Alle inzendingen over Wouter Bos

Zij bestaat op gratie van... Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon. Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor. Als…

Toen mijn liefde voor jou, kristalliseerde in een kroon... Ik een paleisje voor je bouwde, met in het hart een mooie troon... Een waterspiegeloppervlak Met daarop de keerzijde van het dubbeltje Rijmde mijn gedicht maar zoals wij toen... Het tijdelijke is versteend door de tijd, en het eeuwig ermee verbonden eeuwige... Blijft voor altijd…

Ik fantaseer een olijk mens Die 't carrillon bespeelt Klingelende klankentoon Die Haerlems oren streelt De geest van J.S. Bach In melodie en stilte Schalmt hier door de blauwe lucht Doorbreekt des zomers kilte Auditief zo schiep hij beelden Lang voor de TV En nog kan ik ze zien! Al was het lang gelee Een dame dropt een zakdoek De…

Het wrede lot dat mij bestiert Onkruid dat zo welig tiert Veel gedaan en veel gebierd Met veel gevoel maar zonder doel Menige deerne heb ik versierd Ik was daar nooit goed in maar afdoende gespierd Zoals een duivel zijn feestje graag viert Dit is wat ik bedoel Ik leefde vol passie, maar 't hart bleef koel…

Ikzelf was nu de zondebok Op mij was ik nu boos! Veertig lange jaren Keken van onder op mij neer Van ongeboren haren Naar biddend tot den Heer Van liefdesbrief tot noden Elke kerst maar weer Verjaardagen en doden En geboortes keer op keer.. Stapels stapels prullen Waarom gooi je nooit wat weg?…

Een zwarte slang, door een oranje bril, Doorkruist ons land, staat nergens stil. Langs ´t grijze pad, door Hollands groen De bloed-wit-blauwe vlag halfstok. Langs oprecht geplengde tranen, bloemen, ongeloof en kippenvel Brengt d'onzen terug van oorlogshel. Een donderslag en iedereen was stil Voor die zwarte slang, door een oranje bril.…

Balkenende Ging rollebollend over ’t tapijt De oppositie kon haar pijlen kwijt Op Wouters drie jaar regeer-ellende Wie wordt de primus inter pares in Den Haag? Geert Wilders wil het nu wel heel erg graag……

Een oude man zit diep in de ellende En om zijn eigenwaarde te verversen Probeert hij de premier bruut af te persen Zo wil hij flink wat geld van Balkenende Als Bos premier was zou hij zeker balen Hij wil juist zelf geld bij bejaarden halen…

Ook Wouter ging zoals je eigen Camiel bij verrassing. Je grootste concurrent ziet wel wat de toekomst nodig heeft: iemand die samenbindt, die geeft. Job heelt het politieke gezwel. CDA, je moet net als de PvdA doen - stuur Jan Peter met politiek pensioen.…

De Turken waren eerst met Wouter blij Maar deze liefde lijkt wat te bekoelen Nu veel studenten zich verraden voelen En demonstreerden tegen ‘die partij’ Want wat er met Armeniërs geschiedde Is voor die Turken echt geen genocide --------------------------------------------------------- In de Volkskrant van 6 okt. staat op pag. 3 de kop: Voor…

Het bos van het bos heeft netels en berenklauw – geen paden met bank.…

De deal is bijna rond: de papieren haast getekend Wouter en Jan-Peter kunnen gaan regeren Het Centraal Planbureau zal nog een week studeren om na te gaan of alles goed is doorgerekend. Het Binnenhof maakt plannen maar het CPB telt mee. Wie regeert er straks ons land? JP- of CP-B?…

mijn isolatie voel ik geen stagnatie irritatie of frustratie want ik dicht mijn binnenwereld openlijk naar buiten door mezelf te uiten op de digitale snelweg waar je niet hoeft te ritsen tijdens de spitsen waar je nooit zal worden geflitst bij hoge snelheid maar waar je verbinding kunt leggen op afstand Stef Wouters…

Last Post in Genua Gaat me door merg en been Een zwijgend peloton Laat de wereld zien Hoe verslagenheid verbroedert Groots eerbetoon aan Wouter Die het leven liet Onderaan de Passo del Bocco Had het iedereen kunnen gebeuren Zijn equipe voorop Door de straten van Livorno Indrukwekkende beelden Een dolk in mijn hart…

Gaat straks ons magere pensioen omlaag? Dat gaan wij oudjes toch níét accepteren? U moet de roof van toen eerst retourneren Zo niet: dan een protesttocht naar Den Haag Wij worden zonder tractor triomfator Met scootmobiel of rolstoel, stok, rollator!…

Het gaat er Vooral niet Koninklijk aan toe Met de royalty’s En zeker niet Met meerdere partijen en belangen Van Duncan, Wouter en Ilse Zo close, compact In het compositie/makingsproces Zo ver af Van eerlijk zaken doen The making of wordt Ik maak je af Zo ver af van het auteursrecht En dus voor de rechter De pijlers onder…

Ik heb geen grijze Golf, noch een Peugeot Maar wel een Cinquecento, mas que nada, En valt-ie uit elkaar, neem ik m'n Lada En anders wel de trein of Deux Chevaux Op naar Den Haag, met auto en O.V. En neem vooral uw caravan ook mee!…

Zittend onder een boom Denk ik na over vervlogen dagen De bladeren vallen en ik dagdroom De mooie herinneringen vervagen Een wirwar van wegen Waar achter elke boom een verhaal schuilt Als de takken bewegen Is het of de boom huilt Het zijn echter niet de tranen van het bos Maar de wirwar van mijn gedachten: Een chaos…

vergeten de stille pijn Ik loop door het bos Gedachten aan beter Rennen door mijn hoofd Stil laat ik mij zakken Op de mossige aarde In de sereenheid van het bos Hoef ik even niet te denken Alleen maar jouw stilte mogen proeven...…

Ik loop door het bos, de stilte brengt rust, net zoals de stilte tussen ons, rust in mijn leven brengt De bladeren laten los, en waaien weg, net zoals ik los liet, en mijn eigen weg ging De zon, nog krachtig, breek zich een weg door de bomen, net zoals ik met al mijn kracht, de circel doorbroken heb Ik kijk voor me uit, zie een kleurijk…

Het is bepaald overdreven te denken dat het gedicht een poging betekent om iets verstaanbaar te maken, laat staan een uiting van priesters die god zien. Een gedicht is niet meer dan een oor, om te grijpen wanneer men geen woorden meer heeft in officiële gesprekken, een reling bij zeeziekte in de salon. -----------------------------------…

Er worden geen vragen gesteld geen suggesties gewekt, er wordt niet geveegd maar gestreeld eerst worden stammen van bomen gescheiden dan bladeren van scherven, pluisjes van stof de eenvoudige gebaren boezemen iets in waar het klaar is, lijkt nog niets begonnen intussen vertrokken de sprokkelaars vanzelf boog het zoekteam…

In Schinveld wordt de burger flink geplaagd Het groeit nu de gemeente boven ’t hoofd Ze heeft wel stille vliegtuigen beloofd Dat klinkt inmiddels best wel afgezaagd De burgemeester onderneemt nu stappen Hij vraagt de actievoerders om te kappen…

In ons bos worden bomen geveld.…

ze verzetten zich met handen en voeten maar bij kop en kont pak ik ze op doe ze in een doos verzegel die met kop-dicht tape en zet hem op het spoor in een platte wagon naar de horizon kleiner wordt de doos en kleiner gedachten proberen uit te breken ik zie ze beuken maar het tape houdt stand klein wordt de trein en verdwijnt…

Ik leef in het bos, eet bessen en paddenstoelen, onder mijn voeten het mos, een zacht natuurlijk kleed, op de takken trippelen vogels, tussen de bomen staat een schichtig hert, bang voor de herfstkogels. De dennenappels en de bladeren bedekken de grond.…

Er staat een oude boom in het bos zijn takken krom begroeid met mos hij steekt niet meer zo fier in de lucht soms denkt hij wel met een diepe zucht het bos is niet echt het bos meer wanneer zie ik de anderen weer.…

Hij voelde zich veilig in zijn woede: als iemand die zich op een mooie dag onderdompelt in een warme tuin. (De wind kamt de heg liefdevol in model, kinderstemmen klinken alsof ze verpakt zijn in watten van zonlicht en ver weg.) Niemand kon hem meer iets doen: hij had alles zelf als vernield. -----------------------------------------…

vanavond, vannacht vlinder ik weersta de walgelijke wanen van eerlijk echt en eenzaamzijn van sorry, somber, niet meer samen van nacht en morgen weet ik niet verdriet verergert vast mijn hopen ik voel me leeg, zo vol verdriet ontken die stomme samenlopen ik vloek, scheld god uit en ik huil roep, jij moet altijd bij ons blijven ik snuit…

Het bos zwaait ons uit, takken deinen heen en weer, de blaadjes fluisteren "tot de volgende keer!"…