Alle inzendingen over Zinkend schip

Staan op een schouder probeer de aanwijzingen te vinden ontdekking van land een eindeloos spel verlaten en binden water tot zand zang op het schip de kleuren als een begrip gevoed door het licht glipt het leven op het dek langzaam van normaal tot lekker gek golven dansen zoals altijd niets is onbegrijpbaar of buiten bereik.…

Zoals een schip steeds verder weg vaart over de grote zee, zo ging jij ook van ons heen op weg naar een ander bestaan. Ver achter de horizon naar het warme licht vol eeuwige vrede, waar geen verdriet of pijn is daar in het hemelse paleis.…

we zijn hier als een schip zonder anker en straks als stof in het heelal nooit zal ik leren waarheen ik sturen zal…

Het leven twijfelt stuurloos vaar ik verder naar onzekerheid Ik ben geen kapitein,maar een matroos Is dit het schip waar ik voor koos…

Was ik een schip Dan joeg ik door de golven Metershoog doorboorde ik de witte kragen Met welbehagen en met stormachtig geweld Mijn masten zwiepten heen en weer zoals in de oude filmen van weleer Het is het spel dat wordt gespeeld bij storm en tegenwind onthouden dromen van een kind Maar ik ben slechts een ouwe pont en daarom vaar ik elke…

gooi het anker hier uit het schip vaart niet verder het is deze baai waar het water als muziek tegen de kade zingt mijn schip zo verlaten mijn schip van rust het is de lucht van het verlaten schip dat wat dobbert aan een horizon van een goudkust…

verlangende hartstocht vreedzaam zinkend oplichtende woorden vertedert intens wijnrode kleuren doordringen maagdelijkheid eeuwigdurend verlies verzachtende nachten…

Een schip vaart zijn haven binnen, elke dag opnieuw. Een storm breekt los, het schip slaat op drift. Het schip zoekt en zoekt maar vindt de haven niet. Het schip ontdekt nieuwe gebieden, maar mist zijn eigen haven. Het schip blijft zoeken en vindt zijn beschadigde haven.…

Die schokk' de storm of blaak de Zuiderzon; Hij derft geen steun, geen zuivre lavingbron, Maar overleeft de val der zinkende Aarde. 1822…

een vaste koers is op het schip geplant. varen, stiller dan ik het kan.…

Zinkende gedachten Fluisterend ingekaderd Melancholisch In zwart wit Ik trek je aan Drievlaks, en profile Passend Bij mijn kleurrijk innerlijk Spinnend Kroelend De hele avond Op de lopende band…

kolkend water trekt mijn benen naar beneden zinkend roep ik zachtjes om mij heen woorden blazend vormen bellen korte zinnen hopend dat jij hoort waar ik verdween…

Goud op de kapersvloot van het zinkende rijk Goud in de paleiszalen voor het elitaire slijk Goud in de kathedralen voor het levende lijk Goud op het tabernakel van het eeuwige gelijk Maar bronzen gebeier na het breken der dijk…

Dwalen, eeuwig zwervend al lijkt al, 't oneindig vlak Toch zoeken, hoop dervend als varend op het zinkend wrak en dan op land, geen zicht verwervend maar voor 't besef, de moed te zwak...…

Zelfs Pauw gaat mee op deze trieste toer al zinkend naar een dubieus niveau Die schijndiscussies ben ik ronduit zat Ik snak naar een inhoudelijk debat…

Tussen wal en schip hoort een zeeman niet thuis. Want een zeeman heeft zee- benen, die voelen zich alleen op het eigen schip thuis. En ook de beste stuurlui staan niet aan de wal. Zij draaien liever aan het stuurrad van hun schip; door het ruime sop, niet op weg voor niemendal.…

Men ziet, daar 't daglicht, hoog gerezen in zijn vlucht, De kringen brandt en blaakt, neervallen uit de lucht Oprechte vissen, die, de gulzigheid ontvlogen Van roofziek zeegedrocht, en, zwakjes van vermogen Hun blode wieken, als een toevlucht in de nood Die hun aan 't leven dreigt, gebruikende, in de schoot…

Het valt niet mee te schipperen op het schip dat familie heet Misschien is het goed om even het schip te ver- laten…

neem mij mee, riep ik maar geen schip kwam voor mij links & rechts werd men opgestraald, maar geen schip kwam voor mij de liefde werd bedreven met struise dames op ongekende hoogtes, maar geen schip kwam voor mij gefaseerd, gemuteerd & verbouwereerd keerde men weer terug op aarde, met een duidelijk waarneembare blijere blik in de ogen…

Of je nog van me hield ondanks al het feilen van de mens, het vlees zo zwak me aankeek of ik het wist terwijl ik slechts kon kijken naar het ijs van de fontein luisteren naar het zacht fluisteren van kouder wordend water met voeten zinkend naar later…

Samsom moest het zelfs ontgelden, Asscher oogstte ook geen lof, buigen deed het schip slechts zelden - een voor een stapten ze op... Maar 'Torenvalk' pakt niet z'n biezen, het is wat hem betreft historie - wij die enkel mogen kiezen bedanken voor 'die Hollands Glorie'.…

Ook al maakt het schip water deze kapitein verlaat het roer niet…

het dal leek peilloos diep dit jaar de bodem bleef maar zakken en meegezeulde drab maakte elke stap te zwaar de broekriem werd verstrakt bezittingen vervreemd oude banden doorgehakt nieuwe lasten gemeden en nog was er geen vaste grond werd de gang niet lichter immer drukten de plichten toch sluit zichzelf het zuigend gat verheft zich…

De avond mankt onder een naakte deken zorgen liggen stil in de hartslag van het heden de dood wiedt het zicht door de patrijspoort en verkleint het zuchten naar waarheid Half staat het licht te pruttelen in de komende ondergang van verdwijnende wanen, doch het restant snijdt het andere deel door jaren die geleefd blijken te zijn Het…

Ook ik ben uit het Britse Pond gestapt Als Engeland Europa zou verlaten ( Ik had dat als belegger in de gaten...) Dan zakt de koers, ik hoop dat u dat snapt In de vakantiepot zat nog los geld Ben er op tijd mee naar de bank gesneld.…

bij het licht van de maan en de sterren kromt en buigt de zwaan haar hals vallen granaten door gescheurde daken aan de afgrond van altijd dezelfde pijn roerloos op de boezem van de nacht het klaaglied van het mensenhart doorzeefd en langzaam zinkend een inktzwart ontwaken niet meer worden wat je wilde…

Een mooi schip met vele containers, ga er maar aan staan om dit telkens weer binnen te loodsen.…

randloos maagdelijk het wit in ogenpijn en weer een toegenegen zijn, veel meer dan eerdere klacht rijpen de bomenkronen eerst als een winterzwart bezweert de hemel zinkend vallend voor middernacht de leeggemaakte sterren langademige wind eenzame vogel zingt liederen van sneeuw.…

we zagen hoe het licht op de gevels viel hoe de schaduw in een zachte dans de zon verdrong hoe vogels in stilte afdaalden we zagen hoe de zinkende stad in het water wegkwijnde laat me jullie meenemen mompelde het water met de hand voor de mond…

Schip van zand aan de rand van de zee, altijd de rand van de zee. Vol verbeelding is het schip, maar zonder illusies: straks komt de zee en wast dit allemaal weg. Wat overblijft is het verhaal: “Weet je nog, ons schip, toen.” Dat verhaal blijft eeuwig spreken.…