Alle inzendingen over Zo de steen bedoeld

Hebben woorden wel altijd het bedoelde effect? strelen mijn gevoelens nu toch weer jouw ziel? zullen mijn aanrakingen jouw "zijn" beïnvloeden?…

Ik wil me niet meer in laten sneeuwen door kritiek ik moet leven zoals het voor mij goed voelt en mocht jij je daardoor beledigd voelen jammer dan maar zo heb ik dat nooit bedoeld.…

Verworpen in de strijd geen doel dat heiligt, ook ik heb mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in hun mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed reinigt de loop van mijn fossiele natuur voor een onbekende reden.…

De rimpels doen er eigenlijk niet eens zo toe, nee, ik word eigenlijk alleen ZO moe van dat uitgezakte lijf, dat kan nooit bedoeld zijn, bij het formeren van een vrouwenlijf. En kom niet aan met plastische chirurgie, want dat bedoel ik helemaal niet!…

Een opperwezen is aan mij verschenen In een gedaante die ik niet verwachtte Een hagedis en ik ben nu bij machte Het beeld van Gerard Reve bij te benen Mijn vreemde heiland is nogal angstwekkend Mijn godsbeeld is totaal door hem geschonden Wat wil hij, mij genezen of verwonden? En de gevolgen, zijn die niet verstrekkend? Wist ik veel dat…

Een schim van mezelf Was ik, nog maar Nauw'lijks zichtbaar De mens die ik Ooit geweest was, Toen op enig moment Van alle kanten mij Goed bedoelde adviezen Werden aangereikt Goed bedoeld, Ik weet het, Goed bedoeld, Zeker, begrijp me Niet verkeerd, altijd Goed als mensen om Je geven - maar als Elke ademtocht omgeven…

Steeds als Henk weer ging verbouwen en met stenen liep te sjouwen voor een muurtje dat hij maken zou dan was hij de sigaar want zijn vrouw die er op toe zag en als sfinx er op de bank lag klaagde meters steen en been en gaf hem zinloos commentaar Zeg Henk, je moet het zelf weten maar je bent een steen vergeten en dus zeg ik het maar even…

'k Was thuis en Dacht dat ik droomde 'k Was daar en Zei tegen mijzelf: Voor áltijd Nooít meer eenzelfde N-E-G-E-N - E-L-F…

Ik kan niet dichten al sla je me met een hamer ik kan wel mooi zingen vraag maar aan mijn badkamer Toch heb ik een blauw vermoeden dat er een gedicht in me zit of een lied van verlangen, belofte, liefde en gemis Snelle dagen splijten ons uiteen en voegen ons weer samen steen voor steen metselen we aan dit huis en nestelen ons in geborgenheid…

Een steen op een steen op een steen, zo klim ik steeds -- verder naar boven.…

ik bak de stenen zelf weer heb genoeg geraapt met wat voor handen was uit rotsen die een levenlang partij beloofden in voegen slechts een fraaie schoorsteen deden roken de fundamenten delen we steen voor steen zal ik gaan bouwen met specie om samen van te houden zie je ogen in het nieuwe licht verschrikken door de open ramen…

zal het verleden voor je helen Heb maar geduld, dan zie je: het is waar Nee, niemand kan de liefde van je stelen En als de tijd daar is, dan ben jij klaar Die liefde te ontvangen en te geven Die ook voor jou bedoeld is in dit leven…

nee ik heb geen steen in een rivier verlegd op aarde en ik ga dat ook niet doen want wat is daarvan nou de waarde goed hij stroomt dan wel iets anders dan voorheen en dat slechts door het simpel verleggen van die ene steen het blijft een prachtige gedachte die ik altijd zal blijven achten maar ik besef al denkend terstond dat die rivier…

ik ben te laat met het vertellen over de vele uren die ik er vertoefde in de hoedanigheid van welke rol dan ook werd er altijd muziek gemaakt en genoten van een kop thee nu de dood op de deur heeft geklopt en z'n entree gemaakt is de muziek opgehouden maar koester voor altijd de herinneringen aan toen…

Wat is de zin van diepzinnigheid in gedichten als je je eigen diepzinnigheid niet overziet De diepte niet meer kunt peilen en men vol bewondering maar zegt o wat is me dat toch diep En men zwijgt en durft niets te zeggen want men wil niet de onbegrijpende lijken niet gaan uitleggen dat de inhoud naar grote onzin riekt wees helder…

De ziel is sterk, maakt werk van haar taak, wat ik ook meemaak.…

Het was bijna altijd onweer thuis bij mij in mijn ouderlijk huis binnen bliksemafleiders hielpen niet een dof, grof gerommel kondigde nog meer angstige keiharde knallen aan bijna niemand deed voor elkaar onder een ieder had wel het gelijk aan zijn kant grote monden, nog vaak met eten vol ze lagen elkaar niet, we lagen elkaar niet als flitsen…

Als dubbelzinnigheid innig wordt bedoeld kan het zinnig zijn en soms zuiverend!…

geen dierenschedel wordt hier bedoeld, wel mezelf na tweemaal falen!…

Jij begrijpt me niet, goed zo, ga maar nadenken -- wat ik heb bedoeld.…

In deze tuin zijn saamgelegd geelbruine en witte en zwarte stenen, gevoegd, gezocht, dat elk wat zegt met een allengs opkomend menen, bedoeld door een die niet meer is de velerlei gevormde vlakken, en met in de vakken voorzichtige betekenis, gebleekten in het aangezicht der zon, gewassen door de regen, rillende open plekken tegen het…

maar toen kwamen de cultuurbarbaren voor wie schoonheid niet is bedoeld, ze haten wat ze niet begrijpen, ze kunnen zichzelf niet eens verklaren, hun vernielzucht is nergens op gestoeld, er bestaat een gesticht voor deze lijpen, waar ze van de angst voor reuzehagedissen kunnen genezen en jou zelfs gaan missen.…

Het is tijd om verder te gaan Tijd om te lachen, tijd om te zingen Tijd om te dansen, om lief te hebben Tijd weer voor mooie dingen Het is tijd voor mij Met alles wie ik ben Het is tijd voor geluk En dat ik daar weer aan wen Want het leven is bedoeld - Het is echt waar - Het is bedoeld om gelukkig te zijn Dus laat dat geluk nu ook komen…

Al, wat ik dacht in mijn leven en al, wat ik voelde, het duidde precies op wat jij altijd bedoelde.…

gedichten fluisteren als bij de ietwat bewogen foto het is goed bedoeld maar toch...…

Volgende morgen ligt ze gestrekt op een bed van drek, misbruikt gedumpt zeventien zomers oud, wit en stiller dan de stenen om haar heen. Schoonheid en naïviteit in ‘n dodelijke catwalk bepaalden haar lot.…

en waar de teksten eindigen de stilte komen zal, getekend op de zwervende steen der wijzen.…

Het is weer kerst, ik snap het niet, ik kan er niet meer bij. Gevoel van woede komt in me op, een traan ik ben niet blij. Wat is nu kerst, oorspronkelijk, ik moet het nu toch weten. Ik vraag eens bij me in de buurt, maar hoor al snel “vergeten” Ik hoor de raarste dingen roepen, kerst twee dagen weg van het werk. Een boom, wat lichtjes en veel eten…

De laatste reis Een koele bries, de wind steekt op, wie meert er bij me aan. Hijs het anker, trossen los, het is tijd nu om te gaan Niemand weet hoe lang het duurt en waar het einde is. De grote vaart, een laatste groet, de stilte het gemis. De boot vertrekt, de vlag in top, niemand zegt een woord. Wij roepen nog, je hoort het niet, de wind…

Niet te vinden, buiten bereik, ver van hier, geen gehoor. Woorden die me te binnen schieten toen ik het contact met je verloor. Een leegte, eenzaamheid, sprakeloos of gewoon vergeten Ik kan het je niet vragen dus zal het nooit echt weten. Ik zie je als mijn maatje, kon uren met je praten. M’n ei weer even kwijt en de rest heel even laten.…