want iedere God zorgt ervoor dat het regent, dat we kunnen ademen, dat de zon zal schijnen. Dat we leven en sterven, dat wolken verdwijnen. Alleen de crimineel en de gek zullen oorlog willen, omdat hun honger naar de macht niet valt te stillen. De honger om de macht waarover vaak is geschreven,…

Te jong nog en al veel te vroeg, kreeg je van het leven al genoeg. Met een triest gevoel op dood spoor, kreeg je bij "vrienden" geen gehoor. Blind voor de toekomst, doof voor de reden, besloot je toen maar uit het leven te treden. Het was je teveel, te zwaar, het was genoeg! Je koos voor de dood, al was het te vroeg. Wat was er van je…

Wat als straks de bommen niet meer vallen, als het ratelen is gestopt van de geweren? Bouwen we alles dan weer op met z'n allen, of sluiten we de ogen om niet te willen leren? Wat als straks de rookkolommen zijn opgetrokken, en we alles aanschouwen in het ochtendlicht? Handelen we allen dan geschokt en geschrokken, of brengt de dood ons niet…

En de rust keerde terug op Aarde, de stilte zwaar voor heel even. Geen soldaten aan het marcheren, geen wereldleiders meer die logen. En ineens kreeg alles weer waarde, werd vrede toegevoegd aan het leven. De mens stond weer open om te leren, na zo'n lange tijd te zijn bedrogen. En de rust keerde terug, op tijd, want de mens, leek, ging…

Zij droeg om haar schouders ‘n Canon, maakte foto’s van hoe het vroeger was. Ze maakte foto’s ook van John Lennon, toen ze de doodsangst in z’n ogen las. En het kerfde diepe sporen in haar ziel, ze wilde wel, maar kon ‘t niet verklaren. Ze weet nog, toen hij stervend neerviel, wat zijn allerlaatste woorden waren: Geef vrede een kans ...…

Buiten heerst de storm, heerst de regen, maar hier binnen is het veilig en warm. Je lacht naar me, lief maar verlegen, om mijn schouders rust zacht je arm. In je ogen valt het allemaal af te lezen: de liefde, de band tussen mij en jou. Wij zijn samen, hebben niets te vrezen, onze liefde, het verjaagt de intense kou. Laat het maar stormen…

Ik zie hem zitten, hoog op zijn troon, en hij regeert de wereld met harde hand. Hij beveelt, op luidruchtige toon, gehoorzaamheid, trouw, van ieder land. En "leiders" knikken braaf, zwijgen, bang voor hem op de troon, z'n straf, die ze, bij elk tegenwoord, krijgen. Zoals hij eerder aan de anderen gaf. De wereld ligt gebonden aan z'n…

Daar sta je dan: Voor het witte licht van de dood, het is 'n kwestie van één stap, die stap is groot. De toekomst is onbekend, je wéét wat je achterlaat: De angst, het verdriet, de kilte en het verraad. Maar jij staat op de rails, straks komt de trein, en daarna, daarna zal er werkelijk niets meer zijn. Of is er, naast het allerdiepst gevoel…

Ik sta afwachtend op het verlaten strand, niet precies wetend waar ik nu op wacht. Misschien is het wel op een nieuwe kans, of op zomaar een nieuwe, warme dag. Ben ik dan die zoeker naar jouw hand, of ben ik op zoek naar wie me toelacht? Zonder woorden vraag ik je ten dans, en ik verdrink, ik verdrink in je lach. De wind jaagt geruisloos…

Als ieder mens nu eens zou zeggen, wat hij voelt, droomt, wat hij hoopt, dan kunnen we regeringsleiders zeggen, dat je met geweld helemaal niets koopt. Dat we in vrede willen leven, dat geweld moet verdwijnen, dat we dit elkaar willen geven. En de zon begint te schijnen.…

Ik hield ooit mijn gevoel verborgen, ik liet nooit zien hoe ik echt was. Mijn hart liet ik nooit spreken, en mijn tranen hield ik binnen. Ik ging gebukt onder mijn zorgen, zonder dat je het in mijn ogen las. Mijn hart liet ik zo vaak breken, en de pijn kon ik niet overwinnen. Mijn verdriet verschool zich achter een lach, tegen beter weten…

Je zal altijd dichtbij me staan, de ruimte met me delen. Ik zal je horen spreken, en je gitaar horen zingen. Je zal nooit meer weg gaan, je lied zal blijven spelen. En als een warme deken, zo zijn m’n herinneringen. Zing je lied maar, m’n jongen, zoals je het altijd hebt gezongen. Het klinkt als een kalme zee, en ik, ik zing met je mee…

Hier zit ik dan: in gedachten verzonken, en hoor Neil Young door de speakers klinken. Laat me maar, misschien ben ik nu dronken, maar laat me in mijn verleden verzinken. Flarden van vroeger, flarden van mist, beelden van wat nog nét niet is gewist, trekken aan me voorbij deze zomernacht. Dat ik terug zou gaan, wie had dát gedacht. Stoor…

Ik droom weg in een landschap dat bevroren lijkt, waar alleen het geluid van kou bijna te horen lijkt. Waar alleen de eenzaamheid en de stilte regeren, en mijn hart niet meer klopt maar enkel nog zwijgt. Vergeten gevoelens die nooit meer terug komen, vergeelde foto’s als surrogaat voor oude dromen. Herinneringen van een dichter die niet wou…